Monday, April 21, 2008

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၂ (အပိုင္း-၁)

ဣဒံ မူလံ, ၀ေစာ ဂုတိ။
ႏႈတ္ေစာင့္စည္းပါ၊ ဒါ…လိုရင္းပဲ။
အေသာကဘုရင္ရဲ႕ အမိန္႔ျပန္တမ္းေတြက တခါတေလ ျပတ္ျပတ္ပဲ။

ေဒ၀ါနံ ပိေယာ ပိယဒသိ ရာဇာ သ၀ရ ပါသံဍာနိ ပ၀ရဇိတာနိ စ ဂဟဌာနိ စ ပူဇာယတိ ဒါေနန, ၀ိ၀ိဓာယ စ ပူဇာယ၊ န တု တထာ ဒါနံ ၀ါ ပူဇံ ၀ါ ေဒ၀ါနံ ပိေယာ မံဉ တိ၊ ‘အထာ ကႎတိ သာရ၀ဎိ သိယာ’တိ၊ သ ၀ရပါသံဍာနံ သာရ၀ဎိ ဗဟု၀ိကာ၊ တႆ တု ဣဒံ မူလံ, ၀ေစာ ဂုတိ၊ ကႎတိ? အတပါသံေဍ ပူဇာ စ ပရပါသံေဍ ဂရဟာ စ ေနာ သိယာ, အပကရဏမွိ လဟုကာ ၀ါ သိယာ၊ တမွိ တမွိ ပကရေဏ ပူေဇတ ၀ိယ တု ပရပါသံဍာနံ ေတန ေတန ပကရေဏန အတပါသံဍံ ဗာဠံ စ ၀ဎီယတိ, ပရပါသံဍသ ပိ ၀ါ ဥပကေရာတိ၊ တ‘ဒံဉ ထာ ကေရာေတာ အတ-ပါသံဍံ ပူဇယတိ, ပရပါသံဍံ ၀ါ ဂရဟတိ, သ ေ၀ အတပါသံဍ ဘတိ ယာ ၀ါ ကႎတိ အတပါသံဍံ ဒီပေယမ ဣတိ၊ ေသာ စ ပုန တထာ ကရံတံ အတပါသံဍံ ဗာဠတရံ ဥပဟံတိ။
အတ-ပါသံဍသိ သမ၀ါေယာ ဧ၀ သာဓု, ကႎတိ အံဉ -မဉသ ဓံမံ သုေဏယု စ သုသူေသယု စာ’တိ၊ ဧ၀ံ ဟိ ေဒဝါနံ ပိယသ ဣဆာ,--ကႎတိ သရ၀ပါသံဍာ ဗဟုသုတာ စ အသု, ကလာဏ ဂမာ စ အသု’တိ၊ ေယ စ တၾတ တၾတ ပသံနာ, ေတ ဟိ ၀ဋ၀ိယံ၊ ေဒ၀ါနံ ပိေယာ ေနာ တထာ ဒါနံ ၀ါ ပူဇံ ၀ါ မံနတိ, ယထာ ကႎတိ သာရ၀ဎိ သိယာ’တိ၊ သ၀ရပါသံဍာနံ ဗဟုကာ စ ဧတာ‘ယာထာယ ၀ိယာပဋာ, ဓံမ မဟာမာတာ စ ဣထာ’ ဓိယခ--မဟာမာတာ စ ၀စဘူမိကာ စ အံေန စ နိကာယာ၊ ဣဒံ စ ဧတသ ဖလံ, ယံ အတ-ပါသံဍ၀ဎိ စ ေဟာတိ, ဓံမသ စ ဒီပနာ။

မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္ႀကီးသည္ အားလံုး အယူ ႐ွိ-႐ွိသမွ် အိမ္ယာမေထာင္ ရဟန္းေဘာင္တြင္ ေနထိုင္သူတို႔ကို ျဖစ္ေစ, အိမ္ယာတည္ေထာင္ လူတို႔ေဘာင္တြင္ ေနထိုင္သူတို႔ကို ျဖစ္ေစ ေပးကမ္းလႉဒါန္းျခင္းျဖင့္၎, အထူးထူး အေထြေထြေသာ ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္၎ လႉဒါန္းပူေဇာ္ေတာ္မူသည္၊ ထိုကဲ့သုိ႔ အယူ ဘာသာ၀င္ အစားစားတုိ႔ကို လႉဒါန္းပူေဇာ္ေတာ္မူျခင္းကို တမလြန္ နတ္႐ြာနိဗၺာန္အတြက္ ရည္ၫႊန္ေသာ လႉဒါန္း ပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္၏ဟု မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္သည့္ မင္းၾတားႀကီး ေအာက္ေမ့မွတ္ထားေတာ္ မမူေခ်။ သို႔ျဖစ္ခဲ့ေသာ္, ၎တို႔အား လႉဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ အဘယ္သို႔ေသာ ေကာင္းက်ိဳး,ေကာင္းႏွစ္ ပြားစီးရာသနည္း’ဟု ေမးခဲ့ရာ၏၊ အယူ၀ါဒျခားမ်ားစြာတို႔အား ေပးလႉပူေဇာ္ျခင္း၌ ေကာင္းက်ိဳးဂုဏ္ေက်းဇူး အႏွစ္သာရေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ျဖစ္ႏႈိုင္၏၊ ဤဂုဏ္ႏွစ္ေက်းဇူးမ်ားစြာအနက္ လိုရင္းအခ်က္တခုမွာ ငါမင္းၾတား အေပၚ၌ မေတာ္မတရား မကဲ့ရဲ႕ပဲး, စကားေစာင့္စည္းရာျခင္း ျဖစ္၏။
အဘယ္သို႔ ျဖစ္ရာသနည္း? အေသာကမင္းၾတားႀကီးသည္ အမ်ား၏့ အ႐ွင္ျဖစ္လ်က္ မိမိအယူ၀င္တို႔ကိုသာ ပူေဇာ္ၿခီးေျမႇာက္သည္, သူူူတပါးတို႔ အယူ၀င္တို႔ကိုကား ႐ႈတ္ခ်ကဲ့ရဲ႕ေလသည္ဟု ငါမင္းၾတား အေပၚ၌ မသင့္ စိတ္ငဲ့ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်ျခင္း မျဖစ္ေပရာ၊ ထို႔ျပင္, ထိုသို႔ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေက်းဇူးမဲ့ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ိဳးလည္း ေပါ့ေလ်ာ့ ေပ်ာက္ပ်က္ေလရာ၏၊ စင္စစ္ လိုက္နာရန္မွာ ထိုထို အေရးအရာ ဟူသမွ်၌ သူတပါးတို႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ အယူႏွင့္ အယူဘာသာ၀င္ကို ပူေဇာ္ခ်ီးက်ဴးခဲ့ပါမူ, ထိုထုိ အေရးအရာ ဟူသမွ်ဖက္မွပင္ မိမိတို႔ အယူဘာသာ၀င္တို႔မွာ ပြင့္လင္းစည္ကားစြာ တိုးတက္ ပြားစီးႏိုင္ေလသည္၊ ထို႔ျပင္, သူတပါး အယူဘာသာကိုလည္း ေက်းဇူးတိုးတက္ေစေလသည္၊ ထိုသို႔မဟုတ္မူ၍႕ မိိမိဘာသာ၀င္တုိ႔ကိုသာ ခ်ီးက်ဴးျခင္း, သူ႔တပါး ဘာသာ၀င္ကို ႐ႈတ္ခ်ျခင္းကိုသာ ျပဳလုပ္ခဲ့လွ်င္, မိမိတို႔ ဘာသာ၀င္တို႔ကိုပင္ ႐ႈတ္ခ် ပ်က္စီးေၾကာင္း ျပဳရာေရာက္၍႕, သူမ်ာ့း ဘာသာ၀င္တို႔ကိုလည္း အက်ိဳးမဲ့ ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ထင္႐ွားစြာ ဆိုရေသာ္, အၾကင္ တစံုတေယာက္သည္ မိမိ ႐ိုးကိုးရာ ဘာသာ၀င္တို႔ကိုသာ ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္၍႕, သူတပါးတို႔၏့ ဘာသာ၀င္ကိုမူ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်ေလအံ့၊ သို႔မဟုတ္ ထိုသူသည္ မည္သို႔လွ်င္ ငါ့အယူဘာသာ ထင္႐ွားေပၚလြင္ေလမည္နည္း?ဟု မိမိဘာသာ၀င္ ပုဂၢိဳလ္တို႔ိကုိသာ ဧကန္ ခ်ီးက်ဴးေလအံ့၊ ထိုသို႔အားျဖင့္ မိိမိ ဘာသာကို ေပၚလြင္ေစရန္ အဖန္ဖန္ ျပဳလုပ္ေသာ ထိုသူသည္ပင္ မိမိအယူ၀ါဒကို အႀကီးအက်ယ္ ပုထ္ခတ္ဖ်က္ဆီးေလသည္၊ စင္စစ္လိုက္နာဖြယ္မွာ, မည္သို႔လွ်င္ အယူ၀ါဒ႐ွင္တို႔ အခ်င္းခ်င္း တဦးသည္ တဦး၏ တရားကို ၾကားနာသိ႐ွိကုန္ရာမည္နည္း, မည္သို႔လွ်င္ နားေထာင္လုိက္နာျခင္း ျဖစ္ကုန္ရာမည္နည္းဟု မိမိအယူဘာသာ၀င္ အခ်င္းခ်င္း မွ်တညီၫြတ္ရန္ က်င့္ေဆာင္ျခင္းသည္သာ ေကာင္းမြန္ေလသတည္း။
မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္ေသာ အေသာက မင္းတရား၏ အလိုမွာ မည္သို႔လွ်င္ အားလံုး အယူ၀ါဒအသီးသီး ႐ွိသူတို႔မွာ တဦးသည္ တဦး၏ အယူဘာသာ၌ အၾကားအျမင္မ်ားၾက၍, ေကာင္းစားဖြယ္ ျဖစ္ပြားကုန္ရာမည္နည္း’ဟူေသာ သေဘာထားသာ ျဖစ္ေခ်၏၊ အမွန္ကား မိမိတို႔ ႏွစ္သက္ၾကည္ညိဳသည့္ ဘာသာအယူ၀ါဒကိုသာ လိုက္နာက်င့္ေဆာင္ေစခြင့္႐ွိ၏၊ မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္ေသာ အေသာက မင္းတရားျမတ္သည္ အယူဘာသာျခားတို႔အား ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲးမႈ ပူေဇာ္ၿခီးျမႇင့္မႈကို ျပဳျခင္းသည္ နတ္႐ြာနိဗၺာန္အက်ိဳးငွာဟူ၍ မထင္မွတ္ေခ်၊ စင္စစ္ကား ထိုဘာသာျခားပုဂၢိဳလ္တို႔၏့ ဂုဏ္ႏွင့္အင္အား တိုးပြားျခင္း ျဖစ္ရာ၏ဟု ထင္မွတ္၍႕သာ လႉဒါန္းပူေဇာ္ေတာ္မူ၏၊ ထိုအယူ၀ါဒျခားတို႔၏့ ဂုဏ္ႏွင့္အင္အားတိုးပြားရန္အတြက္ ထိုသူတို႔အတြင္း၌ မ်ားစြာကုန္ေသာ တရားႀကီးၾကပ္အမတ္ႀကီးတို႔ကို၎, မိန္းမအထိန္း-အၾကပ္အမတ္ႀကီးတို႔ကို၎ စကားမူလ-အေျခခံ သံေတာ္ဆင့္တို႔ကို၎, ထုိမွတပါး အျခားဂိုဏ္းအဖြဲ႕မ်ားစြာတို႔ကို၎, ငါမင္းျမတ္ အျပန္႔အႏွံ႔ ခြဲးခန္႔ထားေတာ္မူအပ္ကုန္ၿပီ၊ ဤသည္လွ်င္ ဤသို႔ ျပဳလုပ္ရျခင္းအတြက္ မိမိအယူ၀ါဒ၏့ တိုးပြားျခင္း, တရားေတာ္၏့ ေပၚလြင္ျခင္းအက်ိဳး ျဖစ္သတည္း။
(အေသာကမင္းတရားႀကီး၏ အေသာကေက်ာက္စာေတာ္-အ႐ွင္အာဒိစၥ၀ံသ)


နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီးသည္ ခပ္သိမ္းေသာ အယူ၀ါဒဂိုဏ္းသား ရေသ့ ရဟန္းတို႔ႏွင့္ အိမ္ရာေထာင္သူတို႔အား လႉဖြယ္တို႔ျဖင့္၎ ပူေဇာ္ဖြယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္၎ ခ်ီးျမႇင့္ပူေဇာ္ေတာ္မူ၏။ သို႔ရာတြင္ ဤသို႔ လႉဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းတို႔သည္ တရား၏ အႏွစ္သာရ တိုးပြားျခင္းေလာက္ ခပ္သိမ္းေသာ ၀ါဒီဂိုဏ္းသားတို႔အဖို႔ အက်ိဳးမမ်ားဟု နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး ယူဆေတာ္မူ၏။
တရား၏ အႏွစ္သာရတိုးပြားျခင္းဆိုသည္မွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိ၏။ ထိုတြင္ ႏႈတ္လွ်ာကို ေစာင့္ထိ္န္းျခင္းသည္ အရင္းခံ ျဖစ္၏။ အဘယ္သို႔ ႏႈတ္္လွ်ာကို ေစာင့္ထိန္းရမည္နည္းဆိုေသာ္ မိမိဂိုဏ္းကို ခ်ီးက်ဴး၍ တပါးဂိုဏ္းတို႔အား ကဲ့ရဲ႕ျခင္း ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း ႐ႈတ္ခ်ျခင္း မျပဳရာ။
အခါအခါႏွင့္ေလ်ာ္စြာ တပါးဂိုဏ္းသားတို႔အားလည္း ေလ်ာက္ပတ္စြာ ပူေဇာ္အပ္၏။ ဤသို႔ျပဳသည္႐ွိေသာ္ မိမိဂိုဏ္းကို အလြန္ ခ်ီးျမႇင့္၍ တပါးဂိုဏ္းအားလည္း ေက်းဇူးျပဳသည္ မည္၏။ ဤသို႔ မျပဳသည္႐ွိေသာ္ မိ္မိ္ဂိုဏ္းကို ဖ်က္ဆီး၍ တပါးဂိုဏ္းအား အက်ိဳးမဲ့ ျပဳသည္မည္၏။
အၾကင္သူသည္ မိ္မိဂိုဏ္းကို ၾကည္ညိဳေသာအားျဖင့္ မိမိဂိုဏ္းကို ထင္ေပၚစိမ့္ေသာငွာ တပါးဂိုဏ္းအား ကဲ့ရဲ႕႐ႈံႈႈ႕ခ်၍ မိမိဂိုဏ္းအား ခ်ီးက်ဴး၏။ ထိုသူသည္ ဤသို႔ ခ်ီးက်ဴးျခင္းျဖင့္ မိမိ ဂိုဏ္းကို လြန္ကဲစြာ ဖ်က္ဆီးပိ၏။
တဂိုဏ္းႏွင့္တဂိုဏ္း အညီအၫြတ္႐ွိျခင္းသည္ ေကာင္း၏။ သို႔မွသာ တဂိုဏ္း၏တရားကို အျခားတဂိုဏ္းက ၾကားနာရ၍ ႐ိုေသေလးစားေပအ့့ံ။
ခပ္သိမ္းေသာ ဂိုဏ္းသားတို႔သည္ အၾကားအျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ေကာင္းျမတ္ေသာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္သည္ကို နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး အလို႐ွိေတာ္မူ၏။
မည္သည့္ ဂိုဏ္း၌မဆို ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္သူတို႔သည္ ဤသို႔ ေဟာေျပာရာ၏။
လႉဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းတို႔သည္ ခပ္သိမ္းေသာ ဂိုဏ္းတို႔၌ တရား၏ အႏွစ္သာရတိုးပြားျခင္းေလာက္ အက်ိဳးမမ်ားဟု နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး ထင္မွတ္ေတာ္မူ၏။ ဤအက်ိဳးငွာ မ်ားစြာေသာ တရားအမတ္ႀကီးမ်ား မိန္းမမ်ားအား အထူးေစာင့္ေ႐ွာက္သည့္ အမတ္ႀကီးမ်ား ကေလးမ်ားအား သြန္သင္သည့္ အရာ႐ွိမ်ားႏွင့္ အျခားအမႈထမ္းမ်ားသည္ ေဆာင္႐ြက္လ်က္ ႐ွိၾကကုန္၏။
ဤသို႔ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း၏ အက်ိဳးသည္ကား မိမိဂိုဏ္းလွ်င္ တိုးတက္ႀကီးပြားျခင္းႏွင့္ တရားေတာ္ ထြန္းလင္းေတာက္ပျခင္းျဖစ္၏။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)


