အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၄

ဘီစီ ၆ရာစုမွာ ျမတ္ဗုဒၶက ဒီစကားကို ေျပာခဲ့တယ္…
“အာဟၪ ၦံ အမတဒုႏၵဳဘိ ံ”
“အၿမိဳက္နိဗၺာန္စည္ႀကီးကို တီးခတ္ပါအံ့”

ဘီစီ ၃ရာစုေရာက္ေတာ့ အေသာကဘုရင္က ဒီေက်ာက္စာထဲမွာ ဒီလို ေရးခဲ့ျပန္တယ္…
“ေဘလိေဃာေသာ အေဟာ ဓံမေဃာေသာ”
“တိိုက္စည္သံသည္ တရားစည္သံ ျဖစ္လာခဲ့ေလၿပီ”

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေ႐ွး႐ႈသည့္သံစဥ္မ်ားေပတည္း…။

၁။ အတိကံတံ အံတလံ ဗဟုနိ ၀သသတာနိ ံ ၀ဓိေတ၀ါ ပါနာလံေဘ ၀ိဟိသာ စာ ဘုတာနံ နာတိနံ အသံပတိပတိ သမန ဗံဘနာနံ အသံပဋိပတိ။ ေသ အဇာ ေဒ၀ါနံ ပိယသာ ပိယဒသိေန လာဇိေန ဓံမစလေနနာ ေဘလိေဃာေသာ အေဟာ ဓံမေဃာေသာ ၀ိမနဒသနာ။
၂။ ဟထိနိ အဂိကံဓာနိ အံနာနိ စာ ဒိ၀်ာနိ လုပါနိ ဒသယိတု ဇနသ။ အာဒိေသာ ဗဟုဟိ ၀သသေတဟိ နာ ဟုတပုလုေ၀ တာဒိေသ အဇာ ၀ဎိေတ ေဒ၀ါနံ ပိယသာ ပိယဒသိေန လာဇိေန ဓံမႏုသာထိေယ အနာလံေဘ ပါနာနံ အ၀ိဟိသာ ဘုတာနံ နာတိသု။
၃။ သံပဋိပတိ ဗံဘနသမနာနံ သံပဋိပတိ မာတာ ပိတိသု သုသုသာ။ ဧေသ စာ အံေန စာ ဗဟု၀ိေဓ ဓံမစလေန ၀ဓိေတ။ ၀ဓိယိသတိ ေစ၀ါ ေဒ၀ါနံ ပိေယ ပိယဒသိလာေဇ ဣမံ ဓံမစလနံ။ ပုတ စ ကံ နတာေလ စာ ပနာတိက်ာ စာ ေဒ၀ါနံ ပိယသာ ပိယဒသိေန လာဇိေန။
၄။ ပ၀ဎယိသံတိ ေစ၀ ဓံမစလနံ ဣမံ အာ၀ကပံ ဓံမသိ သီလသိ စာ စိဌိတု ဓံမံ အႏုသာသိသံတိ။ ဧေသဟိေသေဌ ကံမံ အံ ဓံမာႏုသာသနံ။ ဓံမံစလေနပိ စာ ေနာ ေဟာတိ အသိလသာ။ ေသ ဣမသာ အထသာ ၀ဓိ အဟိနိ စာ သာဓု။ ဧတာေယ အထာေယ ဣယံ လိခိေတ။
၅။ ဣမသာ အထသာ ၀ဓိ ယုဇံတု ဟိနိ စာ မာ အေလာစယိသု။ ဒု၀ါဍသ၀သာဘိသိေတနာ ေဒ၀ါနံ ပိေယနာ ပိယဒသိနာ လာဇိနာ ေလခိတာ။

ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ႏွစ္တုိ႔ ပတ္လံုး ေသးငယ္ေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို သတ္ျဖတ္ျခင္း, ႀကီးမားေသာ သတၱ၀ါတုိ႔ကို ညွင္းဆဲျခင္း, ေဆြမ်ိဳး-ဥာတိတို႔၌ ၀တ္တရား ေၾကလည္ေအာင္ မက်င့္ေဆာင္ျခင္း, ရဟန္း-ပုဏၰား-သူေတာ္ သူျမတ္တုိ႔ အေပၚ၌ တရားနည္းက် မက်င့္ေဆာင္ျခင္း- ဤမေကာင္းမႈ တရားအားလံုး တိုးပြားျပန္႔စည္လ်က္သာ အသက္အပိုင္းအျခားကာလကို ကုန္လြန္-ျပဳန္းတီးခဲ့ေလၿပီ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ယခုအခါ မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္ႀကီးသည္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ တရားေတာ္ကို က်င့္ေဆာင္လိုက္နာျခင္းျဖင့္ တရားစည္ႀကီး ႐ိုက္တီး ေႂကြးေက်ာ္လိုက္သည္, တရားေတာ္ဟူေသာေႂကြးေက်ာ္သံသည္ ေအာ္…အဖန္ဖန္ ၀မ္းေျမာက္စဖြယ္ ျဖစ္စြာ့တကား။
ဤေလာက၌ ထိုထို ႐ႈမခန္းေသာ ဘံုနန္း-ဗိမာန္ အေထြေထြကို ၾကည့္႐ႈ-႐ႊင္ပ်ရျခင္း,တန္းဆာ အတင့္-အတယ္ ဆင္ယဥ္ထားေသာ ဆင္ယာဥ္-ျမင္းယာဥ္စသည္ကို ၾကည့္႐ႈခ်မ္းေျမ့ရျခင္း, အတင့္အတယ္ ထြန္းညွိ႐ႈိ႕ၿမွိက္ေသာ မီးပန္း, မီးပိတုန္း, မီးပန္းခိုင္, မီးစု မီးေတာက္ကို ၾကည့္႐ႈ နစ္သက္ရျခင္း (ဤသို႔ စသည္ျဖင့္) ဤမွတပါး မ်ားစြာကုန္ေသာ ႐ႊင္ပ် ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္ ၀တၳဳအာ႐ံုတို႔ကို ၾကည့္႐ႈၾက၍႕ (အခ်ိန္အခါ ကုန္ဆံုးၾကေသာ) လူအေပါင္းတို႔အား မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္ႀကီး၏့ တရားအဆံုးအမ စာေတာ္ျဖင့္ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ကာလပတ္လံုး ရံခါ တဆစ္ မျဖစ္ေပၚဖူးေသာ တရားေတာ္ကို က်င့္ေဆာင္ျခင္း အခြင့္ႀကီးမွာ ယခုအခါ တိုးတက္ ျပန္႔ပြားဆဲး ႐ွိေလသည္။
သတၱ၀ါတို႔ကို မသတ္ျဖတ္ျခင္း, ထင္႐ွားျဖစ္ေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို မညွင္းဆဲး, မႏွိပ္စက္ျခင္း, မိခင္-ဘခင္ ေက်းဇူး႐ွင္တို စကားကို နားေထာင္ လိုက္နာျခင္း, အသက္ ဂုဏ္အားျဖင့္ ႀကီးျမတ္သူတို႔ အဆံုးအမကို လိုက္နာ က်င့္ေဆာင္ျခင္း-- ဤဆုိခဲ့ၿပီး တရားက်င့္၀တ္တို႔ကို၄င္း, ဤမွတပါး ေျမာက္မ်ားစြာေသာ တရားက်င့္၀တ္တို႔ကို၄င္း, ဤသို႔အားျဖင့္ တရားက်င့္၀တ္တို႔ကို တိုးတက္ ပြားစည္းေအာင္ က်င့္ေဆာင္ လိုက္နာၾကလွ်င္, အနာေရာဂါ ကင္း၍႕ က်န္းမာျခင္း, ဥစၥာပစၥည္း တိုးတက္ျခင္း စသည္ျဖင့္ ႀကီးပြားတိုးတက္ၾကရလိမ့္သတည္း၊ ဤသည္ကား မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္ႀကီး၏႕ တရားက်င့္၀တ္မ်ား ျဖစ္၏။
မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္ႀကီး၏့ သားေတာ္ အစဥ္ ေျမးေတာ္ အဆက္, ျမစ္ေတာ္ အညြန္႔တို႔သည္လည္း (ငါ မင္းၾတား၏့) ဤတရားက်င့္၀တ္မ်ားကို က်င့္ေဆာင္ ဆင့္ပြားၾကကုန္ေစသတည္း၊ ဤငါ့၏့ တိုင္းျပည္အလံုးသည္ ကပၸါအားလံုး အာယုကပ္ဆံုးသည္တိုင္ေအာင္ တရားက်င့္ေဆာင္၍႕ သီလ၌လည္း တည္ၾကေစကုန္ေစသတည္း၊ ဤငါမင္းၾတား၏့ တရားက်င့္၀တ္တို႔ကို ဆံုးမ ကန္႔ျမစ္ျခင္းသည္ သာလွ်င္ ပစၥဳပၸန္ တမလြန္၌ တုိးတက္ႀကီးပြားေၾကာင္း ျဖစ္၍႕ ျမင့္ျမတ္ေသာ မင္းတို႔ ကိစၥျဖစ္သတည္း။
(ဤေလာက၌) အက်င့္သီလ မတည္႐ွိေသာ သူအား တရားက်င့္၀တ္မွ်ပင္ မ႐ွိႏိုင္ေခ်၊ ထိုသို႔ျဖစ္ရကား ဤဆိုခဲ့ၿပီး တရားတည္ေထာင္ေရး ကိစၥႀကီး၌ တိုးတက္အားထုတ္, မဆုတ္မယုတ္ မေလ်ာေပါ့ျခင္းသည္ ပစၥဳပၸါန္ တမလြန္၌ တိုးတက္ႀကီးပြားဖြယ္ျဖစ္၍႕ ေကာင္းမြန္လွေလသတည္း၊ ဤသို႔ေသာ တရားအက်င့္ျဖင့္ ဤမွ်ေသာ တိုးပြားခြင့္ အလို႔ငွာသာလွ်င္ ဤတရားစာေတာ္ကို ေရးသားတည္ထားခဲ့သတည္း၊ ဤဆိုခဲ့ေသာ စီးပြားေမွ်ာ္လင့္ တရားက်င့္ေရး ကိစၥႀကီး၏့ ႀကီးပြားတိုးတက္ေရးကိုသာ အားထုတ္ ႀကိဳးပမ္းၾကကုန္ေစလေႆး၊ ထုိသို႔မဟုတ္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပားရန္ မနစ္ၿခိဳက္ပဲး, ျဖစ္ၾကကုန္ေစလေႆး၊ အဘိသိက္ သြန္းေတာ္မူ၍႕ တဆဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေျမာက္႐ွိေသာအခါ မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္သည္ ဤတရားစာေတာ္ကို ေရးသား တည္ထားေစအပ္သတည္း။
(အေသာကမင္းတရားႀကီး၏ အေသာကေက်ာက္စာေတာ္-အ႐ွင္အာဒိစၥ၀ံသ)

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ ကာလတို႔၌ သူ႔အသက္ကို သတ္ျခင္း၊ သတၱ၀ါတို႔အား ႏွိပ္စက္ညႇင္းဆဲျခင္း၊ အေဆြအမ်ိဳးတို႔အား မ႐ိုေသ မေလးစားျခင္း၊ ရဟန္းပုဏၰားတို႔အား မဆီးကပ္ မကိုးကြယ္ျခင္းတို႔သည္ တိုးတက္လွ်က္ လာခဲ့၏။ သို႔ရာတြင္ ယခုေသာ္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီး၏ တရားက်င့္သံုး ေဆာက္တည္ျခင္းေၾကာင့္ တိုက္စည္သံအစား တရားသံကို ၾကားရ၍ နတ္ဗိမာန္ပံုမ်ား ဆင္မ်ား မီးစိုင္ မီး႐ွဴးမ်ားႏွင့္ အျခားနတ္တို႔၏ အဆင္းသဏၭာန္မ်ားကို လူတို႔ ျမင္ၾကရေလၿပီ။
နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီး၏ တရားအဆံုးအမေၾကာင့္ သူ႔အသက္ကို မသတ္ျခင္း၊ သတၱ၀ါတို႔အား မႏွိပ္စက္ မညႇင္းဆဲျခင္း၊ အေဆြအမ်ိဳးတို႔အား ႐ိုေသေလးစားျခင္း၊ ရဟန္းပုဏၰားတို႔အား ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ျခင္း၊ အမိအဖတို႔အား က်ိဳးႏြံျခင္းတို႔သည္ ေရွးအႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာတို႔၌ မႀကံဳဘူးေအာင္ ယခု တိုးတက္ျပန္႔ပြားလွ်က္ ႐ွိေလၿပီ။
ဤနည္း အျခားနည္းတို႔ႏွင့္ တကြ မ်ားစြာေသာ နည္းတို႔ျဖင့္ တရားက်င့္သံုး ေဆာက္တည္ျခင္းကို တိုးတက္ျပန္႔ပြားေစခဲ့ေလၿပီ။ နတ္တုိ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီးသည္ ဤတရားက်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္းကို ဆက္လက္၍လည္း တိုးတက္ျပန္႔ပြားေစလိမ့္ဦးအံ့။ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီး၏ သားေတာ္ ေျမးေတာ္ ျမစ္ေတာ္တို႔သည္လည္း ထိုနည္းတူစြာ ကပၸါပတ္လံုး တရားက်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္းကို ဆက္လက္၍ တိုးတက္ျပန္႔ပြားေစလိမ့္ဦးအံ့။ မိမိတို႔ကိုတိုင္ တရား၌၄င္း အက်င့္သီလ၌၄င္း ၿမဲစြာတည္လ်က္ တရားအဆုန္းအမကို ေပးၾကကုန္လတံ့။ ဤသို႔ တရားအဆံုးအမေပးျခင္းသည္ အမြန္ျမတ္ဆံုးေသာ အမႈစင္စစ္ျဖစ္၏။ အက်င့္သီလမဲ့သူတို႔အဖို႔႔ တရားက်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္း မျဖစ္ႏိုင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တရားက်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္း၏ မဆုတ္မယုတ္ ပြြါးတိုးျခင္းသည္ ေကာင္း၏။
ဤအလို႔ငွာ ဤတရားကဗ်ည္းကို ေရးထိုးေစ၏။ တရားက်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္း၏ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းကို မျဖစ္ေစပဲ ပြါးတိုးျခင္းအလုိ႔ငွာ အားထုတ္ၾကကုန္ေလါ့။
နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီးသည္ အဘိသိက္ခံသည္၏ တစ္ဆဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေျမာက္၌ (ဤတရားကဗ်ည္းကို) ေရးထုိးေစ၏။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)

