Tuesday, April 8, 2008

ေလာကတြင္းသို႔ ခုန္ဆင္းသည့္ေန႔

“ေလာကႆ ဒေႆတာေရာ” ဆိုတဲ့ အကၡရာစုေလးကို အရမ္း ႀကိဳက္တယ္။ “ေလာကႀကီးကို ျမင္ေစသူမ်ား”လို႔ မိဘေတြကို ရည္ၫႊန္းထားတာေလ။ အဓိပၸါယ္က ႐ွင္းေနတာပဲေနာ။ ဒီမွာ ေနာက္စကား တစ္ခု ထပ္လာျပန္တယ္။ “ဗဟူပကာရာ”တဲ့။ အလြန္တရာ ေက်းဇူးမ်ားတယ္”လို႔ ဆိုလိုတယ္။ ျမင္ေအာင္ျပတဲ့သူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေက်းဇူးတင္ထိုက္သလဲလို႔ ေတြးေတာစဥ္းစားလို႔ မၿပီးႏိုင္။ တကယ္ေတာ့ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ လံုေလာက္ေအာင္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီပဲ။



ေမြးေန႔အမွတ္တရ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေရးဖို႔ ႀကိဳးစားတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ဘူး။ ဒါနဲ႔ မႏွစ္က နတၳိ၂၂မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြပဲ ျပန္တင္လိုက္တယ္။ ဒီကဗ်ာေတြကို ေရးခဲ့တာေတာ့ အေတာ္ ၾကာေနပါၿပီ။ ၁၀ႏွစ္နီးပါးေလာက္ ႐ွိေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ အၿမဲ သစ္လြင္ေနဆဲ။ ရင္ခုန္သံေတြ မဆိတ္္သုဥ္းသေ႐ြ႕ ႐ွင္သန္ေနလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ရင္း…။

၁။ “န”

မာတာ ဟိ ပုတၱႆ ဗဟူပကာရာ၊
တသၼာ ဂေ၀သိ ံ ဣဓ ဧ၀႐ူပံ။
တႆာယ ဆာယာပိ မယာ န ဒိ႒ာ။
သာ ဂစိ ၦ ေမ စကၡဳပထံ ဇဟိတြာ။

အေမဆိုတာ သားအေပၚ အလြန္ ေက်းဇူးမ်ားတာပါ။
ဒါေၾကာင့့္ ေလာကၾကီးထဲမွာ အေမ့ကို လိုက္လံ႐ွာေဖြခဲ့တယ္။
ဟင္…..အေမ့ အရိပ္ကေလးကိုေတာင္ ငါ မျမင္ခဲ့ရဘူး။
အေမဟာ ငါ့မ်က္စိေအာက္က ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါေပါ့လား။


၂။ “အတၳိ”

ဂါယႏၲိ ဂီတံ ႐ုဓိရာနိ ကာေယ၊
ၾသကၠႏၱနိေဒၵါ.မွိ တေမ၀ သုတြာ။
မာတာ ပ၀ေတၱသိ သုဂီတသဒၵံ၊
ပုတၱႆ အေႏၲာဟဒေယ ၀သိတြာ။

ငါ့ကို္ယ္ထဲမွာ ေသြးစက္ေလးေတြ ေတးသီဆိုေနၾကတယ္။
အဲဒီ့ ေတးသံကို နားဆင္ရင္းနဲ႔ ငါ အိပ္ေပ်ာ္ရတာပါ။
ေအာ္…အေမဟာ ငါ့ရဲ႕ႏွလံုးသားထဲမွာ နားခိုရင္းနဲ႔
သံစဥ္လွလွေလးေတြ ဖန္တီးေနေလရဲ႕…။

1 comment:

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

ဟက္ ပီး ဘသ္ ေဒး း)