'His Sacred and Gracious Majesty the King does reverence to men of all sects, whether ascetics or householders, by gifts and various forms of reverence.
His Sacred Majesty, however, cares not so much for gifts or external reverence as that there should be a growth of the essence of the matter in all sects.
The growth of the essence of the matter assumes various forms, but the root of it is restraint of speech, to wit, a man must not do reverence to his own sect or disparage that of another without reason. Depreciation should be for specific reasons only, because the sects of other people all deserve reverence for one reason or another.
By thus acting a man exalts his own sect, and at the same time does service to the sects of other people. By acting contrariwise a man hurts his own sect, and does disservice to the sects of other people. For he who does reverence to his own sect while disparaging the sects of others wholly from attachment to his own. With intent to enhance the splendor of his own sect, in reality by such conduct inflicts the severest injury on his own sect.
Concord, therefore, is meritorious, to wit, hearkening and hearkening willingly to the Law of Piety as accepted by other people. For this is the desire of His Sacred Majesty that all sects should hear much teaching and hold sound doctrine.
Wherefore the adherents of all sects, whatever they may be, must be informed that His Sacred Majesty does not care so much for gifts or external reverence as that there should be growth in the essence of the matter and respect for all sects. For this very purpose are employed the Censors of the Law of Piety, the Censors of the Women, the (?) Superintendents of pastures, and other [official] bodies. And this is the fruit thereof the growth of one's own sect and the enhancement of the splendor of the Law of Piety.'
(Asoka, the Buddhist Emperor of India- V. A. Smith)


No comments: