အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၀

ေက်ာက္စာေတြ ၁၀-ခု ႐ွိသြားၿပီ။ ေ႐ွးေဟာင္းသုေတသနက ဆရာေတြကေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲ မသိဘူး။ ဘီစီ ၃ရာစုက သေဘာတရားေတြကို ခံစားရတာ နည္းနည္း ေမာတယ္။ ဒီေက်ာက္စာေတြ ဖတ္ရတာ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ေတာလမ္းမွာ လွည္းၾကမ္း ဒုန္းစိုင္းေမာင္းေနရတာနဲ႔ မတူဘူး။ F1 ၿပိဳင္ပြဲက twist-turnမ်ားတဲ့ trackမွာ Ferrariကို ultra-speedနဲ႔ ေမာင္းေနရသလိုပဲ။

ေဒ၀ါနံ ပိေယာ ပိယဒသိ ရာဇာ ယေသာ ၀ါ ကိတိ ၀ါ န မဟာထာ’ ဝဟံ မနတိ၊ အညၾတ ယံ ပိ ယေသာ ၀ါ ကိတိ ၀ါ ဣဆတိ, တဒတြာေယ အာယတိေက စ ေမ ဇေနာ ဓံမ-သုသူသံ သုသူသတု ေမ’တိ, ဓံမ၀တံ ၀ါ အႏုဝိဓိယတု ေမ’တိ, ဧတကာေယ ေဒ၀ါနံ ပိေယာ ပိယဒသိ ရာဇာ ယေသာ ၀ါ ကိတိ ၀ါ ဣဆတိ၊ ယံ သ ကႎစိ ပလာကမတိ ေဒ၀ါနံ ပိေယာ ပိယဒသိ ရာဇာ, တံ သဝံ ပါလႀတိကာယ ၀ါ, ကႎတိ သကေလ အပပလိသေ၀ ဟုေ၀ယာ’တိ၊ ဧသ တု ပလိသေ၀, ယံ အပုံနံ၊ ဒုကလံ စ ေခါ ဧတံ ခုဒေကန ၀ါ ဇေနန, ဥသေဋန ၀ါ အဉ ၾတ အေဂန ပလာကေမန၊ ဧ၀ံ စ ပလိစဇိတြာ ဧတံ စ ေခါ ခုဒေကန ၀ါ ဥသေဋန ၀ါ ဒုကလံ။


မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္သည္ (အလွဴဒါန စသည္အတြက္ ရအပ္သည့္) အေႁခြအေ႐ြကိုျဖစ္ေစ, အေက်ာ္အေစာကိုျဖစ္ေစ, ျမင့္ျမတ္ထူးကဲေသာ အက်ိဳးႀကီးျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္စြဲးယူခ်က္ ႏွစ္လံုးထား႐ွိေတာ္ မမူ၊ ထိုဆိုခဲ့သည့္ အၿခံအရံ အေက်ာ္အေစာမ်ားကို လိုလားေတာင့္တျခင္းမွ ကင္းစင္ေ႐ွာင္႐ွားကာသာ, စင္စစ္လွ်င္ ဤပစၥကၡဘ၀၌ ေနာင္အခါ ငါ၏့ တိုင္းသားျပည္သူအေပါင္းသည္ တရားနည္းလမ္းက် လိုက္နာ က်င့္ေဆာင္ၾကေစေသာဟု၎, ငါမင္းတရား၏့ တရားႏွင့္ ညီေသာ အက်င့္ေကာင္းကို ေနာက္ထပ္ လိုက္နာျပဳလုပ္ၾကေစေသာ ဟု၎, ဤမွ် အက်ိဳးသြားကို ေတာင့္တေမွ်ာလင့္၍႕သာ မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္သည္ အေႁခြအရံကို၎, အေက်ာ္အေစာကို၎ လိုလားေတာ္မူရေခ်၏။
စင္စစ္ေသာ္ကား မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္သည္ (ဒါနေရး သီလေရးဆုိင္ရာ) အရပ္ရပ္ ျပဳလုပ္အားစိုက္သမွ် အားလံုးသည္ မည္သို႔ေသာ နည္းျဖင့္ ဤေလာက ျငစ္ေၾကးေဘးရန္ ဥပဒၵေ၀ါအားလံုး ကင္းစင္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ရာသနည္းဟု ဤေလာက ၃ပါးကို လြန္ေျမာက္၍႕ ဘ၀ၿငိမ္းေအးရာ နိဗၺာန္ကမ္းသို႔ ဆိုက္ေရာက္ရန္သာ ျဖစ္ေပ၏။ စိစစ္ ဆိုျပျပန္ေသာ္, ဒါန သီလ စေသာ ေကာင္းမႈမွတပါး ဒုစ႐ိုက္-ဒုရာဇီ၀ အလုပ္မ်ားသည္ ဧကန္ အားျဖင့္ နိဗၺာန္၏့ အေႏွာင့္အ႐ွက္ သံသရာတြင္း နက္ေၾကာင္း ေဘးဥပဒ္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။ အမွန္ဆိုလွ်င္ ဤဒုစ႐ိုက္မွ ၾကည္ေ႐ွာင္ျခင္း, သုစ႐ိုက္ကို ပြားစီးေစျခင္းသည္ ေသးသိမ္ ယုတ္က်သူ႔အတြက္ ျဖစ္ေစ, ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္သူ႔အတြက္ျဖစ္ေစ ဤသို႔ စြန္႔စား ျပဳလုပ္ရန္ ထက္သန္ေသာ လံု႔လႏွင့္ ကင္း၍ ခဲးယဥ္းစြာ ျဖစ္ေခ်၏။ မွန္လွ၏။ ယင္းသို႔ ဒုစ႐ိုက္မွ ၾကည္ေ႐ွာင္၍႕ သုစ႐ိုက္ကို ျပဳက်င့္ျခင္းသည္ ယုတ္နိမ့္သူ ျဖစ္ေစ, ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္သူျဖစ္ေစ ခဲးလွသည္သာတည္း။
(အေသာကမင္းတရားႀကီး၏ အေသာကေက်ာက္စာေတာ္-အ႐ွင္အာဒိစၥ၀ံသ)


ဖုန္းတန္ခိုး အေက်ာ္အေစာတို႔သည္ တမႏြန္ေလာက၌ အက်ိဳးႀကီးသည္ဟု နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီး ထင္မွတ္ေတာ္ မမူ။
အလို႐ွိအပ္ေသာ ဖုန္းတန္ခိုး အေက်ာ္အေစာတို႔သည္ကား ယခုမ်က္ေမွာက္ႏွင့္ ေနာင္အနာဂတ္ ကာလတို႔၌ လူတို႔သည္ ၾကားနာအပ္ေသာ တရားကို ၾကားနာ၍ က်င့္ေဆာင္အပ္ေသာ တရားကို လိုက္နာက်င့္ေဆာင္ အံ့ေသာငွါသာလွ်င္ ျဖစ္၏ ဤအလို႔ငွါသာလွ်င္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီးသည္ ဖုန္းတန္ခိုး အေက်ာ္အေစာကို အလို႐ွိ၏။
နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီး အားထုတ္ေတာ္မူသ၍ သည္ကား တမႏြန္ေလာကအဖို႔္သာလွ်င္ကတည္း။ အဘယ္အလို႔ငွါနည္း။ ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔အား ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ဆီးျခင္းမွ ကင္းလြတ္ေစရန္ျဖစ္၏။ အကုသိုလ္တို႔သည္ပင္ ဆုတ္ယုတ္ ပ်က္စီးျခင္းတု႔ိ႔ေပတည္း။ ဤသို႔ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးျခင္းမွ ကင္းလြတ္ျခင္းငွါ ေဆာင္႐ြက္ရန္ကား ငယ္သူတို႔ အဖို႔ေသာ္၎ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ အဖို႔ေသာ္၎ မလြယ္လွေပ။ အႂကြင့္မဲ့ စြန္႔လႊတ္၍ အစြမ္းကုန္ အားထုတ္ျခင္းႏွင့္ ကင္း၍မျဖစ္။ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ အဖို႔ပင္ ခဲယဥ္းေခ်၏တကား။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)


