အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား (ေနာက္ဆက္တြဲ-၄)

စာေရးျခင္းအတတ္ပညာမွာ အစဆိုတာေတာ့ ႐ွိမယ္ထင္တယ္။ ျမသန္းတင့္ရဲ႕ Art of Writingဘာသာျပန္ထဲမွာ အစဆိုတာကို ဒီလို ဖြဲ႕ထားတယ္။

“ငယ္ငယ္တုန္းက လွပတဲ့ပစၥည္းတခုကို အျခားတစ္ခုခုက ဖံုးကြယ္ထားတာျမင္ရင္ အဲဒီဖံုးကြယ္ထားတာကို ဖယ္႐ွားပစ္ခ်င္္တဲ့စိတ္မ်ိဳး ေပၚခဲ့တယ္တဲ့။ အဲဒီလို ဖံုးကြယ္ခံထားရတဲ့ အလွအပကို “အက်ဥ္းခ်ခံထားရတဲ့ အလွ”လို႔ သူက ေခၚခဲ့တယ္။ အက်ဥ္းက်ခံထားရတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုကို လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ စိတ္ဆႏၵမ်ိဳးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သူ အဲဒီတုန္းက မသိခဲ့ဘူးတဲ့။”

အင္း…သူေျပာလို႔ပဲ။ ႏို႔မို႔ရင္ စာစေရးတာ ကႀကီးခေကြးကလို႔ ထင္စရာ။ ျဗဟၼဏီအကၡရာ အေရးအဖတ္ သင္ခဲ့ရတာ ၂ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ဒီျဗဟၼဏီမွာလဲ က, ခ စတဲ့ အကၡရာေတြပဲ။ အတိတ္က အရိပ္ေလးေတြကို ျပန္လြမ္းေမာမိတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ကႀကီးခေကြး ဘယ္သူသင္ေပးခဲ့လဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ကႀကီးခေကြး စေရးတတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေမေရာ အေဖပါ အနားမွာ မ႐ွိတာေတာ့ အေသအခ်ာ မွတ္မိတယ္။ ကံၾကမၼာဆိုတာ ဆန္းၾကယ္သား။ ႐ွိေစေတာ့။ အခုေတာ့ အေသာကအကၡရာမ်ားနဲ႔ပဲ ႏွစ္ပါးသြားလိုက္ပါအံုးမယ္။

အေသာကအကၡရာမ်ား ၁၇, ၁၈, ၁၉တို႕ကို အေသာကေက်ာက္ေဆာင္စာငယ္လို႔ ေခၚတယ္။ အားလံုးကို ျဗဟၼဏီအကၡရာ, ပရာကရစ္ဘာသာစကား အသံုးျပဳၿပီး ေရးထားတယ္။ အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁ရကို Bahapur, Bairat, Ahraura, Rupnath, Gujarra, Sahasram, Maski, Gavimath, Palkigundu, Erragudi, Rajula-Mandgiri, Brahmagiri, Siddapur, Jatinga-Ramesvara,ဆိုတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေတြ႕တယ္ (ေနရာေတြကို google mapနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေအာက္ေျခမွာ ျပထားတယ္)။ ဒီေက်ာက္စာမူဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု နည္းနည္းပါးပါးပဲ ကြာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာက္စာေတြက အပ်က္အစီး မ႐ွိဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ တစ္ပိုင္းတစ္စပဲ က်န္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မူတစ္ခုထဲဆိုတာကို တြက္ဆလို႔ရတယ္။ အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၈ကိုေတာ့, Erragudi, Rajula-Mandgiri, Brahmagiri, Siddapur, Jatinga-Ramesvaraေနရာေတြမွာ ေတြ႕တယ္။ Erragudi မွာ ပဓာနေက်ာက္ေဆာင္စာေရာ ေက်ာက္ေဆာင္စာငယ္ေရာ ၂မ်ိဳးလံုး ႐ွိတယ္။ အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၉ကိုေတာ့ Bairatမွာ ေတြ႕တယ္။ ဒီေဒသမွာ ေတြ႕တာ ၂ခု ျဖစ္ေနလို႔ Bairat-Bhabruေက်ာက္စာလို႔ ဒီေက်ာက္စာကို ေခၚၾကတယ္။ အခုေတာ့ ဒီေက်ာက္စာကို Calcutta ၿမိဳ႕က Asiatic Society of Bengalျပတိုက္မွာ သိမ္းထားတယ္။ အေၾကာင္းညီၫြတ္ရင္ ဒီေက်ာက္စာအေၾကာင္းကို ပိုစ့္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရးျဖစ္မယ္ထင္တယ္။

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား (ေနာက္ဆက္တြဲ-၃)

ဗုဒၶစာေပေတြထဲက ကု႐ုတိုင္း ကမၼာသဓမၼၿမိဳ႕ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ အေ႐ွ႕ေတာင္ဘက္ပိုင္းမွာ တည္႐ွိခဲ့တယ္လို႔ အိႏၵိယေ႐ွးေဟာင္းသုေတသနဌာနက အတည္ျပဳထားတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕ငယ္ေလးမွာ ျမတ္ဗုဒၶဟာ အာနၪၨသပၸါယသုတၱန္, မဟာနိဒါနသုတၱန္, မဟာသတိပ႒ာနသုတၱန္, မာဂ႑ိယသုတၱန္, အရိယ၀ါသသုတၱန္, သမၼသသုတၱန္္္ေတြကို ေဟာၾကားခဲ့တယ္။ နာမည္အႀကီးဆံုးကေတာ့ မဟာသတိပ႒ာနသုတၱန္ပါ။ ကု႐ုတိုင္းဟာ ဥတုအဟာရမွ်တၿပီး တိုင္းသူျပည္သားေတြကလဲ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာလို႔ ဉာဏ္ပညာ ထက္ျမက္ၾကတဲ့အတြက္ သိမ္ေမြ႕နက္နဲလွတဲ့ မဟာသတိပ႒ာနသုတၱန္ႀကီးကို နားလည္သေဘာေပါက္ၾကတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဗုဒၶစာေပထဲမွာေတာ့ ကမၼာသဓမၼနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေၾကာင္းအရာ အေတာ္ မ်ားမ်ား႐ွိပါတယ္။



ယမုနာျမစ္ကမ္းနံေဘးက ေခတ္သစ္ ေဒလီၿမိဳ႕မွာ အႏၵိယအစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈယႏၲရား တည္႐ွိေနသလို ဘာသာတရားေပါင္းစံု လႊမ္းၿခံဳတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ေတြ အေျမာက္အမ်ား သမိုင္းမွတ္တိုင္အျဖစ္ တည္႐ွိေနပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ အေသာကေက်ာက္စာတစ္ခုလဲ ပါတယ္။ ဒီေက်ာက္စာကို အေသာကဟာ ကု႐ုတိုင္း ကမၼာသဓမၼေဒသမွာ ေရးထုိးထားခဲ့တာလို႔ ေ႐ွးေဟာင္းသုေတသနပညာ႐ွင္တို႔က သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။ ဒီေက်ာက္စာမူကေတာ့ “အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁ရ”ပါ။





ဒီေနရာေလးကို ခဏခဏ ေရာက္တယ္။ ေဒလီၿမိဳ႕က သမိုင္း၀င္ေနရာေတြထဲမွာ ျမန္မာေတြအေနနဲ႔ လြမ္းေမာဖြယ္ရာ အေကာင္းဆံုးေနရာေလးပါ။ ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္ ႂကြေရာက္သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့ၿပီး တရားေဒသနာေတာ္ေတြ ေဟာၾကားသြားခဲ့တဲ့ ေနရာမွာ ၿငိမ္းေအးသိမ္ေမြ႕တဲ့ ဓမၼဓာတ္ေတြ ပ်ံႏွံ႔ေနတယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ေနရာေလးက ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ။ ေ႐ႊေရာင္ေငြေရာင္ တေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ မဟုတ္ဘူး။ လူေနရပ္ကြက္ထဲ ေရာက္ေနေတာ့ တခ်ိန္တုန္းက ဒီေနရာဟာ ေဒသခံေတြရဲ႕ တပိုတပါးသြားတဲ့ေနရာျဖစ္ေနလို႔ (Indianေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီကိစၥကို အဆင္ေျပတဲ့ေနရာမွာ ႐ွင္းေလ့႐ွိတယ္။ တစ္ျခားႏိုင္ငံေတြအေၾကာင္းေတာ့ မသိဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာ့ သူတို႔က စံပဲ။) ဧည့္သည္ေတြ လာတဲ့အခါ ဗုဒၶါႏုႆတိ, ဓမၼာႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္း မစီးျဖန္းႏိုင္ဘဲ ပဋိကူလသညာ ဘာ၀နာပြားမ်ားတဲ့ ေနရာျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ေ႐ွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမ အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး တံတိုင္းအကာအရံေတြ လုပ္လိုက္ေတာ့မွ အဆင္ေျပသြားတယ္။






ေက်ာက္ေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုေပၚမွာ မာဂဓေဒသသံုး ပရာကရစ္ဘာသာစကားကို ျဗဟၼဏီအကၡရာနဲ႔ ဘီစီ-၃ရာစုေႏွာင္းပိုင္းမွာ ေရးထိုးထားၿပီး ၁၉၆၆မွာ ႐ွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဒီေက်ာက္စာဟာ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဖတ္လို႔ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မႈန္၀ါးေနပါၿပီ။

“ပကေမ ေဟာတု”

“ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကကုန္ေလာ့…”

ဒီေက်ာက္စာပါ စကားလံုးေလးေတြက မွတ္သားစရာ။ တကယ္ေတာ့ အကၡရာစာလံုးေတြသာ မႈန္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနတာပါ။ သေဘာတရားကေတာ့ ထာ၀ရ သစ္လြင္ေျပာင္ေျမာက္ေနဆဲပါပဲ…။

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၉

အေသာကေက်ာက္စာေတြထဲမွာ စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆံုး ေက်ာက္စာတစ္ခုလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒီေက်ာက္စာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စာတစ္ေစာင္ ေပတစ္ဖြဲ႕ ေရးထားၾကတာေတြ အမ်ားႀကီး။ ေနာက္မွ အက်ယ္တ၀င့္ ေရးတာေပါ့။ အခုေတာ့ အရင္ ေက်ာက္စာသန္႔သန္႔ပဲ ဖတ္ၾကည့္ပါအံုး။

ပိယဒသိ လာဇာ မာဂေဓ သံဃံ အဘိ၀ါဒနံ အာဟာ။ အပါဗာဓတံ စ ဖာသု၀ဟာလတံ စာ။
၀ိဒိေတ ေ၀ ဘံေတ အာ၀တေက ဟမာ ဗုဓသိ ဓံမသိ သံဃသီ တိ ဂါလေ၀ စ ပသာေဒ စ။ ဧ ေကစိ ဘံေတ
ဘဂ၀တာ ဗုေဓန ဘာသိေတ သေ၀ ေသ သုဘာသိေတ ၀ါ ဧ စု ေခါ ဘံေတ ဟမိယာေယ ဒိေသယာ ေဟ၀ံ သဓံေမ
စိလဌိတီေက ေဟာသတီ တိ အလဟာမိ ဟကံ တံ ၀တေ၀။ ဣမာနိ ဘံေတ ဓံမပလိယာယာနိ ၀ိနယသမုကေသ
အလိယ၀သာနိ အနာဂတဘယာနိ မုနိဂါထာ ေမာေနယသူေတ ဥပတိသပသိေန ဧ စာ လုဃုေလာ-
၀ါေဒ မုသာ၀ါဒံ အဓိဂိစ် ဘဂ၀တာ ဗုေဓန ဘာသိေတ ဧတာနိ ဘံေတ ဓံမပလိယာယာနိ ဣဆာမိ
ကႎတိ ဗဟုေက ဘိခုပါေယ စာ ဘိခုနိေယ စာ အဘိခိနံ သုေနယု စာ ဥပဓာေလေယယု စာ
ေဟ၀ံေမ၀ါ ဥပါသကာ စာ ဥပါသိကာ စာ။ ဧေတန ဘံေတ ဣမံ လိခါပယာမိ အဘိေဟတံ ေမ ဇာနံတူ တိ။

ပိယဒသီမည္ေသာ အေသာကမင္းၾတားႀကီးသည္ မဂဓတိုင္း အတြင္း႐ွိ သံဃာေတာ္မ်ားသို႔ ကပ္ေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ ႐ွိခိုးလ်က္, အနာေရာဂါ ကင္း႐ွင္းစြာ ေနထိုင္သီတင္းသံုးေတာ္မူ ၾကရပါ၏ေလာဟု ေမးေလွ်ာက္ေလၿပီ၊ သံဃာမ်ားက ေရာဂါကင္းေၾကာင္း, ခ်မ္းသာစြာ ေနရၾကေၾကာင္းကို ျပန္ၾကား သိရၿပီးေနာက္, အ႐ွင္ဘုရားတို႔, အကၽြႏုပ္သည္ ဘုရားတရား သံဃာေတာ္ ဤ၃မ်ိဳး၌ အလြန္ၾကည္ညိဳေလးစားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အ႐ွင္ဘုရားမ်ား, ဘုရား႐ွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သမွ် တရားေတာ္သည္ အားလံုးပင္ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားထားခ်က္သာ ျဖစ္ပါေပ၏။ အိုအ႐ွင္ေကာင္းမ်ား, ဤတရားေဒသနာေတာ္မ်ားအနက္ သူေတာ့္တရား ႐ွည္လ်ားစြာ တည္တန႔္ႏိုင္ေၾကာင္းျဖစ္၍ အကၽြႏုပ္ တကာေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ေက်းဇူးျဖစ္ က်င့္စြမ္းႏိုင္ေလာက္ေသာ တရားေတာ္စုကို ေဟာၾကားေတာ္ၾကပါကုန္။
အို သံဃာေတာ္ အ႐ွင္ျမတ္တို႔, ဘုရား႐ွင္ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္ ၀ိနည္းပိဋကတ္ေတာ္၌ အရိယ၀ံသတရားေတာ္, အနာဂတဘယေဒသနာေတာ္, ထိုမွတပါး ေမာေနယ်အက်င့္ကိုျပရာ ေမာေနယ်ပဋိပဒါသုတ္၊ (တနည္း- ရဟန္းအျဖစ္ မုနိမည္ေၾကာင္း ေဟာရာ ဂါထာမ်ားႏွင့္ ေမာေနယ် ပဋိပဒါသုတိ) ဥပတိႆမည္ေသာ အ႐ွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္အား သုစိမုခီပုရိပုိဒ္မ ၾကည္ညိဳေသာ သုစိမုခီသုတ္, သို႔မဟုတ္ ဥပတိႆက ဘုရားအား ၾကည္ညိဳေသာ သမၸသာဒနီယသုတ္ (သို႔မဟုတ္ အ႐ွင္သာရိပုတၱေထရ္၏့ အေမးျဖစ္ေသာ သာရိပုတၱသုတ္) ႏွင့္ မုသာ၀ါဒကို အေၾကာင္းျပဳ၍႕ ေဟာေတာ္မူေသာ ရာဟုေလာ၀ါဒသုတ္, အ႐ွင္ဘုရားတို႔, ဤတရားေတာ္မ်ားကို မည္သို႔အားျဖင့္ ရဟန္းေယာက်ၤား ရဟန္းမိန္းမတို႔ မျပတ္နာယူ ေဆာင္႐ြက္ကုန္အံ့နည္း, ဥပါသကာ, ဥပါသိကာမအေပါင္းတို႔လည္း ထို႔အတူ အဘယ္သို႔ မျပတ္ေဆာင္ယူကုန္မည္နည္းဟု တကာေတာ္ အလိုအာသာ႐ွိပါ၏။ အိုအ႐ွင္ေကာင္းတို႔ ဤတရားေတာ္တို႔ကို အစြဲးျပဳ၍႕ ဤယခုေျပာၾကားေလွ်ာက္ထားခ်က္ကို ေရးသားေစပါ၏။ ဤသို႔အားျဖင့္ တကာေတာ္၏့ အလိုဆႏၵကို အမ်ားသိျမင္ၾကပါလိမ့္မည္ဟု ေလွ်ာက္ထားေလၿပီ။
(အေသာကမင္းတရားႀကီး၏ အေသာကေက်ာက္စာေတာ္-အ႐ွင္အာဒိစၥ၀ံသ)


ပိယဒသီမင္းႀကီးသည္ မာဂဓတိုင္း၌ သံဃာေတာ္တို႔အား ႐ိုေသစြာ ႐ွိခိုး၍ ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ
အသွ်င္တို႔သည္ အေႏွာင့္အ႐ွက္ကင္းသည္ျဖစ္၍ က်န္းမာခ်မ္းသာစြာ ေနၾကရပါ ေစကုန္သတည္း။
တကာေတာ္ မင္းႀကီးသည္ ဖုရား၌၎ တရား၌၎ သံဃာ၌၎ အဘယ္မွ် ႐ိုေသျမတ္ႏိုးၾကည္ညိဳသည္ကို အသွ်င္တို႔ အသိျဖစ္ပါသည္။
အိုအ႐ွင္တို႔ ဖုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္ေတာ္မူေသာ ဗုဒၶဖုရားသွ်င္ ေဟာၾကားတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္အေပါင္းတို႔သည္ကား ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္ခ်ည္းသာျဖစ္၏။ ထိုတရားေတာ္တို႔တြင္ အၾကင္တရားေတာ္တို႔သည္ ေကာင္းျမတ္ေသာ တရားေတာ္ျဖစ္၍ ႐ွည္ၿမဲစြာ တည္ထိုက္သည္ဟု တကာေတာ္ သိျမင္ခဲ့အံ့။ ထိုတရားေတာ္တို႔ကို ေၾကျငာလတံ့။
အိုအသွ်င္တုိ႔ ဤသည္တို႔သည္ကား (ဆိုအပ္ခဲ့ေသာ) တရားေတာ္တို႔၏ အစိတ္အပိုင္း က်မ္းဂန္တို႔ေပတည္း။
၀ိနယသမုကၠံသ၊ အရိယ၀ံသ၊ အနာဂတဘယ၊ မုနိဂါထာ၊ ေမာေနယ်သုတၱ၊ ဥပတိသပသိန၊ ရာဟုေလာ၀ါဒ (မုသာ၀ါဒကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဖုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္ေတာ္မူေသာ ဖုရားသွ်င္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္)။
ထိုတရားက်မ္းဂန္တို႔အား မ်ားစြာေစာ ရဟန္းေတာ္ ဘိကၡဴတို႔သည္၎ ရဟန္းေတာ္မ ဘိကၡဳနီတို႔သည္၎ မျပတ္မလတ္ ၾကားနာ၍ စိတ္၌ မွတ္သားေဆာင္ထားၾကရန္ တကာေတာ္ အလို႐ွိပါ၏ဖုရား။ လူေယာက်ာၤး လူမိန္းမ (ဥပါသကာ၊ ဥပါသိကာ)တို႔သည္လည္း ထိုနည္းတူစြာ ၾကားနာ မွတ္သား ေဆာင္ထားၾကပါေစကုန္သတည္း။
တကာေတာ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အားလံုးသိနားလည္ၾကေစရန္ ဤကဗ်ည္းကို ေရးသားေစ၏။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)


ပိယဒသီမင္းသည္ မာဂဓတိုင္းသံဃာကို ႐ွိခိုးေလွ်ာက္ၾကား၏။ အနာေရာဂါ မ႐ွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရပါေစသတည္း။ အ႐ွင္တို႔ ဘုရား, တရား, သံဃာ၌ ကၽြႏု္ပ္၏ ႐ိုေသျမတ္ႏုိးျခင္းကို အ႐ွင္တုိ႔ သိၾကပါ၏။ အ႐ွင္တု႔ိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေသာ တရားတို႔သည္ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားထားျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါ၏။ အ႐ွင္တို႔ ထိုတြင္ သူေတာ္ေကာင္းတရား အဓြန္႔႐ွည္ရန္ ေဟာၾကားေသာ တရားအခ်ိဳ႕ကို ကၽြႏု္ပ္ ၫႊန္ၾကားပါမည္။
အ႐ွင္တို႔ ယင္းတရားတို႔မွာ ၀ိနယသမုသက, အရိယ၀ံသ, အနာဂတဘယ, မုနိဂါထာ, ေမာေနယသုတ္, ဥပတိသပသိနႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရား မုသာ၀ါဒႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေဟာၾကားေသာ ရာဟုေလာ၀ါဒတို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ဤတရားတို႔ကို ကၽြႏု္ပ္ လိုလားပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ မ်ားစြာေသာ ဘိကၡဳ, ဘိကၡဳနီတို႔ မျပတ္နာယူက်င့္ေဆာင္ရန္ႏွင့္ ဤနည္းတူ ဥပါသကာ, ဥပါသိကာတို႔ နာယူက်င့္ေဆာင္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ အ႐ွင္တို႔ ကၽြႏု္ပ္၏ အလိုဆႏၵကို သိၾကေစရန္ ယင္းအေၾကာင္းကို ေရးသားေစပါသည္။
(သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)

His Grace" the King of Magadha addresses the Church with greetings and bids its members prosperity and good health. 'You know, Reverend Sirs, how far extend my respect for and faith in the Buddha, the Sacred Law, and the Church. Whatsoever, Reverend Sirs, has been said by the Venerable Buddha, all of that has been well said. However, Reverend Sirs, if on my own account I may point out (a particular text), I venture to adduce this one: "Thus the Good Law will long endure." Reverend Sirs, these passages of the Law, to wit:
1 The Exaltation of Discipline (Vinaya-samukkase);
2 The Course of Conduct of the Great Saints (Aliyavascini);
3 Fears of what may happen (Andgata-bhaydni);
4 The Song of the Hermit (Muid-ydtka);
5 The Dialogue on the Hermit's Life (Money a- stile);
6 The Questioning of Upatishya (Upatisa-pasine);
7 The Address to Rahula, beginning with the Subject of Falsehood (Ldyhulovdde musdvddam adhigidhya) spoken by the Venerable Buddha these, Reverend
Sirs, I desire that many monks and nuns should frequently hear and meditate; and that likewise the laity, male and female, should do the same. For this reason, Reverend Sirs, I cause this to be written, so that people may know my intentions (abhipretam).'
(Asoka, the Buddhist Emperor of India- V. A. Smith)


His Gracious Majesty, King of Magadha, saluting the Sangha, and wishing them all health and happiness, addresses them as follows: Known is it to you, Reverend Sirs, to what extent is my reverence as well as faith in the Buddha, the Dharma and the Samgha. Whatsoever has been said, Reverend Sirs, by the Lord
Buddha, all that has of course been well said. But of such, what has been selected by me that the True Dharma may be everlasting I may be privileged to state. The following, Reverend Sirs, are the passages of the scripture:
1. The excellent treatise on Moral Discipline (Vinayasamukasa)*
2. The course of conduct followed by the sages modes of ideal life (Aliyavasdni)*
3. Fears of what may come about in future (Andgatabhaydni) dangers threatening the Sahgha and the doctrine.
4. Poem on “Who is a hermit?" (Muni-gatha).
5. Discourse on Quietism (Mauneya-sute).
6. The Questions of Upatisya (Upatisa-pasine).
7. The Sermon to Rahula l beginning with the Sermon on Falsehood, as delivered by the Lord Buddha (Ldghulovdde musdvddam adhigichya).
These sections of the Dharma, Reverend Sirs, I desire that most of the reverend monks and nuns should repeatedly listen to and meditate, and in the same way, the lay-disciples, male as well as female (should act). For this reason, Reverend Sirs, am I causing this to be inscribed that they may know of my intention.
(Asoka-R.K. Mookerji)


The king of Magadha, Piyadassi, greets the Order and wishes it prosperity and freedom from care. You know Sirs, how deep is my respect for and faith in the Buddha, the Dhamma and the Samgha [i.e. the Buddhist creed]. Sirs, whatever was spoken by the Lord Buddha was well spoken. And Sirs, allow me to tell you what I believe contributes to the long survival of the Buddhist Dhamma. These sermons on Dhamma, Sirs—the Excellence of the Discipline, the Linage of the Noble One, the Future Fear, the Verses of the Sage, the Sutra of Silence, the Questions of Upatissa, and the Admonition spoken by the Lord Buddha to Rahula on the subject of flase speech—these sermons on the Dhamma, Sirs, I desire that many monks and nuns should hear frequently and meditate upon, and likewise laymen and laywomen. I am having this engraved Sirs, so that you may know what I desire.
(Asoka and the decline of the Mauryas- Romila Thapar)


King Priyadarsi, of Magadha having saluted the Samgha wishes them good health and happiness and says: “ You know, respected sirs, how firm is my faith and reverence in the Buddha, Dharma and Samgha. Respected Sirs, whatever has been said by the Enlightened Buddha all that has been well said. But, respected sirs, if I may suggest (anything) so that the noble Dharma may thus survive long, I may be given to opportunity to speak. These, respected sirs, the passages of the (holy and ) religious texts; Vinaya Samuksa, Aliya Vamsas, Anagatabhayas, Munigatha, Moneya Suta, Upatisa Pasina and, the sermon preached to Rahula by the Enlightened Buddha regarding ‘flasehood’. These religious texts, respected sirs, I wish the monks and nuns to regularly listen to and concentrate upon. The lay men and women devotees should act similarly. It is for this matter, respected sirs, that I have caused it to be inscribed so that they may know my desire.
(Inscriptions of Asoka- N. P. Rastogi)


King Priyadarsin of Magadha, having sluted the Samgha, wishes them good health and comfortable (bodily) movement. Ye know, Reverend Sirs, how great are my respect and kindliness towords Buddha, Dhamma and Samgha. Whatever, Reverend Sirs, has been said by the Blessed Buddha—all that has been well said. But, Reverend Sirs, if I may point out (anything) in order that the sublime Dhamma may thus endure long. I deem it proper to speak it out. Reverend Sirs, these are the text of Dhamma: (1) Vinaya-samukasa, (2) Aliya-vamsas, (3) Anagatabhayas, (4) Muni-gatha, (5) Moneya suta, (6) Upatisa-pasina, and (7) the Sermon to Rahula delivered by the Blessed Buddha concerning ‘falsehood.’ These texts of Dhamma, Reverend Sirs, I desire the majority of monks and nuns to constantly listen to and meditate upon. They laymen and laywomen (should do) similarly. It is for this reason, Reverend Sirs, that I am causing this to be engraved: in order that they may know my wish.
(Asoka- D.R. Bhandarkar)

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၈

ေက်ာက္စာေတြ ဖတ္ရတာ ေမာေရာေပါ့။ ဒီတစ္ခါ တိုတို႐ွင္း႐ွင္းေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အသက္႐ွည္ေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းေတြပါတယ္။

ေသ ေဟ၀ံ ေဒ၀ါနံပိေယ
အာဟ။ မာတာပိတိသု သုသူသိတ၀ိေယ။ ေဟ၀ေမ၀ ဂ႐ုတြ ျပေဏသု ျဒဟိ်တ၀်ံ။ သစံ
၀တ၀ိယံ။ ေသ ဣေမ ဓံမဂုဏာ ပ၀တိတ၀ိယာ။ ေဟ၀ေမ၀ အံေတ၀ါသိနာ
အာစရိေယ အပစာယိတ၀ိေယ ဉာတိေကသု စ ကုယ(ထာ) ရဟံ ပ၀တိတ၀ိေယ။
ဧသာ ေပါရာဏာ ပကိတီ ဒိဃာ၀ုေသ စ ဧသ ေဟ၀ံ ဧသ ကဋ၀ိေယ။
စပေဍန လိခိတံ လိပိကရေဏ။


ထို႔ေၾကာင့္ မင္းတကာတုိ႔ ေလးစားခ်စ္ၾကည္အပ္ေသာ အေသာကမင္းၾတားႀကီး ဤသို႔ ျပန္ၾကားေတာ္မူေလၿပီ၊ အမိ အဘတို႔ စကားကို နားေထာင္လိုက္နာရာ၏။ ဤအတူပင္ ဆရာသမား, (အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးသူတို႔ စကားကို လိုက္နာရာ၏။ အေဆြခင္ပြန္း, ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္သူ, ေဆြမ်ိဳးဉာတိတို႔၌၎, ေက်းကၽြန္အေစခံ အမႈလုပ္အထိ၎ ေကာင္းစြာ က်င့္ရာ၏။ သတၱ၀ါတို႔ကို ညႇင္းဆဲးသတ္ျဖတ္ျခင္းကို မျပဳအပ္၊) စကားကို ေျဖာင့္မွန္စြာ ေျပာဆိုအပ္၏၊ ထုိသို႔အားျဖင့္ ဤတရား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ဤသို႔ လုိက္နာ က်င့္ေဆာင္ရာ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ဆရာသမား အေပၚ၌ တပည့္ေကာင္းသည္ က်ိဳးႏြံစြာ က်င့္ေဆာင္အပ္၏။ ေဆြညာသဂၤဟတို႔ အေပၚ၌လည္း (ေကာင္းစြာ က်င့္ရာ၏၊) ဤသည္ကား ေ႐ွးသူေဟာင္းစဥ္လာ က်င့္ႀကံလိုက္နာေသာ တရားလမ္းတည္း။
(အေသာကမင္းတရားႀကီး၏ အေသာကေက်ာက္စာေတာ္-အ႐ွင္အာဒိစၥ၀ံသ)


နတ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ--
မိဖတို႔အား ႐ိုေသက်ိဳးႏြံရာ၏၊ ထိုနည္းတူစြာ သတၱ၀ါတို႔အား ေလးစာေသာ စိတ္ကို ရင့္သန္ေစရာ၏၊ အမွန္ကို ေျပာဆိုရာ၏။ ဤတရားေတာ္၏ ဂုဏ္တို႔ကို ျပန္႔ႏွံ႔ေစရာ၏။
ထိုနည္းတူစြာ တပည့္တို႔သည္ ဆရာတို႔အား ႐ိုေသျမတ္ႏိုးရာ၏။ အေဆြအမ်ိဳးတို႔အားလည္း ေလ်ာက္ပတ္စြာ ျပဳစုရာ၏။
ဤသည္တို႔သည္ကား အသက္ကို ႐ွည္ေစေသာ ေ႐ွးေဟာင္းက်င့္စဥ္ တရားရင္းတို႔ေပတည္။ ဤသို႔ တရားေတာ္႐ွိသည္အတိုင္း က်င့္သံုးရာ၏။ (စာေရး စပဍ ေရးထုိး၏)
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)


ေဒ၀ါနံပိယသည္ ဤသို႔ မိန္႔ဆို၏။ အမိအဖတို႔၌ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ၏။ ဤအတူ သတၱ၀ါတို႔၌ ေလးစားမႈ အၿမဲ ျပဳရာ၏။ အမွန္သစၥာကို ေျပာဆိုရာ၏။ ဤတရားဓမၼဂုဏ္ေက်းဇူးကို ျပန္႔ႏွံ႔ေအာင္ ျပဳရာ၏။ ဤအတူ အေႏၲ၀ါသိကတပည့္သည္ ဆရာသမားကို ႐ိုေသစြာ ဆည္းကပ္ရာ၏။ ေဆြမ်ိဳးဉာတကာႏွင့္ အမ်ိဳးသားတို႔၌ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ ျပဳက်င့္ရာ၏။ ဤသည္တို႔ကား ေ႐ွးေပါရာဏဓမၼလမ္းေၾကာင္း အသက္႐ွည္ေၾကာင္းတို႔ျဖစ္၍ လိုက္နာက်င့္ေဆာင္ၾကရမည္။ ပဋမည္ေသာ စာေရးသူေရး၏။
(သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)


Thus saith His Sacred Majesty (Devanaihpiya): ' Father and mother must be hearkened to; similarly, respect for living creatures must be firmly established; truth must be spoken. These are the virtues of the Law which must be practiced. Similarly, the teacher must be reverenced by the pupil, and fitting courtesy must be shown to relations.' This is the ancient nature of things this leads to length of days, and according to this men must act.
Written by Pada the scribe.
(Asoka, the Buddhist Emperor of India- V. A. Smith)


Thus saith again His Sacred Majesty: Father and mother must be properly served; likewise, a respect for all life should be an established principle, truth must be spoken. These religious requisites or virtues must be promoted.
Likewise the preceptor must be reverenced by his pupil and proper treatment should be shown towards relations. This is the traditional rule of conduct, and this makes for long life. Thus should one act. Written by the scribe Chapada.
(Asoka-R.K. Mookerji)


Even thus saith the Beloved of the Gods: “Father and mother must be properly respected; similarly, respect for all living beings should be a definite principle; Truth must be spoken.” These (fundamentals or) virtues of religion should be propagated. Likewise, the preceptor should be revered by the disciples; and relatives should be given due regard. This is the conventional law of conduct and this is long enduring. Hence it should be followed. Inscribed by Pada the scribe.
(Inscriptions of Asoka- N. P. Rastogi)

Even thus saith the Beloved of the gods: “Father and mother shall be hearkened to: Likewise, respect for living creatures shall be made firm. Truth should be spoken.” These are the qualities of Dhamma which ought to be practiced. Likewise, the preceptor shall be reverenced by the pupil; and one should behave onself fittingly towards the blood-relatives. This is primeval nature; and this is long-enduring. Hence it should be acted upon. Written by Pada the scribe.
(Asoka- D.R. Bhandarkar)

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁ရ

“ႏႈတ္တစ္ရာ စာတစ္လံုး” ဆိုတဲ့စကားက တခါတေလ “စာတစ္လံုး ႏႈတ္တစ္ရာ” ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။
ဘီစီ ၃ရာစုက အေသာကေက်ာက္စာ တစ္လံုးတစ္ပါဒကို ပညာ႐ွင္ေတြ ေ၀ဖန္ေလ့လာသံုးသပ္ၾကတဲ့အခါ မတူညီတဲ့ အယူအဆေလးေတြကို ဘာသာျပန္ေတြ ဖတ္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာက္စာေတြကို မူတစ္ခုပဲ ႐ွာေတြ႕တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ေနရာအႏွ႔႔ံမွာ မူအမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႕ရတယ္။ ႐ွာမေတြ႕တာေတြလဲ အမ်ားအျပား ႐ွိႏိုင္တာပဲ။ ပဲ့႐ြဲ႕မႈန္၀ါးပ်က္စီးတာေတြလဲ႐ွိေတာ့ မူရင္းေက်ာက္စာေရးထိုးသူရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ႏွီးေႏွာတိုက္ဆိုင္ဖို႔ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ အႀကီးအက်ယ္ ႀကိဳးစားထားရမယ့္သေဘာကို အခုမွ မေတာက္တေခါက္နဲ႔ ေလ့လာမိတဲ့့ သူတစ္ေယာက္ကေတာင္ သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ အင္း…ဒီေတာ့ ေ႐ွးက ပညာ႐ွင္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့လို႔ ျဖစ္ထြန္းလာတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြကို စားသံုးရအံုးမွာပါ။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ ႀကံဳတဲ့အခါ အခြင့္အေရးကို လက္မလႊတ္နဲ႔ေပါ့။

သု၀ံဝဂိရီေတ အယပုတသ မဟာမာတာနံ စ ၀စေနန ဣသိလသိ မဟာမာတာ အာေရာဂိယံ ၀တ၀ိယာ ေဟ၀ံ စ ၀တ၀ိယာ ေဒ၀ါဏံပိေယ အာဏာပယတိ။
အဓိကာနိ အဎါတိယာနိ ၀သာနိ ယ ဟကံ ဥပသေက ေနာ တု ေခါ ဗာဎံ ပကံေတ ဟုသံ ဧကံ သ၀ဆရံ။ သာတိေရေက တု ေခါ သံ၀ဆရံ
ယံ မယာ သံေဃ ဥပယီေတ ဗာဎံ စ ေမ ပကံေတ။ ဣမိနာ စု ကာေလန အမိသာ သမာနာ မုနိသာ ဇံဗုဒီပသိ
မိသာ ေဒေ၀ဟိ။ ပကမသ ဟိ ဣယံ ဖေလ။ ေနာ ဟီယံ သေက် မဟာ ေတၸေန၀ ပါေပါတေ၀။ ကာမံတု ေခါ ခုဒေကနပိ
ပကမမိေဏဏ ၀ိပုေလ သြေဂ သေက် အာရာေဓတေ၀။ ဧတာယဌာယ ဣယံ သာ၀ေဏ သာ၀ါပိေတ
ယထာ ခုဒကာ စ မဟာတၸာ စ ဣမံ ပကေမယု တိ အံတာ စ ေမ ဇာေနယု စိရဌိတီေက စ ဣယံ
ပကေမ ေဟာတု။ ဣယံ စ အေဌ ၀ဎိသိတိ ၀ိပုလံ ပိ စ ၀ဎိသိတိ အ၀ရဓိယာ ဒိယဎိယံ
၀ဎိသိတိ။ ဣယံ စ သာ၀ေဏ သာ၀ါပိေတ ၀်ဳေထန ၂၀၀ ၅၀ ၆

သု၀ဏၰ-ဂိရိၿမိဳ႕၌ တည္ေန၍႕ အ႐ွင္ မင္းၾတား၏ သားေတာ္ စကား, အမတ္ႀကီးတို႔၏ စကားျဖင့္ ဣ(သိ) လ၀သိ အမတ္ႀကီးသည္ မပ်က္မကြက္ လိုက္နာရမည္၊ မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္ေသာ အေသာကမင္းၾတားႀကီး ဤသို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူၿပီ၊ ငါ မင္းျမတ္သည္ လက္မြန္မဆြ ၂ႏွစ္ခြဲးေက်ာ္ ကာလပတ္လံုး ရတနာ ၃ပါးကို ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာျဖစ္ေသာ္လည္း ၿမဲးစြဲးစြာ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာ တဦးကား မဟုတ္ေသးေခ်၊ တႏွစ္ကို လြန္ေသာအခါ၌ကား ငါ, မင္းျမတ္သည္ သံဃာေတာ္မ်ားထံ ဆည္းကပ္ေလေသာ္, ၎တို႔ထံလည္း ငါမင္းျမတ္သည္ ၿမဲးစြဲးေကာင္းမြန္စြာ ကပ္ေရာက္ေလေသာ္, ဤအခါ၌ကား (ေ႐ွးအခါ) ဤဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း၌ လူမ်ိဳးလူဇတ္ျဖစ္လ်က္ နတ္တို႔ႏွင့္ ႏွီးေႏွာႏိုင္ျခင္းကား ဤလူ႔အျဖစ္က အားထုတ္ျခင္း၏့ အက်ိဳးတည္း၊ ထိုသို႔ေသာ အက်ိဳးကို ႀကီးက်ယ္ ေျမာက္ျမားေသာ လံု႔လျဖင့္သာ ရေရာက္ရန္ စြမ္းႏိုင္ၾကသည္ မဟုတ္ကုန္, ေသးငယ္ႏံုနဲ႔ေသာ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္လည္း ျပန္႔ေျပာ ႀကီးက်ယ္ေသာ ခ်မ္းသာကို ရ၍႕ နတ္ျပည္၌ နစ္ၿခိဳက္ရန္ စြမ္းႏိုင္ကုန္၏၊ ဤအတၳဳပၸတ္တို႔ကို ၾကားသိေတာ္မူရ၏။
ငါမင္းျမတ္ ၾကားသိေတာ္မူရသကဲ့သို႔ (ဤလူ႔ျပည္၌) ငယ္႐ြယ္သူ ျဖစ္ေစ, အိုမင္းသူျဖစ္ေစ ဤနတ္႐ြာ ေရာက္ေၾကာင္းတရားကို အားထုတ္ၾကေစ၊ ထို႔အတိုင္းလည္း ငါ့စကားကို သိနားလည္ၾကေစ၊ ဤနည္းကိုသာ ျပဳလုပ္၍႕, ႐ွည္ျမင့္စြာ အားစိုက္ၾကေစ၊ ယင္းသို႔ အားထုတ္ျခင္းသည္ ထိုအက်ိဳးကို တိုးေစလတၱံ႕၊ ႏွစ္ဆထပိုး တိုးတက္ျပန္႔ပြားေသာ အက်ိဳးကိုလည္း တိုးတက္ ပြားစီးေစလတၱံ႕၊ မခၽြတ္လွ်င္ ၂ဆ ထပိုး တိုးပြားလတၱ႔႔ံ၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေတာင္တို႔အထက္၌ ေရးသား တည္ထားအပ္၏၊ (၀ါသတဟဓ) အရပ္ ေက်ာက္တိုင္ထက္၌ ေရးသားေစအပ္၏၊ ဤသို႔ေသာ တရား သိမွတ္ေၾကာင္း စာေတာ္ျဖင့္လည္း (ေတြ႕ျမင္ သိနားလည္သမွ် သူတို႔သည္ ျပဳက်င့္ လိုက္နာေစသတည္း၊ ဤမိန္႔ႁမြက္ခ်က္ တရားစာေတာ္ကို ထုတ္ျပန္ၿပီးလွ်င္, ေျပာၾကားေစျခင္း, ေျပာၾကားရန္ အားထုတ္ေစသူ ထား႐ွိေစျခင္း-- ဤႏွစ္မ်ိဳးကို ျပည့္စံုစြာ အၿမဲး အခိုင္ အားထုတ္ ႏိႈးေဆာ္ေစရန္ ၿမဲးစြဲးစြာ ထား႐ွိေစ၏၊ ဤအဓိပၸါယ္ကို ေတာင္ထက္တို႔၌ လည္းေကာင္း ထိုအတူ ေက်ာက္တိုင္တို႔၌လည္းေကာင္း ေရးသားစိုက္ထားေစအပ္၏။……
(အေသာကမင္းတရားႀကီး၏ အေသာကေက်ာက္စာေတာ္-အ႐ွင္အာဒိစၥ၀ံသ)


သု၀ဏၰျပည္႐ွိ အသွ်င္ သားေတာ္ႏွင့္ အမတ္ႀကီးတို႔၏ စကားျဖင့္ ဣသိလျပည္႐ွိ အမတ္ႀကီးတို႔အား က်န္းမာေၾကာင္း ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေသာ္ ဤသို႔ မိန္႔ၾကားရာ၏။
နတ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး အမိန္႔ ထုတ္ျပန္ေတာ္မူလိုက္သည္မွာ--
ငါသည္ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲေက်ာ္မွ် ဥပသကာ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္တာမွ် ေကာင္းစြာ အားမထုတ္ခဲ့ေခ်။ သို႔ရာတြင္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က သံဃာေတာ္အား ဆည္းကပ္ၿပီးေသာ္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ခဲ့ေလၿပီ။ ဤမွ်တိုင္ ကာလအတြင္း ဇမၺဴဒီပါကၽြန္း၌ လူတို႔သည္ နတ္တို႔ႏွင့္ ႏွီးေႏွာျခင္း မ႐ွိခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ယခု နတ္တို႔ႏွင့္ ႏွီးေႏွာလ်က္႐ွိေခ်ၿပီ။ ဤကား ငါ၏ လံု႔လအက်ိဳးေပတည္း။ ဤအက်ိဳးကို ႀကီးျမင့္သူတို႔သည္သာ ခံစားႏိုင္သည္ မဟုတ္၊ ေသးငယ္သူတို႔ပင္လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ႀကီးက်ယ္ေသာ နတ္ျပည္စည္းစိမ္ကို ခံစားႏိုင္ေခ်၏။
ဤအလို႔ငွာ ဤစာတမ္းကို ထုတ္ျပန္ေတာ္မူသည္။ ေသးငယ္သူတို႔သည္၎၊ ႀကီးျမင့္သူတို႔သည္၎ ဤၫႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကကုန္ေလာ့။ ငါ၏ႏိုင္ငံအစြန္အပသားတို႔သည္လည္း ဤအေၾကာင္းကို သိၾကပါေစကုန္သတည္း။ ဤသို႔ အားထုတ္ျခင္းသည္လည္း ႐ွည္ျမင့္စြာ တည္ပါေစသတည္း။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္သည္လည္း ပြားတိုးလတံ့။ ဖြံ႕ဖြ ႔ံၿဖိဳးၿဖိဳးပင္ ပြားတိုးလတံ့။ ယုတ္ဆြအဆံုး ႏွစ္ဆခြဲမွ်ပင္ ပြားတိုးလတံ့။
ဤျပန္တမ္းကို တိုင္းခမ္းလွည့္လည္စဥ္ ၂၅၆ႀကိမ္တိုင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေလၿပီ။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)

သု၀ဏၰဂိရိမွ မင္းသားႏွင့္ အမတ္ႀကီးတို႔၏ စကားျဖင့္ ဣသိလျပည္႐ွိ အမတ္ႀကီးတို႔အား က်န္းမာျခင္း သတင္းကို ေမးၿပီး ဤစကားကို ေျပာၾကားၾကေလာ့။
ေဒ၀ါနံ ပိယ မွာၾကားလိုက္၏။ ငါသည္ ၂ႏွစ္ခြဲ အလြန္က တပည့္သာ၀က ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေကာင္းစြာ ႀကိးစား အားထုတ္ျခင္း မ႐ွိခဲ့။ ၁ႏွစ္ခြဲအလြန္မွ သံဃာကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၿပီး ငါသည္ ေကာင္းစြာ ႀကိဳးစားအားထုတ္၏။ ဤအတြင္း ဇမၺဴဒီပါကၽြန္းမွာ နတ္တို႔ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မ႐ွိခဲ့၊ ယခုအခါ ဆက္သြယ္ႏွီးေႏွာေန၏။ ယင္းသည္ ငါ၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္ျခင္း အက်ိဳးေက်းဇူးပင္ျဖစ္၏။ ဤအက်ိဳးကို လူႀကီးတို႔သာ ရသည္မဟုတ္၊ လူငယ္သည္လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္လွ်င္ ျပန္႔ေျပာေသာ နတ္စည္းစိမ္ကို ခံစားႏိုင္၏။
ဤအက်ိဳးတရားကို ၾကားသိေစရန္ ဤစကားကို ေျပာၾကားျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ေၾကာင့္ လူငယ္ျဖစ္ေစ, လူႀကီးျဖစ္ေစ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကေလာ့၊ ျပည္နီးခ်င္း မင္းတို႔လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကေလာ့၊ ၾကာ႐ွည္စြာ အားထုတ္ၾကေလာ့၊ သို႔ျဖင့္ ဤအက်ိဳးတရား ႀကီးပြားျပန္႔ေျပာ တိုးတက္လိမ့္မည္။ အယုတ္ဆံုး တဆခြဲမွ် တိုးပြားလိမ့္မည္။ ၂၅၆ႀကိမ္ေျမာက္ တိုင္းခမ္းလွည့္လည္ရာ၌ ဤစကားကို ၾကားသိေစ၏။
(သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)

'His Sacred Majesty (Devdnanpiya) gives these instructions: “For more than two-and-a-half years I was a lay disciple, without, however, exerting myself strenuously. But a year in fact, more than a year ago I entered the Order, and since then have exerted myself strenuously.
During that time the men in India who had been unassociated with the gods became associated with them. For this is the fruit of exertion. Nor is this to be attained by greatness only, because even by the small man who chooses to exert himself, immense heavenly bliss may be won. For that purpose has this proclamation been proclaimed: ' Let [small] and great exert themselves to this end.'
My neighbors, too, should learn this lesson, and may this lesson long endure! And this purpose will increase-- yea, it will increase vastly, at least half as much again will it increase." And this proclamation was proclaimed by the body of missioners (vyuthena), [to wit], 256 [persons].'
(Asoka, the Buddhist Emperor of India- V. A. Smith)

Under the instructions of the Prince (aryaputra) and Ministers (mahamatras) from Suvarnagiri, the Ministers of Isila are to be wished good health and then addressed as follows: Thus ordains His Sacred Majesty : For more than two years and a half that I had been a lay-disciple (upasaka), I had not exerted myself well. But a year indeed, for more than a year that I visited the Samgha, I exerted myself greatly. Thus during this time the people in Jambudvipa who had remained unassociated with the gods became associated with the gods. Of exertion, indeed, is this the result! But this cannot be attained by the great alone. For the small, too, can attain to a wide heaven of bliss by sustained exertion.
For this purpose has this message been proclaimed that (the small) along with the great may exert themselves in this manner, and that even my frontagers, may know (it), and that this exertion may be of long duration. Nay, it shall increase, shall immensely increase, it shall increase by at least one and a half times. And this message has been caused to be proclaimed 256 times by the king on tour.
(Asoka-R.K. Mookerji)


By order of the prince-viceroy and the mahamatras from Suvanagari, the mahamatras at Isila are to be asked of good health and addressed thus: “The Beloved of the Gods sath: For more than two years and a half that I am lay devotee. I have not exerted much myself for a year; but of course, for more than one year that I have passed in the Samgha, I have exerted myself much.” During this interval, however, people who were not mixed, were caused to be mixed with the Gods throughout Jambudviapa. For, this is the consequence of exertion. This is not possible only for the higher officers to achieve, but of course it is possible for a lower (officer), if he exerts himself, to cause (men) to attain much divine pleasure. This announce has been made for this purpose, in order that the lower and the higher (officers) will exert themselves for this (end), that my neighbors too, may understand this, and that this exertion may live for a long time. And this object will grow, and will grow immensely, will grow (at least) one and half fold. And this has been caused to be heard when there have passed 256 days (of my tour.)
(Inscriptions of Asoka- N. P. Rastogi)


By command of the Prince Viceregent and the Mahamatra from Suvarnagiri the Mahamatra at Isila should be asked: (their) health, and (then) addressed as follows: “The Beloved of the Gods sath: ‘It is more than two years and a half that I am a lay worshipper. I did not exert myself strenuously for one year: but, indeed, more than one year that I have lived with the Samgha, I have exerted myself strenuously. During this period, however, men who were unmixed, were caused to be mixed, with gods throughout Jambudvipa. [R.—During this period gods, who were unmixed, were caused to be mixed (with men), throughout Jambudvipa.] For this is the fruit of exertion. This is possible not only for the superior (official) to achieve, but indeed it is possible for even a subordinate one, if he exerts himself, to cause (people) to attain much heavenly bliss. For this purpose this proclamation has been made; in order that the subordinate ones and the superior ones shall exert themselves to this (end), that my neighbors should know this and that this exertion may long endure. And this object shall grow, indeed shall grow profusely, shall grow (at least) one-and-half fold. And this discourse has been caused to be heard when there had elapsed 256 (years)’.”
(Asoka- D.R. Bhandarkar)

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား (ေနာက္ဆက္တြဲ-၂)

ကလိဂၤဟာ အေသာကသမိုင္းမွာ ထူးျခားတဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ။ စစ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔ရဲ႕ ေမြးဖြားရာေဒသတစ္ခုလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီေဒသမွာ အေသာကဘုရင္ဟာ ေက်ာက္စာ ႏွစ္ခု ေရးထိုးခဲ့တယ္။


အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား (၁) ကေန (၁၄) အထိကို Ginar, Kalsi, Yerragudi, Sopara ၊ Shahbazarhi, Mansehra ေဒသေတြမွာ ေရးထိုးထားတာကို ေတြ႕ရေပမယ့္ Dhauliနဲ႔ Jaugada ေဒသႏွစ္ခုမွာေတာ့ (၁) ကေန (၁၀) အထိ, (၁၄), ၿပီးေတာ့ (၁၅)နဲ႔ (၁၆)ကို ေရးထိုးထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ (၁၅)နဲ႔ (၁၆)ကို သီးျခားေက်ာက္ေဆာင္စာလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ကလိဂၤတိုင္းမွာ ေရးထိုးထားလို႔ ကလိဂၤေက်ာက္စာလို႔လဲ ေခၚၾကေသးတယ္။ မွတ္သားစရာ တစ္ခုက ကလိဂၤတိုင္းထဲမွာ ေရးထိုးထားတဲ့ ေက်ာက္စာေတြမွာ ကလိဂၤစစ္ပြဲအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ (၁၃) မပါတာပါပဲ။ စဥ္းစားစရာေပ့ါေနာ။ ကလိဂၤစစ္ပြဲအေၾကာင္းေတြကို ကလိဂၤတိုင္းမွာ ေက်ာက္စာေရးထိုးခဲ့မယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးအရ မိုက္မဲတဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ (၁၃)ကို ခ်န္ထားခဲ့တာလို႔ အေသာကသမိုင္း ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ခ်ိဳ႕က ဆိုၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ အေသာကဓမၼကို ရာဇဓမၼလို႔ ေခၚၾကတာျဖစ္မယ္။

Kalinga Rock Edict (Dhauli)

ခရီးထြက္ဖို႔ ျပင္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ ဘယ္မွလဲ မသြားျဖစ္ဘူး။ မသြားႏိုင္တာလဲပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေဆာင္းတြင္းေတာ့ စိတ္ကူးထားတယ္။ အိႏၵိယတလႊားက အေသာကရဲ႕ အကၡရာေတြကို လိုက္လံဖတ္႐ႈဖို႔ပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာက္စာေတြ ႐ွိတဲ့ေနရာကိုေတာ့ ေရာက္ဖူးၿပီးၿပီ။ နီေပါက “လုမၺိနီ”, အိႏၵိယက “ဗာရာဏသီ”နဲ႔ “ဆန္ခ်ီ”ပါ။ ပါကစၥတန္ကိုေတာ့ ဆရာသမားက သြားခိုင္းတာေတာင္ လံုၿခံဳေရးစိတ္မခ်တာနဲ႔ ေၾကာက္လို႔ မေရာက္ျဖစ္ဘူး။ အဟဲ..Indiana Jonesနဲ႔ေတာ့ နင္လားငါလားေပါ့။ နီးနီးနားနားမွာလဲ အေသာကေက်ာက္စာေတြ ႐ွိပါ့။ ေက်ာက္စာတိုင္ဆိုရင္ အခု ေနတဲ့ေနရာကေန နာရီ၀က္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ေရာက္တယ္။ ေက်ာက္ေဆာင္စာ႐ွိတဲ့ ေနရာကိုေတာ့ တစ္နာရီေလာက္ ကားစီးသြားရင္ ေရာက္တယ္။ အဲဒီေက်ာက္စာေတြအေၾကာင္း ေနာက္ပိုစ့္ေတြမွာ ေရးတာေပါ့။

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၆

ပိုစ့္မတင္ျဖစ္တာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္။ ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ လူတစ္ျခား စိတ္တျခား ျဖစ္ေနတာက လြဲလို႔ေပါ့။ အခုေတာ့ အကၡရာမ်ား ဆက္ပါအံုးမယ္ဗ်ာ။ ေက်ာက္စာဘာသာျပန္ အသစ္တစ္အုပ္ ထပ္ရထားလို႔ ဘာသာျပန္တစ္ခု တိုးထားတယ္။

ေဒ၀ါနံပိေယ ေဟ၀ံ အာဟ။ သမာပါယံ မဟာမတာ လဇ၀စနိက၀တ၀ိယာ။ အံ ကိဆိ ဒခါမိ ဟကံ၊ ကႎတိ၊ ကံ ကမန
ပဋိပါတေယတံ ဒု၀ါလေတ စ အာလေဘဟံ။ ဧသ စ ေမာခိယမတံ ဒု၀ါလ ဧတသ အထသ အံ တုေဖသု အႏုသတိ။ သ၀မုနိ-
သာ ေမ ပဇာ။ အထ ပဇာေယ ဣဆာမိ၊ ကႎတိ၊ ေမ သေ၀ဏာ ဟိတသုေခန ယုေဇယူ အထ ပဇာေယ ဣဆာမိ၊ ကႎတိ၊ ေမ သေ၀န ဟိတသု-
ေခန ယုေဇသု တိ ဟိဒေလာဂိကပါလေလာကိေကန။ ေဟ၀ံေမ၀ ေမ ဣဆ သ၀မုနိေသသု။ သိယာ အံတာနံ အ၀ိဇိတာ-
နံ ကႎ ဆံေဒ သု လာဇာ အေဖသူ တိ။ ဧတကာ ၀ါ ေမ ဣဆ အံေတသု၊ ပါပုေနယု၊ လာဇာ ေဟ၀ံ ဣဆတိ အႏု၀ိဂိန ေဟယု
မမိယာေယ အသြေသယု စ ေမ သုခံေမ၀ စ လေဟယူ မမ ေတ ေနာ(ဒု)ခံ။ ေဟ၀ံ စ ပါပုေနယု ခမိသတိ ေန လာဇာ
ဧ စကိေယ ခမိတေ၀။ မမံ နိမိတံ စ ဓံမစေလယူ တိ ဟိဒေလာဂံ စ ပရေလာဂံ စ အာလာဓေယယု။ ဧတာေယ
စ အဌာေယ ဟကံ တုေဖနိ အႏုသာသာမိ။ အနေန ဧတေကန ဟကံ၊ တုေဖနိ အႏုသာသိတု ဆံဒံ စ ေ၀ဒိ-
တု အာ မမ ဓိတိ ပတႎနာ စ အစလ။ သ ေဟ၀ံ ကဋဳ ကံေမ စလိတ၀ိေယ အသြာသနိယာ စ ေတ၊ ဧန ေတ ပါပုေန-
ယု အထာ ပိတ ေဟ၀ံ ေန လာဇာတိ၊ အထ အတာနံ အႏုကံပတိ၊ ေဟ၀ံ အေဖနိ အႏုကံပတိ၊ အထာ ပဇာ ေဟ-
၀ံ မေယ လာဇိေန။ တုေဖနိ ဟကံ အႏုသာသိတံု ဆံဒံ ေ၀ဒိတု အာ မမ ဓိတိ ပဋႎနာ စာ အစလ၊ သကလာ
ေဒသာယုတိေက ေဟာသာမီ ဧတသိ အထသိ။ အလံ ဟိ တုေဖ အသြာသနာေယ ဟိတသုခါေယ စ ေတသံ ဟိဒ-
ေလာဂိကပါလေလာကိကာေယ။ ေဟ၀ံ စ ကလံတံ သြဂံ စ အာလာဓယိသထ မမ စ အနေနယံ ဓသထ။
တာေယ စ အထာေယ ဣယံ လိပီ လိခိတာ ဟိဒ ဧန မဟာမတာ သသြတံ သမယံ ယုေဇယု အသြာသနာေယ စ
ဓံမစလနာေယ စ အံတာနံ။ ဣယံ စ လိပီ အႏုစာတံုမာသံ ေသာတ၀ိယာ တိေသန အံတလာ ပိ စ ေသာတ၀ိယာ။
ခေန သံတံ ဧေကန ပိ ေသာတ၀ိယ။ ေဟ၀ံ စ ကလံတံ စဃထ သံပဋိပါတယိတေ၀။

ေဒ၀ါနံပိယ မင္းႀကီးသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ သမာပါၿမိဳ႕႐ွိ အမတ္ႀကီးတို႔အား ေဒ၀ါနံပိယ မင္းႀကီး၏ စကားေတာ္ျဖင့္ ဤသို႔ မိန္႔ၾကားရာ၏။
တစံုတရာအား ငါျမင္၍ အလို႐ွိလွ်င္ ေဆာင္႐ြက္ဖြယ္ လုပ္ငန္းကို ငါစီစဥ္၍ နည္းလမ္းကို ငါ႐ွာႀကံၿပီးေသာ္ အေရးအႀကီးဆံုးဟု ငါထင္ေသာ နည္းလမ္းကို သင္တို႔အား ငါၫႊန္ၾကားခ်က္ျဖစ္ေစ၏။
ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔သည္ ငါ၏ သားသမီးမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။ ငါ၏ သားသမီးမ်ားအား ဤေလာကႏွင့္ တမႏြန္ေလာကတို႔၏ စီးပြားခ်မ္းသာအေပါင္းႏွင့္ ငါယွဥ္ေစလိုသည့္နည္းတူ ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔အားလည္း ငါယွဥ္ေစလို၏။
ငါမသိမ္းပိုက္ထားေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ အစြန္အပ၌ ေနသူတို႔သည္ ငါတို႔၏ အေပၚ၌ မင္းႀကီးအသို႔ ဆႏၵထားေတာ္မူသနည္းဟု ေမးၾကကုန္အံ့။ ထိုႏိုင္ငံေတာ္အစြန္အပ၌ ေနသူတို႔အေပၚ၌ ငါ၏ ဆႏၵကား ဤသို႔တည္းဟု ျပန္ၾကားရာ၏။
“မင္းႀကီး အလို႐ွိေတာ္မူသည္မွာ သင္တို႔သည္ မင္းႀကီးအား မေၾကာက္မ႐ြံ႕ပဲ မင္းႀကီးသည္ ငါတို႔၏ ဆင္းရဲကို မေဆာင္၊ ခ်မ္းသာကိုသာ ေဆာင္အံ့ဟု မင္းႀကီးအေပၚ၌ ယံုၾကည္ရန္ျဖစ္၏။”
ဤသို႔လည္း ျပန္ၾကားရာေသး၏။
“မင္းႀကီးသည္ သင္တို႔အေပၚ၌ သည္းခံႏိုင္သေလာက္ သည္းခံအံ့။ သင္တို႔သည္ မင္းႀကီးအား ေထာက္ထားသျဖင့္ တရားကို က်င့္ၿပီးေသာ္ ဤေလာကႏွင့္ တမႏြန္ေလာကတို႔၏ စီးပြားခ်မ္းသာတို႔ကို ခံစားၾကကုန္ေလာ့။”
ဤအလို႔ငွာ သင္တို႔အား ငါၫႊန္ၾကားေပ၏။ ဤသို႔ သင္တို႔အား ၫႊန္ၾကားၿပီးေသာ္ ငါ၏ ဆႏၵေတာ္ႏွင့္ တကြ ငါ၏ အဓိဌာန္ ပဋိဉာဏ္တို႔၏ မယိမ္းမယိုင္ ခိုင္ၿမဲျခင္းကို သင္တို႔အား သိေစၿပီးသျဖင့္ ငါ၏ တာ၀န္ကား ေက်ေလၿပီ။
ႏိုင္ငံေတာ္ အစြန္အပသားတို႔သည္ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲ၍ ငါ၏ အေပၚ၌ ယံုၾကည္ကိုးစားရန္ သင္တို႔ျပဳမူကာ အမႈကိစၥတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ကုန္ရာ၏။ မည္သို႔ ယံုၾကည္ကိုးစားေစရာ သနည္းဆိုေသာ္ မင္းႀကီးသည္ ငါတို႔၏ အဖသဖြယ္ျဖစ္၏။ မင္းႀကီးသည္ မိမိကိုကို ၾကင္နာသကဲ့သို႔ ငါတို႔အားလည္း ၾကင္နာ၏။ ငါတို႔သည္ မင္းႀကီး၏ သားသမီးမ်ားသဖြယ္သာ ျဖစ္ေခ်၏။
ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔အား ငါၫႊန္ၾကားပိ၏။ ငါ၏ ဆႏၵေတာ္ႏွင့္တကြ ငါ၏အဓိဌာန္ႏွင့္ ပဋိဉာဏ္တို႔၏ မယိမ္းမယိုင္ ခိုင္ၿမဲျခင္းကိုလည္း သိေစပိ၏။ ဤအလို႔ငွာ ေနရာတိုင္း၌ ေဒသဆိုင္ရာ အရာ႐ွိမ်ားကို ငါခန္႔ထားေတာ္မူမည္။ သင္တို႔သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ အစြန္အပသားတို႔၏ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲမႈ ဤေလာက တမႏြန္ေလာကတို႔၏ စီးပြားခ်မ္းသာမႈတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ေပးစြမ္းႏိုင္၏။ ဤသို႔ေဆာင္႐ြက္ေသာ္ သင္တို႔သည္ နတ္ျပည္ ခ်မ္းသာကို ရ၍ ငါ၌ တင္႐ွိေသာ ၀တၱရားေႂကြးမွလည္း ကင္းၾကကုန္အံ့။
ႏိုင္ငံေတာ္ အစြန္အပသားတို႔သည္ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲ၍ တရားကို က်င့္ေစျခင္းငွာ ငါ၏ အမတ္ႀကီးတို႔သည္ အခါခပ္သိမ္း အားထုတ္ၾကရန္ ဤကဗ်ည္းကို ေရးေစပိ၏။ ဤကဗ်ည္းအား ေလးလလွ်င္ တႀကိမ္ ၾကားနာရာ၏။ တိသ(ဖုသွ်) နကၡတ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေန႔တို႔ႏွင့္ ၾကားေန႔တို႔၌လည္း အခါအခြင့္ရက တေယာက္တည္းျဖစ္ေစကာ ၾကားနာရာ၏။ ဤသို႔ ျပဳျခင္းျဖင့္ သင္တို႔သည္ ငါ၏ အမိန္႔ကို လိုက္နာေဆာင္႐ြက္ကုန္ရာသတည္း။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)

ေဒ၀ါနံပိယ မင္းသည္ ဤသို႔ မိန္႔ၾကား၏။ သမာပါၿမိဳ႕ အမတ္ႀကီးတို႔အား မင္း၏ စကားျဖင့္ ေျပာၾကားရမည္။ ငါေတြ႕ျမင္ေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို သင္တို႔အား သိေသလို၏။ အသို႔နည္း ငါသည္ ျပဳသင့္ေသာ အမႈကို နည္းလမ္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စတင္အားထုတ္မည္။ အက်ိဳးေက်းဇူး႐ွိေသာ နည္းလမ္းကို သင္တို႔အား ၫႊန္ၾကားမည္။ ယင္းသည္ အမွန္မုခ် ငါအလို႐ွိေသာ နည္းလမ္းျဖစ္၏။
လူအေပါင္းသည္ ငါ၏ သားသမီးမ်ားျဖစ္၏။ အသို႔နည္း၊ ငါ၏ သားသမီးမ်ားကို ပစၥဳပၸန္ တမလြန္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာ စီးပြားခ်မ္းသာကို ယွဥ္ေစလိုသကဲ့သို႔ လူအေပါင္း၌လည္း ငါအလို႐ွိ၏။
ႏိုင္ငံ၏ အပအစြန္အဖ်ား၌ ေနသူမ်ားသည္ ငါတို႔အေပၚ မင္းဘယ္သို႔ အလိုဆႏၵ ႐ွိသနည္းဟူမူ ထို အစြန္အဖ်ား၌ ေနသူမ်ားအေပၚ ငါ၏ အလိုဆႏၵ ဤသို႔တည္းဟု ေျပာၾကားရမည္။ “မင္းအလို႐ွိသည္မွာ သင္တို႔သည္ မင္းအား မေၾကာက္ၾကပဲ မင္းသည္ ငါတို႔ခ်မ္းသာကိုသာ ေဆာင္မည္။ ဆင္းရဲျဖစ္ေစလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု မင္းအေပၚ ယံုၾကည္ရန္ ျဖစ္၏”
ထို႔ျပင္လည္း “မင္းသည္ သင္တို႔ အေပၚ သည္းခံႏိုင္သမွ် သည္းခံမည္၊ သင္တို႔သည္ မင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ တရားက်င့္ၾကၿပီးလွ်င္ ပစၥဳပၸန္ တမလြန္ေလာက၏ စီးပြားခ်မ္းသာကို ခံစားၾကေလာ”ဟု ေျပာၾကားရမည္။
ဤအတြက္ သင္တို႔အား ငါၫႊန္ၾကား၏။ ယင္းသို႔ ၫႊန္ၾကားၿပီးေသာ္ ငါ၏ အလိုဆႏၵႏွင့္ ငါ၏ ပဋိညာဥ္ ၀န္ခံျခင္းတို႔ တည္တ့ံခိုင္ၿမဲျခင္းကို သင္တို႔အား သိေစသျဖင့္ ငါ၏ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ။
ႏိုင္ငံမွ အပအစြန္အဖ်ား၌ ေနသူတို႔သည္ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲ၍ ငါ၏ အေပၚ ယံုၾကည္ ကိုးစားရန္ သင္တို႔ ျပဳမူၾကလ်က္ အမႈကိစၥတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ၾကရမည္။ “မင္းသည္ ငါတို႔၏ အဖျဖစ္၏။ မင္းသည္ မိမိကိုယ္ကို ျမတ္ႏိုးသကဲ့သို႔ ငါတို႔ကိုလည္း ျမတ္ႏိုး၏။ ငါတို႔သည္ မင္း၏ သားသမီးမ်ား ျဖစ္၏”ဟု ယံုၾကည္ကိုးစားေစရမည္။
ယင္းသို႔လွ်င္ သင္တို႔အား ငါၫႊန္ၾကား၏။ ငါ၏ အလိုဆႏၵႏွင့္ ငါ၏ ပဋိညာဥ္ ခံ၀န္ခ်က္တို႔ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲျခင္းကိုလည္း သိေစ၏။ ဤအတြက္ အရပ္ေဒသအားလံုးမွာ အရာ႐ွိမ်ားကို ငါခန္႔ထားမည္။ သင္တို႔သည္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ အပအစြန္အဖ်ားတို႔၌ ေနသူတို႔၏ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲမႈႏွင့္ ပစၥဳပၸန္တမလြန္ေလာက၏ စီးပြားခ်မ္းသာတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္၏။ သို႔ျဖင့္ သင္တို႔သည္ နတ္ခ်မ္းသာကို ရ၍ ငါ၏ ေႂကြးၿမီမွလည္း လြတ္ကင္းၾကေပလိမ့္မည္။
ႏိုင္ငံေတာ္မွအပ အစြန္အဖ်ား၌ ေနသူတို႔ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲ၍ တရားက်င့္ေဆာင္ေစရန္အတြက္ ငါ၏ အမတ္ႀကီးမ်ား အစဥ္ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကရန္ ဤစာကို ေရးေစျခင္းျဖစ္၏။ ဤစာကို ေလးလတႀကိမ္ ၾကားနာၾကရမည္။ ဖုသွ်နကၡတ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေန႔တို႔ႏွင့္ စပ္ၾကားေနတို႔၌လည္း တေယာက္ထည္းျဖစ္ေစ ၾကားနာရမည္။ သို႔ျဖင့္ သင္တို႔သည္ ငါ၏ အလိုဆႏၵျပည့္စံုေစရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကေလာ့။
(သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)

In the words of His Sacred Majesty the High Officers administering the town are to be addressed as follows: 'Whatsoever my views are I desire them to be acted on in practice and carried into effect by certain means. And in my opinion the chief means for this purpose are my instructions to you, because you have been set over many thousands of living beings that you may gain the affection of good men.
"All men are my children;” and, just as I desire for my children that they may enjoy every kind of prosperity and happiness both in this world and in the next, so also I desire the same for all men. You, however, do not grasp this truth to its full extent. Some individual, perchance, pays heed, but to a part only, not the whole. See then to this, for the principle of government is well established. Again, it happens that some individual incurs imprisonment or torture, and when the result is his imprisonment without due cause, many other people are deeply grieved. In such a case you must desire to do justice. However, with certain natural dispositions success is impossible, to wit, envy, lack of perseverance, harshness, impatience, want of application, laziness, indolence. You must desire that such dispositions be not yours. The root of the whole matter lies in perseverance and patience in applying this principle of government. The indolent man cannot rouse himself to move, yet one must needs move, advance, go on.
In the same way you must see to your duty, and be told to remember: “See to my commands; such and such are the instructions of His Sacred Majesty." Fulfillment of these bears great fruit, non-fulfillment brings great calamity. By those who fail neither heaven nor the royal favor can be won. Ill performance of this duty can never gain my regard, whereas in fulfilling my instructions you will gain heaven and also pay your debt to me. This scripture must be recited every constellation of Tishya day, and in the intervals between the Tishya days, on fit occasions it may be recited even to a single hearer. By such action you must endeavor to fulfill my intentions. For this purpose has this scripture been here inscribed in order that the administrators of the town may strive without ceasing [lit. "all the time "] that the restraint or torture of the townsmen may not take place without due cause. And for this purpose, in accordance with the Law of Piety, I shall send forth in rotation every five years such persons [lit. " a person "] as are of mild and temperate disposition, and regardful of the sanctity of life, who knowing this my purpose will comply with my instructions.
From Ujjain, however, the Prince for this purpose will send out a similar body [of officials], and will not over-pass three years. n the same way from Taxila. When the High Officers aforesaid . . . proceed on transfer in rotation, [then without neglecting their own [ordinary] business, they will attend to this matter also, and thus will carry out the king's instructions.'
(Asoka, the Buddhist Emperor of India- V. A. Smith)


His Sacred Majesty thus says: At Samapa the High Officers entitled to receive the king's messages are to be addressed as follows: Whatsoever I view (as right) I want to see how it can be executed in practice and fulfilled by proper means.
And this is regarded by me as the principal means to this end, viz., to give my instructions to you. All men are as my children; as, on behalf of my own children, I desire that they may be provided with complete welfare and happiness both in this world and the next, the same I desire also for all men. It might occur to the unconquered borderers (to ask): "What does the king desire with regard to us?”
This alone is my desire with regard to the borderers (that) they may understand that the king desires this (that) they should be free from fear of me, but should trust in me; (that) they would receive from me only happiness and not sorrow; that they should further understand (this) that the king will tolerate in them what can be tolerated; that they may be persuaded by me to practice Dharma or morality; (and that) they may gain both this world and the next. And for this purpose am I instructing you, (viz. that) by this do I render myself free from debt (to animate beings), that I instruct you, and make known to you my will, my determination, and promise, not to be shaken. Therefore acting thus, should you perform your duties and assure them that they may understand that "the king is to us even as a father ; (that) he feels for us even as he feels for himself; we are to him as his children.' By instructing you, and making known to you my will, my determination and vow inviolable, I shall have (i.e., post) for this end officers in all provinces. For you have the capacity to produce their confidence, their good and happiness both in this world and the next. Thus doing you will also win heaven and release from your obligations to me (or win me release from my debts). And for this purpose has this edict been inscribed in this place that the High Officers may be all the time at work for the confidence and practice of religion of these frontier peoples. This same edict is also to be proclaimed at the commencement of every quarter of the year on the Tisya day, and also in the intervals between the Tisya days and even to individuals, when an occasion offers. Thus working should you strive towards accomplishment.
(Asoka-R.K. Mookerji)