လြန္ေလၿပီးေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက သတၱ၀ါတို႔ကို သတ္ျဖတ္ညႇင္းပန္း ႏွိပ္စက္ျခင္း၊ ေဆြမ်ိဳး, ဉာတကာ, ရဟန္း, ပုဏၰားတို႔အား မ႐ိုေသ မကိုင္း႐ႈိင္းျခင္းတို႔ တိုးပြားေနခဲ့ၾက၏။ သို႔ေသာ္လည္း ယေန႔ ေဒ၀ါနံပိယ ပိယဒသီမင္း၏ တရားအက်င့္ေၾကာင့္ စည္သံသည္ တရားစည္သံျဖစ္၍ လူမ်ားသည္ ဗိမာန္, ဆင္, မီးတန္ေဆာင္ႏွင့္ အျခားေတာက္ပေသာ အဆင္းတို႔ကို ေတြ႕ျမင္ၾကရ၏။
သတၱ၀ါတို႔ကို မသတ္ျဖတ္, မညႇင္းပန္းျခင္း၊ ေဆြမ်ိဳး, ဉာတကာ, ရဟန္း, ပုဏၰားတို႔အား ႐ိုေသ ကိုင္းၫြတ္ျခင္း, အမိအဖတို႔ စကား နာယူျခင္း၊ ပညာ႐ွိတို႔အား မွီ၀ဲဆည္းကယ္ျခင္းတို႔သည္ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက မျဖစ္ခဲ့ဘူး၊ ယေန႔ ေဒ၀ါနံပိယ ပိယဒသီမင္း၏ တရားအဆံုးအမေၾကာင့္ တိုးပြားေန၏။ ဤမွတပါး အျခား အထူးထူး အျပားျပားေသာ တရားအက်င့္တို႔လည္း ျပန္႔ပြားေန၏။
ေဒ၀ါနံပိယ ပိယဒသီမင္း၏ သား, ေျမး, ျမစ္တို႔သည္ ဤတရားအက်င့္ကို ကမၻာပတ္လံုး မလႈပ္မ႐ွား တိုးပြားေစၾကရမည္။ တရားဓမၼ, အက်င့္သီလ၌ တည္လ်က္ တရားသို႔ အစဥ္ လိုက္ၿပီး သြန္သင္ဆံုးမၾကရမည္။ ဤတရားအဆံုးအမသည္သာ မြန္ျမတ္ေသာ အလုပ္ကိစၥ စင္စစ္ျဖစ္၏။ သီလမ႐ွိသူအား အဘယ္မွာ တရားက်င့္ျခင္း ႐ွိမည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအက်ိဳးတရား၏ တိုးပြားျခင္း, မဆုတ္ယုတ္ျခင္းသည္ ေကာင္း၏။ ယင္းအက်ိဳးတရားအတြက္ ဤစကားကို ေရးသားေစျခင္းျဖစ္၏။ ဤအက်ိဳးတရား၏ တိုးတက္ႀကီးပြားျခင္း၌လည္း ယွဥ္ၾကေလာ့။ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးျခင္းကို မ႐ႈၾကလင့္။
ေဒ၀ါနံပိယ ပိယဒသီမင္းသည္ အဘိသိက္ခံ၍ ၁၂ႏွစ္ေျမာက္၌ ဤစာကို ေရးသားေစျခင္းျဖစ္၏။
(သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)