ေဒ၀ါနံပိယ ပိယဒသီမင္းသည္ အၿခံ, အရံ အေက်ာ္အေစာကို တစံုတရာ ႀကီးက်ယ္သည္ဟု မယူဆ။ ငါ၏ လူမ်ားသည္ ယခုႏွင့္ ေနာင္အခါ ၾကားနာသင့္ေသာတရားကို ၾကားနာရ၍ က်င့္ေဆာင္သင့္ေသာ တရားကို က်င့္ေဆာင္ရန္ အတြက္သာ ေဒ၀ါနံပိယ ပိယဒသီမင္းသည္ အၿခံအရံ, အေက်ာ္အေစာကို အလို႐ွိျခင္းျဖစ္၏။
ထိုမွတပါး ေဒ၀ါနံပိယ ပိယဒသီမင္း၏ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ ဟူသမွ်သည္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းအတြက္သာ ျဖစ္၏။ အသို႔နည္း။ လူအားလံုး အျပစ္ကင္းရန္ပင္တည္း။ အျပစ္ဟူသည္မွာ မေကာင္းမႈျဖစ္၏။ အလံံုးစံုကို အကုန္ စြန္႔လႊတ္ေသာ္လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မ႐ွိပါလွ်င္ လူငယ္ျဖစ္ေစ လူႀကီးျဖစ္ေစ အျပစ္ကင္းရန္ ခဲယဥ္း၏။ လူႀကီးလူေကာင္းတို႔ပင္ အျပစ္လြတ္ရန္ ခဲယဥ္း၏။
(သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)

'His Sacred and Gracious Majesty the King does not believe that glory or renown brings much profit unless in both the present and the future my people obediently hearken to the Law of Piety and conform to its precepts. For that purpose only does His Sacred and Gracious Majesty the King desire glory or renown.
Whatsoever exertions His Sacred and Gracious Majesty the King makes, all are for the sake of the life hereafter, so that every one may be freed from peril, and that peril is vice.
Difficult, verily, it is to attain such freedom, whether by people of low or of high degree, save by the utmost exertion, giving up all other aims. That, however, for him of high degree is difficult.'
(Asoka, the Buddhist Emperor of India- V. A. Smith)


His Sacred and Gracious Majesty the King does not regard glory or fame as bringing much gain except that whatever glory or fame he desires, it would be only for this that the people might in the present time and in the future should practice obedience to Dharma and conform to the observances of Dharma. For this purpose does His Sacred and Gracious Majesty the King wish for glory or fame.
And what little he exerts himself, that is all for the hereafter, and in order that all may be free from confinement (or bondage). And this is bondage, viz., sin. This is, indeed, difficult of achievement by the lowly or high in rank except by strenuous preliminary effort, renouncing all. But among these (two), it is the more difficult of achievement by the person of superior rank.
(Asoka-R.K. Mookerji)


The Beloved of the Gods, the king Piyadassi, sets no great store by fame or glory, except in, that he desires fame and glory both now and in the future, in order that his people may obey Dhamma with obedience and follow the way of Dhamma. To this extent the Beloved of the Gods desires fame and glory. Whatever effort the Beloved of the Gods, the king Piyadassi makes, it is all done with a view to the after-life, that all men may escape from evil inclinations, for there can be no merit in evil inclinations. But this is difficult for men, whether humble or highly placed, without extreme effort and without renouncing everything else, and it is particularly difficult for the highly placed.
(Asoka and the decline of the Mauryas- Romila Thapar)


King Priyadarsi, the Beloved of the Gods, does not consider even glory or fame leading to any great gain except when he desire for glory, it is only for the purpose that people might in the present and in the future should render obedience to Dharma and conform to the observances of Dharma. It is for this that, king Priyadarsi, the Beloved of the Gods, desires glory or fame. Whatever efforts king Priyadarsi, the Beloved of the Gods, makes, is for the welfare of life in the other world. Why is it? that all may be free from moral degradation. Moral degradation is, of course, that which is demerit. This is, however, difficult of attainment whether by the lower or higher class of officers except through intense exertion and renouncement of other desires. But out of these two, it is comparatively difficult of performance by an officer of higher rank.
(Inscriptions of Asoka- N. P. Rastogi)