By order of the Beloved of the Gods; At Tosali the prince and the officers/ at Samapa the officers charged with announcing the royal decrees, are to be ordered thus: Whatever I approve of, that I desire either to achieve by taking action or to obtain by some effective means. This is what I consider the chief method in this matter, and these are my instructions to you. All men are my children and just as I desire for my children that they should obtain welfare and happiness both in this world and the next, the same do I desire for all men. If the unconquered peoples on my borders ask what is my will, they should be made to understand that this is my will with regard to them— ‘the king desires that they should have no trouble on his account, should trust in him, and should have in their dealings with him only happiness and no sorrow. They should understand that the king will forgive them as far as they can be forgiven, and that through him they should follow Dharma and gain this world and the next.’
For this purpose I instruct you, that having done so I may discharge my debt to them, by making known to you my will, my resolve and my firm promise. By these actions, my work will advance, and they will be reassured and will realize that the king is like a father, and that he feels for them as for himself, for they are like his own children to him. My couriers and special officers will be in contact with you, instructing you and making known to you my will, my resolve, and my firm promise. For you are able to give the frontier people confidence, welfare, and happiness in this world and the next. Doing this you will reach heaven and help me discharge my debt to my people.
This inscription has been engraved here for this purpose—that the officers shall act all times attend to the conciliation of the people of the frontiers and to promoting Dhamma among them. This edict is to be proclaimed every four months on the day of the star Tisya; it may optionally be proclaimed from time to time in the interval between Tisya-days, and on occasions may be proclaimed even to a single person. By doing this you will be able to conform to my instruction.
(Asoka and the decline of the Mauryas- Romila Thapar)


By the order of the Gods, the prince-viceroys and the mahamatras stationed at Tosalia and Samapa should be addressed thus: whatever I conceive (with the mind) I wish what? That I may put it into practice. And I consider this to be the chief instrument to this end, namely, instructions to you. All men are my children. As I wish for (my) children that they may be united with all well-being and happiness of this world and the next, similarly I wish it for all people.
It may be (in the mind) of the unconquered bordering kings ‘what is the desire of the king in our respect?’ This much only is my desire in respect to (the people) of the bordering kings, that they may understand (this), (that) the Beloved of the Gods wishes: ‘they should not be afraid of me, they should place confidence in me, (and) they will gain from me happiness not misfortune.’ And they should further know: ‘the emperor will tolerate with us to the extent he can possibly tolerate’; they should follow Dharma for my sake and attain this world and the next. For this purpose do I instruct you, namely, that having given you injunctions and expressed my desire, nay, my vow and oath, may I be free from debt (to them). Thus acting likewise you must do your duty and must inspire them with confidence, so that they might know: ‘the king is fatherly to us: he sympathises with us as he sympathises with himself; we are to the king as his children. So having instructed you and told the desire, my vow and oath, I will become emperor of the universe, for this end; for you are able to inspire them with confidence and (assure) their well-being and happiness of this world and the next. Acting thus you will gain heaven and fulfill your duty to me.
So for this purpose has this edict been inscribed: in order that mahamatras may remain engaged for a long time in creating confidence and establishing the practice of Dharma amongst themselves as well as amongst the bordering kings.
And this edict should be listened to during the Tisya naksatra every four monthly season and, of course, it may be listened to even by an individual on every festive occasion and also without the Tisya (period). By doing so, strive to discharge my instructions.
(Inscriptions of Asoka- N. P. Rastogi)

By command of the Beloved of the gods, the Prince Royal and the Mahamatras at Tosali should be addressed (as follow): whatever I perceive (with the mind), I desire—what—that I may put it into action; and I initiate it through the proper means. And I deem this to be the principal means to this end, namely instructions to you. All men are my offspring. Just as for (my) offspring I desire that they may be united with all welfare and happiness of this world and of the next, precisely do I desire it for all men.
It may be (in the mind) of (the people) the unconquered frontier sovereigns: ‘what is the will of the king in respect of us?’ This much alone is my wish in regard to (the people) of the frontier sovereigns, that they may understand (this), namely, that the beloved of the gods desires: ‘they should be unperturbed towards me, they should trust mine, (and) they would receive from me happiness, not misery.’ And they should further understand: ‘the king will bear with us as far as it is possible to bear,’ (but) they should follow Dhamma for my sake and gain this world and the next. For this end do I instruct you, namely, that having given you instructions and made known my will, nay, my immovable resolve and vow, may I be free from debt (to them)! So acting accordingly, you must discharge your functions and must inspire them with confidence, so that they might understand: ‘the king is to us even as a father; he sympathises with us even as he sympathises with himself; we are to the king even as (his) children.’ So having instructed you and intimated the will, my immovable resolve and vow, I shall become a sovereign over all countries for this object; for you are competent to inspire them with confidence and (ensure) their welfare and happiness of this world and the next. By so doing you will gain heaven and also discharge your debt to me.
And for this purpose has this document been here written: in order that the Mahamatras may be devoted to the eternal rule of conduct for inspiring (the people of) those frontier sovereigns with confidence and ensuring (their) practice of Dhamma. And this document should be heard on the Tishya day every four-monthly season; the Tishya days it may be heard even by one (official). By acting thus, endeavor to fulfill (my instructions).
(Asoka- D.R. Bhandarkar)

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၅ (အပိုင္း-၂)

နာဂလဇနသ အကသၼာ ပလိေဗာေဓ ၀။ အကသၼာ ပလိကိေလေသ ၀ ေနာ သိယာ

လူအေပါင္းကို အေၾကာင္းမ႐ွိဘဲ ဖမ္းဆီးျခင္း ညႇင္းပန္းျခင္း မျပဳရ။

ေဒ၀ါနံပိယမင္း၏ စကားျဖင့္ ေတာသလိၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မဟာမတၱေခၚ အမတ္ႀကီးတို႔ကို ဤသို႔ ေျပာၾကားရမည္။
ငါေတြ႕ျမင္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို သင္တို႔အား သိေစလို၏။ အသို႔နည္း။ ငါသည္ ျပဳသင့္ေသာ အမႈကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စတင္ အားထုတ္မည္။ အက်ိဳးေက်းဇူး႐ွိေသာ နည္းလမ္းကို သင္တို႔အား ၫႊန္ၾကားမည္။ ယင္းသည္ အမွန္မုခ် ငါအလို႐ွိေသာ နည္းလမ္းျဖစ္၏။ သင္တို႔သည္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူတို႔၏ မွီခိုရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ျမတ္ႏိုးျခင္း၏ တည္ရာျဖစ္ရမည္။
လူအေပါင္းသည္ ငါ၏ သားသမီးမ်ား ျဖစ္၏။ အသို႔နည္း- ငါ၏ သားသမီးမ်ားကို ပစၥဳပၸန္ တမလြန္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာ စီးပြားခ်မ္းသာကို ယွဥ္ေစလိုသကဲ့သို႔ လူတို႔၌လည္း ငါအလို႐ွိ၏။ ဤစကား၏ အဓိပၸါယ္အလံုးစံုကို အကုန္သိၾကမည္မဟုတ္။ တစံုတဦးသိေသာ္လည္း တစိတ္တေဒသမွ်သာ သိမည္။ အားလံုး သိမည္ မဟုတ္။
သင္တို႔သည္ ဤနည္းလမ္းကို ႐ႈၾကေလာ့၊ ယခု ေျပာၾကားမည့္ စကားသည္ ေကာင္းစြာ စီရင္ထားေသာ နီတိျဖစ္၏။ တစံုတေယာက္သည္ အေၾကာင္းမဲ့ အခ်ဳပ္အေႏွာင္, ညႇင္းပန္းနွိပ္စက္ျခင္း ခံရပါလွ်င္ သူႏွင့္ အျခားသူ အမ်ားအျပားလည္း အလြန္ ဆင္းရဲပင္ပန္းျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကရ၏။ ထုိသုိ႔ေသာအခါ မဇၩိမပဋိပဒါကို အလို႐ွိအပ္၏။ အသို႔နည္း- ျငဴစူျခင္း,အားမထုတ္ျခင္း, ၾကမ္းၾကဳတ္ျခင္း, အေဆာတလ်င္ ျပဳလုပ္ျခင္း, မစြမ္းႏိုင္ျခင္း, ပ်င္းရိျခင္း, အအိပ္ၾကဴးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ၿပီးေျမာက္ျခင္း မျဖစ္ႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းတရားတို႔ မျဖစ္ေစရာ အစဥ္ အားထုတ္ျခင္းႏွင့္ အေဆာတလ်င္ မျပဳလုပ္ျခင္းသည္ တရားအားလံုး၏ မူလျဖစ္၍ ယင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္အားထုတ္ရမည္။ မျပတ္မလပ္ က်င့္သြားၾကရမည္။
ထိုတရားျဖင့္ သူတပါးတို႔အားလည္း “ေဒ၀ါနံပိယမင္းသည္ ဤသို႔ ဆံုးမ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းတရားကို ေကာင္းစြာ အားထုတ္ပါလွ်င္ အက်ိဳးျဖစ္မည္။ ျပည့္စံုစြာ မက်င့္ပါလွ်င္ အျပစ္ျဖစ္မည္။ ေဖာက္ျပန္၍ က်င့္ပါေသာ္ နတ္႐ြာသို႔လားရမည္။ ေႂကြးၿမီမွလည္း ကင္းမည္”ဟု ေျပာေဟာၾကေလာ့။
ဤစာကို ဤအက်ိဳးအတြက္ ေရးေစျခင္း ျဖစ္၏။ ယင္းစာျဖင့္ ၿမိဳ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔သည္ အခါခပ္သိမ္း ဤသို႔ ယွဥ္ရာ၏။ အေၾကာင္းမ႐ွိဘဲ ၿမိဳ႕ေနလူတို႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း, ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္းတို႔ မျပဳရ။
ဤအတြက္ ငါသည္ ငါးႏွစ္ ငါးႏွစ္ေျမာက္တိုင္း သိမ္ေမြ႕ေသာ, အျပစ္ကင္းေသာ, သနားက႐ုဏာ႐ွိေသာ အမတ္တို႔ကို ေစလႊတ္မည္။ သူတို႔သည္ ဤအက်ိဳးအားနိသင္ကို သိျမင္၍ ငါ၏ အဆံုးအမအတိုင္း ေဆာင္႐ြက္ၾကလိမ့္မည္။ ထို႔ျပင္ ဥေဇၨနီျပည္၌ မင္းသားလည္း ဤအက်ိဳးအတြက္ ဤနည္းလမ္းအတိုင္း အမႈထမ္းတို႔ကို ေစလႊတ္လိမ့္မည္။ တကၠသိုလ္ျပည္၌လည္း ဤအတူပင္တည္း။ အမတ္ႀကီးတို႔သည္ မိမိတို႔ ေဆာင္႐ြက္ရမည့္ အလုပ္ကိစၥကို သိၾကၿပီးျဖစ္၍ မင္းၫႊန္ၾကားသည့္အတိုင္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ ျပဳလုပ္ၾကလိမ့္မည္။
(သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)



By order of the Beloved of the Gods: the officers and city magistrates at Tosali/Samapa are to be instructed thus:
Whatever I approve of, that I desire either to achieve by taking action or to obtain by effective means. This is what I consider the chief method in this matter, and these are my instructions to you. You are in charge of many thousands of living beings. You should gain the affection of men. All men are my children, and just as I desire for my children that they should obtain welfare and happiness both in this world and the next, the same do I desire for all men. But you do not realize how far this principle goes—possibly one man among you may realize it, but even he only in part and not entirely. Reflect on it well even those of you who are well-placed. Often a man suffers imprisonment or torture and then is released from prison, without reason, and many other people suffer further. You should strive to practice impartiality. But it cannot be practiced by one possessing any of these faults—jealousy, shortness of temper, harshness, rashness, obstinacy, idleness, or slackness. You should wish to avoid such faults. The root of all this is to be even-tempered and not rush in your work. He who is slack will not act, and in your official functions you must strive, act, and work. So he who approves this should say to you, ‘Think of clearing to debt—thus and thus, does the Beloved of the Gods instruct.’ There is great advantage in conforming to this instruction and great loss in not conforming to it. For by disregarding it you will gain neither heaven nor the favor of the king. Why do I devote my mind to this matter so extensively? Because by conforming you will reach heaven and will discharge your debt to me.
This edict is to be proclaimed on the eighth day of star Tisya, and at intervals between the Tisya-day it is to be read aloud, even to a single person. By doing this you may be able to conform to my instructions. This inscription has been engraved here in order that the city magistrates should at all time see to it that men are never imprisoned or tortured without good reason. And for this purpose, I shall send out on tour every five years, an officer who is not severe or harsh; who, having investigated this matter…, shall see that they carry out my instructions. The prince at Ujjain shall send out a similar group of officers, but at intervals not exceeding three years. Similarly at Taxila when the officers go out on tour they shall investigate this, without neglecting their normal duties and shall carry out the king’s instructions.
(Asoka and the decline of the Mauryas- Romila Thapar)


The mahamatra od Tosali who are in-charge of judiciary, should be addressed thus by the command of the Beloved of the Gods: Whatever I conceive, I desire to see that into practice and fulfilled by proper means. For this I consider my instructions to you to be the principal means to that end. You are appointed over thousands of lives in order that you may surely gain the affection of the people. All men are my children. I desire for my children that they be united with all well-being and happiness of this world and the other world, similarly I wish it for all people. But you do not know the extent of this matter. Some individual officer knows it, but he, too, knows only a part of it, not the whole. See to this then, and this in policy is well established. Again there may be some individual who undergoes imprisonment or torture which causelessly turns to be the reason of his death, and many other persons also suffer from it. For that purpose you should desire to follow the middle path. But one cannot gain success through the following vices, envy, nervousness, cruelty, impatience, want of application, laziness and weariness. So you should wish that these vices (mentioned above) not be yours. The fundamentals of success are, however, steadiness and patience. He who is tired and wearied will not rise, but one should move, proceed and go ahead. This is the maxim of conduct. This is the policy which you should follow. For this reason you are to be told (thus): “See to the fulfillment of your duty (to the king).” Such and such is the instruction of the Beloved of the Gods: “SO the fulfillment of the same produces great good and non-fulfillment great calamity. And if one fails to fulfill it, one will attain neither heaven nor favor of the emperor. Why?—for enthusiasm of mind for this purpose has twofold results. If it is properly done you will gain heaven and also discharge your obligation to me.”
And this edict is to be heard on (every day of) the Tisya, and in the gap of the Tisya, on occasion it may be heard by even a single (person). Acting this thus you will be able to achieve (this object). For this purpose has this edict been engraved here so that the judicial officers may strive all the time that there may be no imprisonment of the people or their torture without reason.
And for this purpose I shall order mahanatras to go out on tour every five years, who will neither be rude nor violent but considerate in action, so that being alert in it, the judicial officers will act in accordance with my instructions. From Ujjayini, too, the prince (viceroy) will similarly send these officers and will not allow a gap on tour without overlooking their own duty, they will think this also, namely, whether the judicial officers are acting in accordance with the instruction of the king.
(Inscriptions of Asoka- N. P. Rastogi)

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၅(အပိုင္း-၁)

မုနိေသာ ပဇာ မမာ။
လူအေပါင္းသည္ ငါ၏ သားသမီးမ်ားျဖစ္၏။

ေဒ၀ါနံပိယသ ၀စေနန ေတာသလိယံ မဟာမာတ နဂလပိေယာဟာလကာ။
၀တ၀ိယ။ အံ ကိဆိ ဒခါမိ ဟကံ တံ ဣဆာမိ။
ကႎတိ။ ကံမန ပဋိေ၀ဒေယဟံ။
ဒု၀လေတ စ အာလေဘဟံ ဧသ ဟ ေမ ေမာခ်မတ ဒု၀ါလ ဧတသိ အဌသိ အံ တုေဖသု။
အႏုသထိ။ တုေဖ ဟိ ဗဟူသု ပါနသဟေသသု အာယတာ။ ပနယံ ဂေဆမ သုမုနိသာနံ။ သေ၀
မုနိေသာ ပဇာ မမာ။ အထာ ပဇာေယ ဣဆာမိ ဟကံ။ ကႎတိ။ သေ၀န ဟိတသုေခန ဟိဒေလာကိက-
ပါလေလာကိကာေယ ယူေဇ၀ူ တိ။ တထာ (သေ၀သု) မုနိေသသု ပိ ဣဆာမိ ဟကံ ေနာ စ ပါပုနာထ အာ၀ါ ဂ-
မေက ဣယံ အေဌ။ ေကဆ ၀ ဧကပုလိေသ ပါပုနာတိ ဧတံ၊ ေသ ပိ ေဒသံ ေနာ သ၀ံ။ ေဒခတ ဟိ တုေဖ ဧတံ။
သု၀ိဟိတာ ပိ နိတိ။ ဣယံ ဧက ပုလိေသ ပိ အထိ ေယ ဗံဓနံ ၀ါ ပလိကိေလသံ ၀ါ ပါပုနာတိ။ တတ ေဟာတိ
အကသၼာ ေတန ဗံဓနံတိက အံေန စ ဗဟုဇေန ဒ၀ိေယ ဒုခီယတိ။ တတ ဣဆိတ၀ိေယ
ဟုေဖ ဟိ။ ကႎတိ။ မစ်ံ ပဋိပါေမဒေယမာတိ။ ဣေမဟိ စု ဇာေတဟိ ေနာ သံပဋိပဇတိ ဣသာယ အာသုေလာေပန
နိထူလေယန တုလာနာယ အနာ၀ူတိယ အာလသိေယန ကိလမေထန။ ေသ ဣဆိတ၀ိေယ။ ကႎတိ၊ ဧေတ
ဇာတာ ေနာ ဟုေ၀၀ု မမာတိ။ ဧတသ စ သ၀သ မူေလ အနာသုေလာေပ အတူလနာ စ နိတိယံ ဧ ကိလံေတ သိယာ
န ေတ ဥပဂေဆ။ သံစလိတ၀ိေယ တု ၀ဋိတ၀ိေယ ဧတ၀ိေယ ၀ါ။ ေဟ၀ံေမ၀ ဧ ဒခိေယ တုဖာက ေတန ၀တ၀ိေယ။
အံန ေန ေဒခတ။ ေဟ၀ံ စ ေဟ၀ံ စ ေဒ၀ါနံပိယသ အႏုသထိ။ ေသ မဟာဖေလ ဧတသ သံပဋိပါဒ
မဟာ အပါေယ အသံပဋိပတိ။ ပိပဋိပါဒယမီေန ဟိ ဧတံ နထိ သြဂသ အလဓိ ေနာ လာဇာလဓိ။
ဒုအာဟေလ ဟိ ဣမသ ကံမသ ေမ ကုေတ မေန အတိေလေက။ သံပဋိပဇမီေန စု ဧတံ သြဂံ။
အာလာဓယိသထ မမ စ အာနနိယံ ဧဟထ ဣယံ စ လိပီ တိသနခေတန ေသာတ၀ိယ။
အံတလာ ပိ စ တိေသ ခနသိ ခနသိ ဧေကန ပိ ေသာတ၀ိယ ေဟ၀ံ စ ကလံတံ တုေဖ။
စဃထ သံပဋိပါဒယိတေ၀။ ဧတာေယ အဌာေယ ဣယံ လိပိ လိခိတာ ဟိဒ ဧန။
နဂလ၀ိေယာဟာလကာ သသြတံ သမယံ ယုေဇ၀ူ တိ နာဂလဇနသ အကသၼာ ပလိေဗာေဓ ၀။
အကသၼာ ပလိကိေလေသ ၀ ေနာ သိယာ တိ။ ဧတာေယ အဌေယ ဟကံ ဓမေတ ပံစသု ပံစသု ၀ေသ--
သု နိခါမယိသာမိ ဧ အခခေသ အစံေဍ သခိနာလံေဘ ေဟာသတိ။ ဧတံ အဌံ ဇာနိတု တထာ
ကလံတိ အထ မမ အနသထီတိ။ ဥေဇနိေတ ပိ စု ကုမာေလ ဧတာေယ ၀ အဌာေယ နိခါမယိသ…။
ေဟဒိသံ ေမ၀ ၀ဂံ ေနာ စ အတိကာမယိသတိ တႎနိ ၀သာနိ။ ေဟ၀ေမ၀ တခသိလာေတ ပိ၊ အဒါ အ…
ေတ မဟာမာတာ နိခမိသံတိ အႏုသယာနံ တဒါ အဟာပယိတု အတေန ကမံ ဧတံ ပိ ဇာနိသံတိ
တံ ပိ တထာ ကလံတိ အထ လာဇိေန အႏုသထီ တိ။