For a long period past, for many hundreds of years, have increased the sacrificial slaughter of animals, cruelty towards living beings and improper treatment of relatives, of Brahmans and Sramanas. But today in consequence of the practice of morality by His Sacred and Gracious Majesty the King, the sound of war drum has become the call (not to arms but) to Dharma, exhibiting to the people the sight of the cars of the gods, of elephants, masses of fire and other heavenly shows.
As were not seen before for many hundreds years, so now have increased through the religious ordinances of His Sacred and Gracious Majesty the King cessation of slaughter of animals, non-violence towards living beings, proper treatment of relatives, of Brahmans and Sramanas, obedience to mother and father and to the seniors.
And the sons, grandsons, and great-grandsons, too of His Sacred and Gracious Majesty the King will increase this practice of morality up to the end of time (“the aeon of universal destruction”) and will preach the Dharma, themselves abiding in Dharma and righteous conduct. For this is the highest work, viz., preaching the Dharma.
The practice of morality, too, is not of one devoid of virtue. The increase of this work, nay, even its non-diminution is laudable. For this purpose has this been inscribed that they (i.e., Asoka’s successors) may apply themselves to the promotion of this object, and that its decline should not be entertained.
By His Sacred and Gracious Majesty the King consecrated twelves years was this caused to be inscribed.
(Asoka-R.K. Mookerji)

For a long time, for many hundreds of years, have increased the immolation of animals, violence of living beings and disrespect towards relatives, Brahmanas and Sramanas. But now in consequence of the practice of Dharma by King Priyadarsi, the Beloved of the Gods, the echo of war drums has been converted into the call of Dharma after (his) displaying before public the divine sight of the chariots of the Gods, of elephants, masses of fire and other divine shows.
As has not happened ever before for many hundreds of years—now have increased through the religious instruction of King Priyadarsi, the Beloved of the Gods, non-violence towards animals, protection of living beings, respect of relations, Brahamanas and Sramanas, hearkening to mother, father and elderly people. This and other practices of Dharma have increased, and, King Priyadarsi, the Beloved of the Gods, will do the best for the furtherance of the religious practices.
And the sons, grandsons and great grandsons of King Priyadarsi, the Beloved of the Gods, will increase the religious practices till the end of Samvarta kalpa and will propagate the Dharma, themselves obeying Dharma and morality. For obedience of Dharma is a work of higher order and practice of Dharma is difficult to be achieved by one who is devoid of morality. The progress of this obedience of Dharma and not its diminution is praiseworthy. With this intention has this been inscribed so that people may put forth their effort in promoting it and should not allow it to decline.
By King Priyadarsi, the Beloved of the Gods, was this caused to be inscribed when he was consecrated twelve years.
(Inscriptions of Asoka- N. P. Rastogi)

In the past, the killing and injuring of living beings, lack of respect towards relatives, brahmans and sramanas had increased. But today, thanks to the practice of Dhamma on the part of the Beloved of the Gods, the king Piyadassi, the sound of war drum has become the sound of Dhamma, showing the people displays of heavenly chariots, elephants, balls of fire, and other divine forms. Thorough his instruction in Dhamma abstention from killing and non-injury to living beings, deference to relatives, brahmas and sramanas, obedience to mother and father, and obedience to elders have all increased as never before for many centuries. These and many other forms of the practice of Dhamma have increased and will increase.
The Beloved of the Gods, the king Piyadassi, his sons, his grandsons and his great grandsons will advance the practice of Dhamma, until the end of the world and will instruct in the law, standing firm in Dhamma. For this, the instruction in the law, is the most valuable activity. But there is no practice of Dhamma without goodness, and in these matters it is good to progress and not to fall back. For this purpose, the inscription has been engraved—that men should make progress in this matter, and not be satisfied with their shortcomings. This was engraved here when the Beloved of the Gods, the king Piyadassi, had been consecrated twelve years.
(Asoka and the decline of the Mauryas- Romila Thapar)