ေဒ၀ါနံပိယမင္းႀကီး၏ စကားေတာ္ျဖင့္ ေတာသာလိျပည္အမတ္ႀကီး၊ ၀ါ၊ ၀န္ႀကီးတို႔ႏွင့္ ၿမိဳ႕၀န္တို႔အား မိန္႔ၾကားအပ္သည္မွာ--
တစံုတရာအား ငါျမင္၍ အလို႐ွိလွ်င္ ေဆာင္႐ြက္ဖြယ္ လုပ္ငန္းကို ငါစီစဥ္၍ နည္းလမ္းကို ငါ ႐ွာႀကံၿပီးေသာ္ အေရးအႀကီးဆံုးဟု ငါထင္ေသာ နည္းလမ္းကို သင္တို႔အား ၫႊန္ၾကားခ်က္ ျဖစ္ေစ၏။
သင္တို႔သည္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါတို႔၏ မွီခိုရာ ျဖစ္၏။ ငါတို႔သည္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ၾကည္ညိဳျခင္းကို ခံယူၾကကုန္အံ့။
ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔သည္ ငါ၏ သားသမီးမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။ ငါ၏ သားသမီးမ်ားအား ဤေလာကႏွင့္ တမလြန္ေလာကတို႔၏ စီပြားခ်မ္းသာအေပါင္းႏွင့္ ငါယွဥ္ေစလိုသည္နည္းတူ၊ ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔အားလည္း ငါယွဥ္ေစလို၏။ ဤငါ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ႐ွိသ၍ သင္တို႔ သိၾကမည္ မဟုတ္။ အကယ္၍ တေယာက္တေလ သိေသာ္လည္း တစိတ္တေဒသကိုသာ သိေပမည္။ အလံုးစံု သိမည္ မဟုတ္ေပ။
ဤအခ်က္ကို သင္တို႔ သတိမူၾကကုန္။ ဥပေဒစည္းကမ္းမ်ားကို ေကာင္းစြာ ျပဌာန္းထားၿငားလည္း တစံုတေယာက္ေသာသူသည္ အက်ဥ္းခ်ထားျခင္းကို၎ ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္းျခင္းကို၎ အေၾကာင္းမဲ့ခံရေသာ္ ထိုအက်ဥ္းခံရသူႏွင့္ နီးစပ္သူ (ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း) တို႔သည္၎ အျခား မ်ားစြာေသာ သူတို႔သည္၎ အတိုင္းထက္ အလြန္ ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္ၾကရကုန္၏။
ထိုေၾကာင့္ သင္တို႔သည္ မယုတ္မလြန္ အလယ္အလတ္လမ္းကို လိုက္ရန္ အားထုတ္ၾကရာ၏။ သို႔ရာတြင္ ျငဴစူျခင္း ေပါ့ေလ်ာ့ျခင္း ၾကမ္းၾကဳတ္ခက္ထန္ျခင္း အေဆာတလင္ျပဳျခင္း မကၽြမ္းက်င္ျခင္း ပ်င္းရိျခင္း ေမာပမ္းလြယ္ျခင္းတို႔သည္ (ကိုစိတ္ႏွစ္ပါး၌) ျဖစ္ေပၚေနခဲ့ေသာ္ ဤအလယ္အလတ္လမ္းသို႔ မေရာက္ႏိုင္ရာ။ ထိုေၾကာင့္ မိမိ၏ သ႑ာန္၌ ထိုအျခင္းအရာတို႔ မျဖစ္ေပၚ မကိန္းေအာင္းရန္ အားထုတ္ရာ၏။
ဤခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာတို႔၏ (မျဖစ္ေပၚရာေသာ) အေၾကာင္းရင္းသည္ကား မေပါ့ေလ်ာ့ျခင္းႏွင့္ အေဆာတလင္မျပဳျခင္း ျဖစ္၏။ (အားထုတ္ေဆာင္႐ြက္ရာ၌) အၿမဲ ေမာပန္းလြယ္ေသာ သူသည္ ထိုအလယ္အလတ္လမ္းသို႔ မေရာက္ႏိုင္ရာ။
ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔သည္ ထႂကြလံု႔လျပဳၾကေလာ့။ မနားမေန ေဆာင္႐ြက္ၾကေလာ့။ သင္တို႔သည္ ဤအေၾကာင္းကို သိျမင္လ်က္ ဤသို႔ ေျပာၾကားရာ၏။
ဤအမိန္႔ေတာ္ကို သင္တို႔ ႐ႈၾကကုန္။ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းၾကီးသည္ ဤသို႔ ဤသို႔လွ်င္ ၫႊန္ၾကားဆုန္းမပိ၏။ ထုိအဆုန္းအမတို႔အား ေကာင္းစြာ လိုက္နာေသာ္ ႀကီးစြာေသာ အက်ိဳးရကို ရ၍ မလိုက္နာေသာ္ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းတို႔ ေရာက္ရာ၏။ ဤအဆုန္းအမမွ ေဖာက္ျပန္၍ က်င့္ေသာ သူတို႔သည္ နတ္တို႔အားလည္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ေစ။ မင္းႀကီးအားလည္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ေစ။
ငါ၏ အမႈေတာ္ကို အလြန္ေလးစားေသာ စိတ္ျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္သူတို႔သည္ကား အက်ိဳးႏွစ္ပါးကို ၿပီးေစအံ့။ ထိုသူတို႔သည္ ငါ၏ အဆုန္းအမကို လိုက္နာသျဖင့္ နတ္ျပည္ခ်မ္းသာကို ရ၍ ငါမင္းႀကီးအား တင္႐ွိေသာ ၀တၱရားေႂကြးမွ ကင္းလြတ္ျခင္းသို႔လည္း ေရာက္ၾကကုန္အ့့ံ။
ဤကဗ်ည္းကို တိသ (ဖုသွ်) နကၡတ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေနတို႔၏ အၾကား၌လည္း မၾကာမၾကာ တေယာက္တည္းပင္ ျဖစ္ေစကာ ၾကားနာရာ၏။ ဤသို႔ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းျဖင့္ သင္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ၀တၱရားမ်ားကို ေက်ပြန္ရန္ အားထုတ္ၾကကုန္ေလာ့။
ၿမိဳ႕၀န္တို႔သည္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔အား အေၾကာင္းမဲ့ ခ်ဳတ္ခ်ယ္ျခင္း ညႇင္းဆဲျခင္း မ႐ွိရန္ အခါခပ္သိမ္း အားထုတ္ေစျခင္းအလို႔ငွာ ဤကဗ်ည္းကို ေရးေစ၏။
ဤအလို႔ငွာ ငါသည္ ငါးႏွစ္ ငါးႏွစ္ေျမာက္တိုင္း အမတ္ႀကီးတို႔ကို ေစလႊတ္အံ့။ ထိုသူတို႔သည္ မၾကမ္းထမ္း မရက္စက္ သိမ္ေမြ႕သည္ ျဖစ္လိမ့္အံ့၊ ဤအခ်က္ကို သတိမူလ်က္ ထုိအမတ္ႀကီးမ်ားသည္ ငါၫႊန္ၾကားသည့္အတိုင္း ေဆာင္႐ြက္ၾကကုန္အံ့။
ဤအလို႔ငွာပင္ ဥေဇၨနီျပည္႐ွိ ငါ၏ သားေတာ္မင္းသားသည္လည္း သံုးႏွစ္ မလြန္မွီ တႀကိမ္က် အလားတူ အမႈထမ္းတို႔အား ေစလႊတ္ရာ၏။ တကၠသိုလ္ျပည္မွလည္း ထုိနည္းတူ ေစလႊတ္ေစသတည္း။
အမတ္ႀကီးတို႔သည္ ခရီးထြက္ခြာ သြားလာၾကေသာအခါ မိမိတို႔၏ အမႈကိစၥမ်ားကို မလစ္ဟင္းေစပဲ ဤကိစၥကိုလည္း သတိမူလ်က္ မင္းႀကီးၫႊန္ၾကားေတာ္မူသည္အတိုင္း ေဆာင္႐ြက္ၾကေစကုန္သတည္း။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)

Thus saith His Sacred Majesty: At Samapa the High Officers are to be addressed in the King's words, as follows: ' Whatsoever my views are I desire them to be acted on in practice and carried into effect by certain means. And in my opinion the chief means for attaining this purpose are my instructions to you.
"All men are my children;" and, just as I desire for my children that they may enjoy every kind of prosperity and happiness both in this world and, in the next, so also I desire the same for all men. [If you ask] "With regard to the unsubdued borderers what is the king's command to us?” [The answer is that] “The King desires that ' they should not be afraid of me, that they should trust me, and should receive from me happiness, not sorrow.' Moreover, they should grasp the truth that ' the King will bear patiently with us,' and that 'for my sake they should follow the Law of Piety and so gain both this world and the next.' “And for this purpose I give you instructions. Thereby being freed from my debt, giving instructions to you and making known my will, my inflexible resolve and promise.
Now you, acting accordingly, must do your work, and must make these people trust me and grasp the truth that "the King is to us even as a father; he loves us even as he loves himself ; we are to the King even as his children."
By instructing you and intimating my will, my inflexible resolve and promise, I shall be provided with [trained] local officials for this business, because you are in a position to make these people trust me and to ensure their prosperity both in this world and in the next, and by so doing you may win heaven and also effect my release from debt [or " discharge your debt to me "].
And for this purpose has this scripture of the law of piety been written here, in order that the High Officers may strive without ceasing both to secure the confidence of these borderers and to set them moving on the path of piety.
And this scripture must be recited at the beginning of each season of four months on the Tishya day. In the intervals also it may be recited. On occasion it may be recited even to one person. By acting this you should endeavor to fulfil my instructions.'
(Asoka, the Buddhist Emperor of India- V. A. Smith)


The High Officers of Tosali in charge of the administration of the city, are to be addressed as follows at the command of His Sacred Majesty: Whatsoever I view (as right) I want to see how it can be carried out in practice and fulfilled by proper means.
And this is regarded by me as the principal means to this end, viz., (to give) instructions to you.
For you are placed over thousands of souls l with the object of getting to the people's affection.
All men are as my children. As, on behalf of my own children, I desire that they may be provided with complete welfare and happiness both in this world and the next, the same I desire also for (all) men. Now you do not understand how far this matter goes. Some individual person understands this, but he, too, only a part, not the whole. See to it then, although you are well provided for. In administration, it happens that some individual undergoes imprisonment or torture, which accidentally becomes the cause of his death, and many other persons are deeply aggrieved over it. There must you demand that the Middle Path (i.e., moderation or justice) be observed. But one cannot achieve success through the following traits: envy, volatility, cruelty, impatience, want of application, laziness, and lethargy. "That these traits be not mine" is to be wished for. The root of the whole matter is, indeed, Steadiness and Patience. He who is tired in administration will not rise up; but one should move, advance and march on.
He who will look after this must tell you: "See to the discharge of your obligations (to the king). Such and such is the instruction of His Sacred Majesty."
Observance of same produces great good, non-observance great calamity. For if one fails to observe this, there will not be attainment of either heaven or royal favor. The reason why (there is) my excessive thought (is) that of this duty (there is) a twofold gain, for by properly fulfilling it you will win both heaven and release from your obligations to me.
And this edict is to be listened to on (every day of) the Tisya, 1 and in the intervals between the Tisya days, on auspicious occasions, it may be listened to even by individuals.
Thus doing you will be able to accomplish (this object). For this purpose has this edict been inscribed here that the city Magistrates 4 may strive all the time that there might not be the imprisonment of the citizens or their torture without cause.
And for this purpose shall I depute every five years [a Mahamatra (Jaugada text)] who would be neither harsh nor violent but considerate in action, (in order to ascertain whether (the Judicial Officers) understanding this purpose are acting thus, as (is) my injunction.
But from Ujjayim, too, the prince (governor) will, for the self -same purpose, depute a similar body of officers and will not allow (more than) three years to elapse. So also from Takhasila. When . . . these High Officers would thus set out on tour, then they would, without neglecting their own duties, will ascertain this as well, viz., whether (the Judicial Officers) are carrying out this also thus, as is the king's injunction.
(Asoka-R.K. Mookerji)

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား (ေနာက္ဆက္တြဲ)

အစကေတာ့ ေတာင္ျခစ္ေျမာက္ျခစ္ေနမွာပဲ။ ေနာက္ေတာ့လဲ ႏႈတ္တစ္ရာ စာတစ္လံုး ျဖစ္သြားေရာ။

အေသာကေက်ာက္စာေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိတယ္။ အခု ပိုစ့္တင္ၿပီးတဲ့ ေက်ာက္စာ ၁၄-ခုက ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္သားျပင္ေတြေပၚမွာ ေရးထြင္းထားတာေတြမို႔ ေက်ာင္ေဆာင္စာလို႔ ေခၚတယ္။ အေရးပါအရာေရာက္တဲ့ အမိန္႔ျပန္တမ္းေတြျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေနရာအႏွံ႔ ေရးထိုးထားတဲ့အတြက္ ပဓာနေက်ာက္စာလို႔လဲ ေခၚတယ္။ ဘီစီ ၃ရာစု၀န္းက်င္မွာ ေရးထိုးထားတဲ့ ဒီေက်ာက္စာေတြကို ေအဒီ ၁၉ရာစု အေစာပိုင္းေလာက္က စၿပီး အိႏၵိယက Ginar, Kalsi, Dhauli, Jaugada, Yerragudi, Sopara ၊ ပါကစၥတန္က Shahbazarhi, Mansehra ဆိုတဲ့ အရပ္ေဒသ ၈-ခုမွာ ႐ွာေတြ႕ခဲ့တာ (ဘေလာ့ဂ္အဆံုးမွာ Google mapနဲ႔ ေနရာေတြ ျပထားတယ္)။ ဒီေက်ာက္စာအမ်ားစုမွာ Prakritဘာသာကို Brahmiအကၡရာနဲ႔ ေရးထားတာ။ ပါကစၥတန္က ေက်ာက္စာ ၂ခုမွာေတာ့ Kharosthiအကၡရာနဲ႔ ေရးထားတယ္။

(GINAR)

(BRAHMI SCRIPT)

Brahmiကေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ အေရးအပါဆံုး အကၡရာအမ်ိဳးအစားေတြထဲက တစ္ခုပါ။ ေတာင္, အေ႐ွ႕ေတာင္, အေ႐ွ႕အာ႐ွမွာ ႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိခဲ့တဲ့ အကၡရာအမ်ားစုရဲ႕ အဦးအစပဲျဖစ္တယ္။ အိႏၵိယမွာ ဘီစီ ၅ရာစုခန္႔က ေပၚေပါက္လာခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ စတင္ျဖစ္ေပၚပံု အေနအထားကေတာ့ အ႐ႈပ္အေထြး အနည္းငယ္ ႐ွိေနတယ္။

(MANSEHRA)

(KHAROSTHI SCRIPT)

Kharosthi က Brahmiနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္လို႔ ေျပာရင္ရတယ္။ ပံုစံအေနအထားကလဲ အေတာ္ေလး ဆင္တယ္။ အခုလက္႐ွိ ပါကစၥတန္နဲ႔ အာဖဂန္နစၥတန္ေဒသေတြမွာ ဘီစီ ၃ရာစု၀န္းက်င္က အသံုးျပဳခဲ့တာ။ Kharosthiဟာ ေန႔စဥ္သံုးျဖစ္တဲ့ Prakritဘာသာစကားနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အကၡရာအမ်ိဳးအစားျဖစ္ၿပီး ေ႐ွးေဟာင္း Ghandharaဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ Ghandhari-Prakritအတြက္ အဓိကအေနနဲ႔ အသံုးျပဳခဲ့တဲ႔ သေဘာ႐ွိတယ္။

အသစ္အဆန္းပင္လယ္ရဲ႕ လႈိင္းဂယက္ထဲမွာ ေျမာပါရတာထက္ မတိမ္ေကာေသးတဲ့ ေ႐ွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္စမ္းေခ်ာင္းနေဘးမွာ ထိုင္ေငးရတာက ပိုၿပီး ၾကည္ႏူးစရာပဲ။ ပါဠိစာေပ ေလ့လာခဲ့တာ အေတာ္ ၾကာေနၿပီ။ အပီအျပင္ေတာ့ မ႐ွိလွေသးဘူး။ Prakritကို သင္ယူဖို႔ေရာ အခ်ိန္ေတြ က်န္ေသးရဲ႕လားမသိ။ ဘ၀ကလဲ ခပ္ပါးပါးရယ္။

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၄

အၾတ ပုန ၀ုတံ, တသ တသ အထသ မဓုရတာယ
ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနရတာ အနက္အဓိပၸါယ္က ခ်ိဳျမလြန္းလို႔ပါ…။

အယံ ဓံမလိပိ ေဒ၀ါနံ ပိေယန ပိယဒသိနာ လာဉာ ေလခါပိတာ၊ အထိ ေယာ သံခိေတန, အထိ မစ်ိေမန, အထိ ၀ိထေဋန၊ န စ သဗၾတ သဗတ ဃဋိတံ၊ မဟံေတ ဟိ ၀ိဇိေတ, ဗဟုေက စ လိခိေတ, လိခါေပသာမိ (ေစ၀) နိတ်ံ၊ အထိ စ အၾတ ပုန ၀ုတံ, တသ တသ အထသ မဓုရတာယ, ကႎတိ စ ဇေနာ တထာ ပဋိပေဇယာ’တိ၊ ေသာ သိယာ ဧ၀ံ ပိ စ၊ တၾတ ကႎစိ အသမတံ လိခိတံ, အသဒိသံ ၀ါ သံေေယ ကရဏံ ၀ါ အာေရာစယိတြာ လိပိကရာ’ ပရာေဓန။

မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားႀကီး ေရးသားထား႐ွိေစေတာ္မူအပ္သည္၊ အေသာကမင္းတရား စာေတာ္အရပ္ရပ္မွာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္၎, အလတ္စားအားျဖင့္၎, အက်ယ္စားအားျဖင့္၎ အထူးထူး ႐ွိေခ်သည္။ ထို႔ျပင္, အားလံုး စာေတာ္မ်ား၌ အျခင္းခပ္သိမ္းအားလံုး အႂကြင္းမဲ့အားျဖင့္ မတူတန္ မစပ္ဖက္ေသာ အရာမ်ားလည္း ႐ွိေလသည္၊
ထိုသို႔ ျဖစ္ရပံုအေၾကာင္းမွာ--က်ယ္၀န္းစြာလွေသာ တိုင္းႏိုင္ငံႀကီး အတြင္း၌ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ တရားစာေတာ္မ်ားကို အၿမဲးမျပတ္ နိစၥဗဒ္ ေရးသားေစေတာ္ မူေလသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုတရား စာေတာ္မ်ား၌ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ျပဆိုခ်က္ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားလည္း ပါ႐ွိေလသည္၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ထိုထိုတရားစကားဆိုင္ရာ ေျပာဆိုေရးကိစၥ၏့ ခ်ိဳသာေသာေၾကာင့္၎, ထိုသို႔ေသာ အလို အထူးထူးျဖင့္ ထိုသို႔ၫႊန္ျပတိုင္း လူအေပါင္းတို႔ က်င့္ေဆာင္လိုက္နာေစရန္၎, ထုိသို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ဤသို႔ျဖစ္၏။ ထိုတရားစာေတာ္မ်ား၌ အနည္းငယ္ မတူမမွ်ေသာ ေရးသားခ်က္ စကားအသြား ႐ွိရသည့္ အေၾကာင္းကား မတူကြဲးလြဲေသာ တရားစကား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ျပဳလုပ္ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို တဆင့္မိန္႔ျပန္ေျပာၾကား ေရးသားေစရာ၌ မွားယြင္း ေရးသားမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
(အေသာကမင္းတရားႀကီး၏ အေသာကေက်ာက္စာေတာ္-အ႐ွင္အာဒိစၥ၀ံသ)

ဤတရားကဗ်ည္းကို နတ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီး ေရးသားေစေတာ္မူ၏။ အခ်ိဳ႕ အက်ဥ္းအားျဖင့္႐ွိ၍ အခ်ိဳ႕ အလယ္အလတ္အားျဖင့္႐ွိၿပီးလွ်င္ အခ်ိဳ႕ အက်ယ္အားျဖင့္ ႐ွိေလ၏။ ခပ္သိမ္းေသာ ကဗ်ည္းတို႔ကို ခပ္သိမ္းေသာ အရပ္တို႔အဖို႔ စီမံထားသည္မဟုတ္။
ႏိုင္ငံေတာ္သည္ အလြန္ က်ယ္၀န္း၍ ေရးခဲ့ၿပီးေသာ ကဗ်ည္းတို႔သည္လည္း မ်ားစြာ၏။ အစဥ္မျပတ္လည္း ကဗ်ည္းတို႔ကို ေရးေစဦးအံ့။ အခ်ိဳ႕ကဗ်ည္းတို႔ကို အထပ္ထပ္အခါခါ ေရးထိုးေစသည္မွာ ဆိုလိုရင္း အနက္၏ ရသာေပၚ၍ လူတို႔ လိုက္နာက်င့္ေဆာင္ေစျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕ကဗ်ည္းတို႔အား မျပည့္မစံု မွားမွားယြင္းယြင္း သံသယျဖစ္ေစေအာင္ ေရးထိုးလ်က္႐ွိေသာ္ ေရးထိုးသူ၏ အျပစ္ဟု ေအာက္ေမ့ရာ၏။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)

ေဒ၀ါနံ ပိယ ပိယဒသီမင္းသည္ ဤတရားစာတို႔ကို အက်ဥ္း, အလတ္ႏွင့္ အက်ယ္အားျဖင့္ ေရးေစ၏။ အေၾကာင္းကား တရားစာအားလံုးတို႔သည္ အရပ္, ေဒသအားလံုးတို႔အတြက္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ တိုင္းႀကီးျပည္ႀကီး အမ်ားအျပားကို ေအာင္ျမင္၍ မ်ားစြာေသာ စာတို႔ကိုလည္း ေရးေစခဲ့၍ ေရးေစဦးမည္။ တခုတည္းေသာ စာကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါဆိုခဲ့သည္မွာ အနက္အဓိပၸါယ္ ေပၚလြင္ထင္႐ွားေစရန္ႏွင့္ လူတို႔လိုက္နာ က်င့္သံုးေစရန္ျဖစ္၏။ ထိုတြင္ မျပည့္စံုျခင္း, ယံုမွားဖြယ္ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ႂကြင္းက်န္ေနပါလွ်င္ စာေရးသူ၏ အျပစ္သာျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူရမည္။
(သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)

'This scripture of the Law of Piety has been written by command of His Sacred Majesty the King, [in a form] sometimes condensed, sometimes of medium length, and sometimes expanded ; and everything is not brought together everywhere. For great is my dominion, and much has been written, and much shall I cause to be written. And certain phrases have been uttered again and again by reason of the honeyed sweetness of this topic or that, in the hope that the people may act accordingly. It may be that something may have been written incompletely by reason of mutilation of a passage, or of misunderstanding, or by a blunder of the writer.'
(Asoka, the Buddhist Emperor of India- V. A. Smith)

These religious edicts have been caused to be inscribed by His Sacred and Gracious l Majesty the King in abridged, medium, or expanded form. Nor, again, was all executed (or suitable) everywhere. Vast is the conquered country, much is already written and much shall I get written. There is also here something said again and again for the sweetness of the topics concerned that the people should act accordingly. There sometimes might also be writing left unfinished, taking into account the locality, or fully considering the reasons, or by the lapses of the scribe.
(Asoka-R.K. Mookerji)


This inscription of Dhamma was engraved at the command of the Beloved of the Gods, the king Piyadassi. It exists in abridged, medium-length, and extended versions, for each clause has not been engraved everywhere. Since the empire is large, much has been engraved and much has yet to be engraved. There is considerable repetition because of the beauty of certain topics, and in order that the people may conform to them. In some places it may be inaccurately engraved, whether by the omission of a passage or by lack of attention, or by the error of the engraver.
(Asoka and the decline of the Mauryas- Romila Thapar)


This religious edict has been caused to be inscribed by king Priyadarsi, the Beloved of the Gods, either in precise, medium or enlarged form. Because everything is not proper for every place. Vast is my empire, and much is already inscribed and much will I get inscribed. There is also something here which has been repeated again and again for the sweetness of their import; but why?—in order that men may act accordingly. But it may be sometimes that it may have been written in an incomplete manner, taking into account the space (available), the brevity (of expression), or due to the mistake of the scribe.
(Inscriptions of Asoka- N. P. Rastogi)

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၃ (အပိုင္း-၃)

တ’ေမ၀ စ ၀ိဇယံ မနတု, ေယ ဓံမ-၀ိဇေယာ၊
တရားႏွင့္ ေအာင္ႏိုင္ျခင္းကိုသာ ေအာင္ႏိုင္ျခင္းလို႔ မွတ္ယူသင့္တယ္။

ေဒ၀ါနံပိယ ပိယဒသီမင္းသည္ အဘိသိက္ခံ၍ ၈ႏွစ္ေျမာက္၌ ကလိဂၤတိုင္းကို ေအာင္ျမင္၏။ ထိုအခါ ထိုတိုင္းျပည္၌ လူေပါင္း တသိန္း ငါးေသာင္း အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံရ၏။ တသိန္းမွ် သတ္ျဖတ္ျခင္းခံရ၍ ထို႔ထက္မ်ားျပားေသာ လူတို႔ ေသေၾကပ်က္စီးၾက၏။
ကလိဂၤျပည္၌ ေဒ၀ါနံပိယမင္း၏ တရားက်င့္ေဆာင္ျခင္း, ေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္း လိုလားျခင္းႏွင့္ တရားၾသ၀ါဒ အႏွ႔႔ံအျပား ထြန္းကားလာ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေဒ၀ါနံပိယမင္းအား ေနာင္တရေန၏။ လူအမ်ားကို သတ္ျဖတ္ျခင္း ဖမ္းဆီးျခင္းတို႔ျဖင့္ ေအာင္ျခင္းသည္ မွားေသာ ေအာင္ျခင္းဟု ယူဆ၏။ ယင္းသို႔ေသာ ေအာင္ျခင္းကို ေဒ၀ါနံပိယမင္းသည္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲ ၀န္ေလး၏။
တိုင္းျပည္ဟူသမွ်၌ ရဟန္းပုဏၰား, ဂိုဏ္းဂဏ, အိမ္ေထာင္႐ွင္မ်ား ႐ွိၾက၏။ ထိုတြင္ အမိအဖ ဆရာသမားတို႔အား ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္း, အေဆြခင္ပြန္း, အသိမိတ္ေဆြ, ေဆြမ်ိဳးဉာတကာ, ေက်းကၽြန္သူခစားတို႔၌ ေကာင္းေသာ က်င့္၀တ္ႏွင့္ လံုၿခံဳစြာ ေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္းသည္သာ ေ႐ွးဦးစြာ ေဆာင္႐ြက္သင့္ေသာ ၀တၱရားျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုတိုင္းျပည္၌ ေနသူတို႔သည္ သတ္ျဖတ္ျခင္း, ညႇင္းဆဲျခင္း, ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံၾကရ၍ ေအးခ်မ္းစြာ ေနလိုသူတို႔လည္း ျပည္႐ြာကို စြန္႔ခြါသြားၾကရ၏။ သူတို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ အေဆြခင္ပြန္း, အသိအကၽြမ္း, ေဆြမ်ိဳးဉာတကာတို႔လည္း ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကရ၏။ သူတို႔အားလံုးကိုလည္း ဖ်က္ဆီးရာေရာက္၍ ေဒ၀ါနံပိယမင္းသည္ လြန္စြာ၀န္ေလးသည္ဟု ယူဆ၏။
ေလာက၌ ဂိုဏ္းဂဏမ႐ွိေသာ, ရဟန္းပုဏၰားမ႐ွိေသာ, လူတို႔ အညီအၫြတ္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အဖြဲ႕အစည္း၌ ၾကည္ညိဳသူမ႐ွိေသာ တိုင္းျပည္ဟူ၍ မ႐ွိ။ ကလိဂၤတိုင္းကို ေအာင္ေသာအခါ အသတ္ခံရ, ေသေၾကပ်က္စီးရ, အေႏွာင္အဖြဲ႕ခံရေသာ လူတို႔၏ အပံုတရာ, အပံုတေထာင္ပံု၍ တပံုမွ်ပင္ ပ်က္စီးေစကာမူ ေဒ၀ါနံပိယမင္းသည္ အလြန္၀န္ေလးသည္ဟု ယူဆလိမ့္မည္။ ပ်က္စီးေအာင္ ျပဳလုပ္သူကိုပင္ ေဒ၀ါနံပိယမင္းသည္ သည္းခံသင့္သည္ဟု ယူဆ၍ သည္းခံႏိုင္စြမ္း၏။
ေဒ၀ါနံ ပိယမင္းသည္ ႏိုင္ငံအတြင္း႐ွိ ေတာင္သူလယ္သမားတို႔ကိုလည္း ယဥ္ေက်းေစ၏။ တရား၌ သက္၀င္ေစ၏။ ယင္းသို႔ မေဆာင္႐ြက္ရလွ်င္ ေဒ၀ါနံပိယမင္းအား ခ်မ္းသာမရ၊ ေနာင္တရေနလိမ့္မည္။ ထိုသူတို႔အားလည္း “သင္တုိ႔သည္ မေကာင္းမႈမွ ႐ွက္ေၾကာင္ၾကေလာ့ မပ်က္စီးၾကေစလင့္”ဟု မွာၾကား၏။ ေဒ၀ါနံပိယမင္းသည္ သတၱ၀ါတို႔ မပ်က္စီးျခင္း ေစာင့္စည္းျခင္း တရားက်င့္ျခင္းႏွင့္ ႐ႊင္လန္း၀မ္းသာျခင္းတို႔ကို အလို႐ွိ၏။
ေဒ၀ါနံပိယမင္းသည္ တရားေအာင္ျခင္းကို မုခ်ေအာင္ျခင္းဟု ယံုၾကည္၏။ ေဒ၀ါနံပိယမင္း၏ တရားေအာင္ျခင္းကို ဤႏိုင္ငံႏွင့္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား အားလံုးတို႔၌၎, ယူဇနာ ႐ွစ္ရာေ၀းကြာေသာ အႏၲိေယာဂမည္ေသာ ေယာနမင္းႏိုင္ငံ၌၎, ထိုႏိုင္ငံ၏ တဖက္မွ တုလမယ, အႏၲိကိန, မက, အလိသုဒရဟူေသာ မင္းေလးပါးတို႔ ႏိုင္ငံ၌၎ ထုိမွတပါး ေအာက္ပိုင္း႐ွိ ေစာဠ, ပ႑ယ, တမၺပဏၰိတို္င္းတို႔၌၎ ရ႐ွိခဲ့၏။ ထိုမွတပါး ၀ိသ, ၀ဇီ, ေယာန, ကေမၺာဇ, နာဘက, နာဘပႏၲိ, ေဘာဇန, ပတိိနိကၠ, အဓ, ပလဒျပည္တို႔၌လည္း ေဒ၀ါနံပိယမင္း၏ တရားဓမၼၾသ၀ါဒကို လိုက္နာၾက၏။ ေဒ၀ါနံပိယတမန္ မေရာက္ေသာတိုင္းျပည္တို႔၌လည္း ေဒ၀ါနံပိယမင္း၏ ဓမၼတရားၾသ၀ါဒကို ၾကားရ၍ တရားကို အစဥ္ လိုက္နာၾက၏။ ေနာက္လည္း ဆက္လက္ လုိက္နာၾကလိမ့္မည္။
ယင္းသို႔ တရားေအာင္ျခင္း ျဖစ္ေပၚလာေသာ ႏွစ္သက္ျခင္းသည္ နက္႐ႈိင္းေသာ္လည္း ေပါ့၏။ ေဒ၀ါနံပိယမင္းသည္ တမလြန္ေလာကႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာ အက်ိဳးကိုသာ ႀကီးျမတ္သည္ဟု ယူဆ၏။ ဤအတြက္ ဤတရားစာကို ေရးေစျခင္းျဖစ္၏။ ငါ၏ သား, ေျမးတို႔သည္ အသစ္ျဖစ္ေသာ ေအာင္ျခင္းကို ေအာင္သင့္သည္ဟု မယူဆသင့္။ ျမႇားျဖင့္ ေအာင္ျခင္းအစား သည္းခံျခင္းႏွင့္ ေပါ့ပါးေသာ ဒဏ္ကို ႏွစ္သက္ၾကရမည္။ တရားေအာင္ျခင္းကိုသာ ေအာင္ျခင္းဟု ယူဆၾကရမည္။ ယင္းသည္သာ ဤေလာက, ေနာက္ေလာက အတြက္ျဖစ္၏။ အလံုးစံု ခ်မ္းသာေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္၍ရေသာ ခ်မ္းသာကိုသာ ဤေလာက, ေနာက္ေလာက၌ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္၏။
(သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)

When he had been consecrated eight years the Beloved of the Gods, the king Piyadassi, conquered Kalinga. A hundred and fifty thousand people were deported, a hundred thousand were killed and many times that number perished. Afterwards, now that Kalinga was annexed, the Beloved of the Gods very earnestly practiced Dhamma, desired Dhamma, and taught Dhamma. On conquering Kalinga the Beloved of the Gods felt remorse, for, when an independent country is conquered the slaughter, death, and deportation of the people is extremely grievous to the Beloved of the Gods, and weights heavily on his mind. What is even more deplorable to the Beloved of the Gods, is that those who dwell there, whether brahmans, sramanas, or those of other sects, or householders who show obedience to their superiors, obedience to mother and father, obedience to their teachers and behave well and devotedly towards their friends, acquaintances, colleagues, relatives, slaves, and servants—all suffer violence, murder, and separation from their loved ones. Even those who are fortunate to have escaped, and whose love is undiminished (by the brutalizing effect of war), suffer from the misfortunes of their friends, acquaintances, colleagues, and relatives. This participation of all men in suffering, weights heavily on the mind of the Beloved of the Gods. Except among the Greeks, there is no land where the religious orders of brahmanas and sramanas are not to be found, and there is no land anywhere where men do not support one sect or another. Today if a hundredth or a thousandth part of those people who were killed or died or were deported when Kalinga was annexed were to suffer similarly, it would weigh heavily on the mind of the Beloved of the Gods.
the Beloved of the Gods believes that one who does wrong should be forgiven as far as it is possible to forgive him. And the Beloved of the Gods conciliates the forest tribes of his empire, but he warns them that he has power even in his remorse, and he asks them to repent, lest they be killed. For the Beloved of the Gods wishes that all beings should be unharmed, self-controlled, calm in mind, and gentle.
The Beloved of the Gods considers victory by Dhamma to be the foremost victory. And moreover the Beloved of the Gods has gained this victory on all his frontiers to a distance of six hundred yojanas (i.e. about 1500 miles), where regains the Greek king named Antiochus, and beyond the realm of that Antiochus in the land of the four kings named Ptolemy, Antigonus, Magas, and Alexander; and in the south over the Colas and Pandyas as far as Ceylon. Likewise here in the imperial territories among the Greeks and Kambojas, Nabhakas and Nabhapanktis, Bhojas and Pitinikas, Andhras and Parindas, everywhere the people follow the Beloved of the Gods’ instructions in Dhamma. Even where the envoys of the Beloved of the Gods have not gone, people hear of his conduct according to Dhamma, his precepts and his instruction in Dhamma, and they follow Dhamma and will continue to follow it.
What is obtained by this is victory everywhere, and everywhere victory is pleasant. This pleasure has been obtained through victory by Dhamma—yet it is but a slight pleasure, for the Beloved of the Gods only looks upon that as important in its results which pertains to the next world.
This inscription of Dhamma has been engraved so that any sons or great grandsons that I may have should not think of gaining new conquest, and in whatever victories they may gain should be satisfied with patience and light punishment. They should only consider conquest by Dhamma to be a true conquest, and delight in Dhamma should be their whole delight, for this is value in both this world and the next.
(Asoka and the decline of the Mauryas- Romila Thapar)

The state of Kalinga was conquered when King Pryiadarsi, the Beloved of the Gods, was consecrated eight years. One hundred and fifty thousand were carried off (as prisoner), one hundred thousand were slain, and many times as many those who were dead. Thereafter, when the state of Kalinga has been conquered, practice of Dharma, love of Dharma and elevation of that Dharma were introduced by the Beloved of the Gods. After having conquered Kalinga, the Beloved of the Gods suffered from repentance. For, when an unconquered country is conquered, it envolves bloodshed, death and imprisonment of the people and such happening are regarded as intensively painful and regrettable by the Beloved of the Gods. But this is even more serious, because there live Brahmanas, Sramanas followers of other religions and householders amog whom are established respect to elders, to parents and preceptors, proper treatment towards friends, companions, supporters and relatives, servants and dependents and sincerity of devotion, whom befalls violence, death or banishment from the dear ones. Or there are those who are well established and possess intense affection, but their friends, acquaintances, companions and relatives meet with a misery; them that (misery) become a personal violence to those (former). This (ill) luck of all men alike is felt serious by the Beloved of the Gods. And there is no state except that of the Yavanas where do not exist these religious orders, namely, the Brahamanas, and the Sramanas; and there is no place in any state where people have no faith in one sect or another. Therefore, even one hundredth or one thousandth of those who were slain, died, or were made prisoners in the state of Kalinga, is now considered serious by the Beloved of the Gods. Nay, if any one does wrong (to him), he is pardoned till the tolerable extend. Even those forest tribesmen who have come under the dominion of the Beloved of the Gods, he thinks to mould them to his way of life and thinking. Though the Beloved of the Gods repents over it, yet tells them of his might, why? so that they may confer a sense of remorse, and not be massacred. The Beloved of the Gods wishes for all living beings non-violence, self-control, equal treatment and gentleness. Conquest through the Dharmavijaya is regarded supreme by the Beloved of the Gods in his empire and the neighboring kingdoms, even as far as six hundred Yojanas, where lives king Amtiyoka, and in the neighborhood of this king Amtiyoka, the four kings namely Turamaya, Antekida, Maga and Alikasundara, (similarly) downwards, where exist the Colas, the Pandyas, as far as the Tamraparni river,-- similarly in the king’s (own) empire among the Yona and the Kambojas, the Nabhakas and the Nabhapanktis, the hereditary Bhoja rulers, Andhras and Pulinda—everywhere they follow the instructions of the Beloved of the Gods, do not go, they, listening to the doctrine of Dharma, the ordinances, and the instruction in Dharma by the Beloved of the Gods, render obedience to Dharma, and will so continue. And the victory which is thereby gained, everywhere becomes a victory enamored in love. The love has been gained (by me) in the victory through Dharma. That love, however, is a small thing. That which is connected with the other world is considered by the Beloved of the Gods as productive of important consequences. And this religious edict has been inscribed for this purpose, why?—in order that, my sons, and great grandsons, may never imagine of a new victory as worth with forgiveness and lightness of punishment. And they should regard that to be the (real) victory which is gained through Dharma. That (conquest) is good for this world and the next. May their joy be the joy through exertion. That is good for this and the other world.
(Inscriptions of Asoka- N. P. Rastogi)

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…

အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၃ (အပိုင္း-၂)

ေဒ၀ါနံ ပိယသ ယံ အထိ အႏုေသာစနံ။
အေသာကဘုရင္ကေတာ့ ကလိဂၤစစ္ပြဲကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီးတဲ့အခါ ေနာင္တရပါတယ္တဲ့။

နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီးသည္ အဘိသိက္ခံၿပီး ႐ွစ္ႏွစ္ေျမာက္၌ ကလိဂၤတိုင္းကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ ေအာင္ျမင္ရာ၌ လူေပါင္း တသိန္းငါးေသာင္းတို႔ အက်ဥ္းေဆာင္ယူခံရ၍ တသိန္းအသတ္ခံရၿပီးလွ်င္ ထို႔ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာေသာ သူတို႔ ေသေၾကပ်က္စီးၾကကုန္၏။
ကလိဂၤတိုင္းကို သိမ္းယူၿပီးသည္၏ ေနာက္၌ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ တရားၫႊန္ျပျခင္း၌၎ တရားကို ခံုမင္ႏွစ္သက္ျခင္း၌၎ တရားသြန္သင္ဆုန္းမျခင္း၌၎ ထက္သန္လ်က္႐ွိေခ်ၿပီ။
ကလိဂၤတိုင္းကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၿပီးေသာ နတ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ ယခု ေနာင္တရေတာ္မူလၿပီ၊ လူတို႔ အသတ္ခံရျခင္း ေသေၾကပ်က္စီးျခင္း၊ အက်ဥ္းေဆာင္ယူခံရျခင္းျဖင့္ ရအပ္ေသာ ေအာင္ျခင္းသည္ စင္စစ္ ေအာင္ျခင္းမမည္။ ဤသို႔ ေအာင္ရသည္အတြက္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး လြန္စြာ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲ၀န္ေလးေတာ္မူသည္။
နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးအဖို႔ ထို႔ထက္၀န္ေလးေသာ အခ်က္သည္ကား ထိုကလိဂၤတိုင္း၌ ပုဏၰားတို႔သည္၎ ရဟန္းတို႔သည္၎ အျခားအယူဂိုဏ္းသားတို႔သည္၎ အိမ္ရာေထာင္သူတို႔သည္၎ ေနၾကကုန္၏။ ထိုသူတို႔၌ သက္ႀကီး ၀ါႀကီး အမိအဖ ဆရာသၼား မိတ္ေဆြ အေပါင္းအေဖာ္ အသိအကၽြမ္း ေဆြမ်ိဳး ေက်းကၽြန္အေစခံတို႔အား ေကာင္းစြာ ျပဳစုေထာက္ပံ့ရမည့္ ၀တၱရားမ်ား တရားေတာ္၌ တည္ၿမဲစြာ ၾကည္ညိဳဆည္းကပ္ရမည့္ ၀တၱရာမ်ား ႐ွိၾကကုန္၏။ ထိုသူတို႔သည္ ဒဏ္အနာတရာျပဳျခင္းကို၎ သတ္ျဖတ္ျခင္းကို၎ လြန္စြာ ခ်စ္ခင္သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းကို၎ ခံၾကရ၏။ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ကို ခံရေသာ ၎တို႔၏ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအေဖာ္ အသိအကၽြမ္း ေဆြမ်ိဳးတို႔သည္လည္း ၎တို႔အေပၚ၌ ေမတၱာ မကင္းျပတ္ေသးပဲ ေသေၾကပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကရကုန္၏။ တတိုင္းျပည္လံုး ဤသို႔လွ်င္ ပ်က္စီးဆံုး႐ွဳံးၾကကုန္၏။ ဤသို႔ ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔ ခံၾကရသည့္အတြက္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး ၀န္ေလးေတာ္မူ၏။
မေရတြက္ႏိုင္ေသာ လူသွ်င္ ဂိုဏ္း အစည္းအ႐ံုးမ႐ွိေသာ တိုင္းႏိုင္ငံဟူ၍ (ကပၸါ၌) မ႐ွိ။ ေယာနတိုင္း၌ပင္လွ်င္ ရဟန္းပုဏၰား မ႐ွိသည္မဟုတ္။ မည္သည့္တိုင္းႏိုင္ငံ၌မွ်လည္း လူတို႔သည္ တခုတည္းေသာ ဂိုဏ္း၌ တလံုးတစည္းတည္း ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ၾကသည္ဟူ၍ မ႐ွိ။
ကလိဂၤတိုင္းကို ေအာင္ရာ၌ အသတ္ခံရ ေသရ အက်ဥ္းေဆာင္ယူခံရေသာ လူအေပါင္းတို႔၏ အပံုတရာပံု၍ တပံု အပံုတစ္ေထာင္ပံု၍ တပံုမွ်ေသာ သူတို႔အတြက္ပင္ ေဒ၀ါနံ ပိယမင္းႀကီးသည္ ယခု သည္းစြာ ေနာင္တရေတာ္မူေလၿပီ။ မိိမိအား ျပစ္မွားသူကိုပင္ သည္းခံႏိုင္သေလာက္ သီးခံသင့္သည္ဟု နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး ေအာက္ေမ့ေတာ္မူူူူူူူူူူူူူူူူူူူူ၏။
နတ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း႐ိွ ေတာသူေတာင္သားတို႔အား မိမိေနာင္တရလ်က္ေနေသာ္လည္း (ႏွိပ္ကြန္ရန္႐ွိက ႏွိပ္ကြပ္ႏိုင္ေသာ) တန္ခိုး မိမိ၌ ႐ွိေသးေၾကာင္းကို မိန္႔ၾကားၿပီးေသာ္ ၎တို႔အား ေဖ်ာင္းဖ်၍ တရားေတာ္၌ သက္၀က္ယံုၾကည္ေစ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ေဆာင္႐ြက္ေတာ္မူသနည္းဆိုေသာ္္္ ထုိသူတို႔သည္ (မေကာင္းမႈမွ) ႐ွက္၍ သတ္ျဖတ္ဖ်က္ဆီးျခင္း မခံၾကရေစရန္ ျဖစ္၏။ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔သည္ မၿငိဳမျငင္ ကိုႏႈတ္ႏွလံုး ေစာင့္စည္းကာ သင့္တင့္ညီၫြတ္လ်က္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေနထိုင္ၾကေစရန္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုေသာ မင္းႀကီး အလို႐ွိေတာ္မူ၏။
နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ တရားေတာ္၏ ေအာင္ျခင္းကို အျမတ္ဆံုးေသာ ေအာင္ျခင္းဟု မွတ္ထင္ေတာ္မူ၏။ ဤတရားေတာ္၏ ေအာင္ျခင္းကိုလည္း နတ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး အႀကိ္မ္ႀကိမ္ ရေတာ္မူေလၿပီ။ မိမိႏို္င္ငံေတာ္ အစြန္အဖ်ားတို႔၌၎ ယူဇနာ႐ွစ္ရာမွ် ကြာေ၀းေသာ အႏၲိေယာဂေခၚ ေယာနမင္း၏ ႏိုင္ငံ၌၎ ထိုအႏၲိေယာဂမင္းပိုင္ ႏိုင္ငံ၏ အျခားဖက္႐ွိ တုလမယ(ေတာလမီ) အႏၲိေကာန မဂ အလိက သုႏၵရအမည္ေတာ္႐ွိေသာ မင္းေလးပါးတို႔၏ ႏိုင္ငံေတာ္တို႔၌၎ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ေအာက္ဖက္(ေတာင္ဖက္) ေစာဍ (ေစာဠ) ပႏၵ တမၺပဏၰိတိုင္းတို႔၌၎ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ေယာန ကေမၺာဇ နာဘက နာဘပႏၲိ ေဘာဇ ပိတနိက အႁႏၶ ပုလိႏၵတိုင္းတို႔၌၎ တရားေတာ္၏ ေအာင္ျခင္းကို ရေလၿပီ။ ထိုတိုင္းႏိုင္ငံခပ္သိမ္းတို႔၌ (လူတို႔သည္) နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး၏ တရားအဆုန္းအမ၌ တည္ၾကကုန္၏။
နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး၏ တန္မန္ေတာ္တို႔ မေရာက္ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံတို႔၌ပင္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး၏ တရားက်င့္သံုးေဆာက္တည္ပံု စီမံခန္႔ခြဲပံု တရားေတာ္၌ သြန္သင္ဆုန္းမပံုတို႔ကို ၾကားရသျဖင့္ တရားေတာ္ကို လိုက္နာၾကကုန္၏၊ လိုက္နာၾကကုန္လတံ့။
ဤသို႔ေသာ နည္းျဖင့္ ရအပ္ေသာ ေအာင္ျခင္းသည္ ခပ္သိမ္းေသာ အရပ္တို႔၌ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏။ ထိုႏွစ္သက္ျခင္းသည္ တရားေတာ္၏ ေအာင္ျခင္းျဖင့္ ရ႐ွိရကား ခိုင္ၿမဲေခ်၏။ ဤႏွစ္သက္ျခင္းပင္ အက်ိဳးမမ်ားလွေသး။ နတ္တုိ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ကား တမႏြန္ေလာက၏ အက်ိဳးကိုသာ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္၏ဟု မွတ္ထင္ေတာ္မူ၏။
ဤအက်ိဳးငွာ ဤတရားကဗ်ည္းကို ေရးထိုးေစ၏။ ငါ၏ အသစ္ျဖစ္ေသာ (တိုင္းႏိုင္ငံ) ေအာင္ျခင္းတို႔ကို ၾကားရသျဖင့္ ငါ၏ သားေတာ္ ေျမးေတာ္တို႔သည္ (ဤကဲ့သုိ႔ေသာ) ေအာင္ျခင္းတို႔ကို တိုးတက္ရယူသင့္သည္ဟု မမွတ္ထင္ရာ။ ေလးျမႇားတို႔ကို ပစ္လႊင့္၍ ေအာင္ရေစကာမူ သီးခံျခင္း သက္ညႇာျခင္း (ေပါ့ေသာ ဒဏ္ကို ေပးျခင္း) ျဖင့္ ေရာင့္ရဲရာသည္။ သို႔ရာတြင္ တရားေတာ္၏ ေအာင္္ျခင္းကိုသာ စင္စစ္ ေအာင္ျခင္းဟု မွတ္စြဲရာ၏။ ဤေအာင္ျခင္းသည္သာ မ်က္ေမွာက္ေလာက တမႏြန္ေလာကအဖို႔ ျဖစ္၏။
ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔သည္ အားထုတ္ျခင္း ခ်မ္းသာ၌ ေကာင္းစြာ ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကေစကုန္သတည္း။ ဤသည္သာ မ်က္ေမွာက္ေလာက တမႏြန္ေလာကအဖုိ႔ စင္စစ္ျဖစ္၏။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)

By His Sacred and Gracious Majesty consecrated eight years was Kalinga conquered. One hundred and fifty thousand in number were those carried off from there, a hundred thousand in number were those who were slain there, and many times as many those who were dead. Thereafter, now, the Kalingas being annexed, became intense l His Sacred Majesty's observance of Dharma, love of Dharma, and his preaching of the Dharma. There was the remorse of His Sacred Majesty having conquered the Kalingas. For where an independent country is forcibly reduced, that there are slaughter, death, and deportation of people has been considered very painful and deplorable by His Sacred Majesty. But this is considered even more grievous by His Sacred Majesty in as much as there dwell
Brahmana and Sramana ascetics, or followers of other sects, or householders, among whom are established (the following virtues), viz., obedience to elders, to parents, and preceptors, proper conduct towards friends, companions, supporters and relatives, servants and dependents and steadfastness of devotion, whom befalls there injury or slaughter or removal of their loved ones.

Or, if there are then incurring misfortune 10 the friends, acquaintances, helpmates, and relations of those whose affection (for them) is unabated, this becomes the affliction of them, too, though they are (themselves) well provided for. Thus these (ills) are of all men in equal shares but felt most by His Sacred Majesty. [There is, again, no country where do not exist these classes, viz., Brahmana and Sramana ascetics, except among the Yonas. ] There is no (place) in any country where there is not a faith of people in one or other of the sects.
Therefore, even a hundredth or the thousandth part of all those people who were wounded, slain, or carried off captives, in Kalinga, would now be considered grievous by His Sacred Majesty. Nay, even if any one does mischief, what can be forgiven is considered as fit to be forgiven by His Sacred Majesty. Even those forest peoples l who have come under the dominions of His Sacred Majesty even these he seeks to win over to his way of life and thought. And it is said unto them how even in his repentance is the might of His Sacred Majesty, so that they may be ashamed (of their crimes) and may not be killed. Indeed, His Sacred Majesty desires towards all living beings freedom from harm, restraint of passions, impartiality and cheerfulness.
And what is Dharma-vijaya? moral conquest, is considered by His Sacred Majesty the principal conquest. And this has been repeatedly won by His Sacred Majesty both here (in his dominions) and among all the frontier peoples even to the extent of six hundred yojanas where (are) the Yona king, Antiochos by name, and, beyond that Antio-chos, the four kings named Ptolemy, Antigonos, Magas and Alexander x ; below, the Cholas, Pandyas, as far as Tamraparni. Likewise, here in the king's dominion, among the Yonas l and Kambojas, among the Nabhakas and Nabhitis, (Nabhapamtis in K.), among Pitinikas, among the Andhras and Palidas, everywhere are (people) following the religious injunction of His Sacred Majesty. Even those to whom the envoys of His Sacred Majesty do not go, having heard of His Sacred Majesty's practice, ordinances, and injunctions of Dharma, themselves follow, and will follow, the Dharma. The conquest that by this is won everywhere, that conquest, again, everywhere is productive of a feeling of Love. Love is won in moral conquests. That love may be, indeed, slight, but His Sacred Majesty considers it productive of great fruit, indeed, in the world beyond.
For this purpose has this religious edict been incited that my sons and great- grandsons that may be, should not think that a new conquest ought to be made; but that if a conquest is theirs (or pleases them), they should relish forbearance and mildness of punishment, and that they should consider that only as conquest which is moral conquest. That is of both this world and the next. And be their pleasure in the renunciation of all (other aims), which is pleasure in morality. That is of both this world and the next.
(Asoka-R.K. Mookerji)

အကၡရာေတြ က်န္ေသးတယ္ေနာ္…

အကၡရာေတြ ကုန္သြားၿပီေနာ္…