အေသာကရဲ႕ အကၡရာမ်ား-၁၃ (အပိုင္း-၂)

ေဒ၀ါနံ ပိယသ ယံ အထိ အႏုေသာစနံ။
အေသာကဘုရင္ကေတာ့ ကလိဂၤစစ္ပြဲကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီးတဲ့အခါ ေနာင္တရပါတယ္တဲ့။

နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီးသည္ အဘိသိက္ခံၿပီး ႐ွစ္ႏွစ္ေျမာက္၌ ကလိဂၤတိုင္းကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ ေအာင္ျမင္ရာ၌ လူေပါင္း တသိန္းငါးေသာင္းတို႔ အက်ဥ္းေဆာင္ယူခံရ၍ တသိန္းအသတ္ခံရၿပီးလွ်င္ ထို႔ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာေသာ သူတို႔ ေသေၾကပ်က္စီးၾကကုန္၏။
ကလိဂၤတိုင္းကို သိမ္းယူၿပီးသည္၏ ေနာက္၌ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ တရားၫႊန္ျပျခင္း၌၎ တရားကို ခံုမင္ႏွစ္သက္ျခင္း၌၎ တရားသြန္သင္ဆုန္းမျခင္း၌၎ ထက္သန္လ်က္႐ွိေခ်ၿပီ။
ကလိဂၤတိုင္းကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၿပီးေသာ နတ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ ယခု ေနာင္တရေတာ္မူလၿပီ၊ လူတို႔ အသတ္ခံရျခင္း ေသေၾကပ်က္စီးျခင္း၊ အက်ဥ္းေဆာင္ယူခံရျခင္းျဖင့္ ရအပ္ေသာ ေအာင္ျခင္းသည္ စင္စစ္ ေအာင္ျခင္းမမည္။ ဤသို႔ ေအာင္ရသည္အတြက္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး လြန္စြာ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲ၀န္ေလးေတာ္မူသည္။
နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးအဖို႔ ထို႔ထက္၀န္ေလးေသာ အခ်က္သည္ကား ထိုကလိဂၤတိုင္း၌ ပုဏၰားတို႔သည္၎ ရဟန္းတို႔သည္၎ အျခားအယူဂိုဏ္းသားတို႔သည္၎ အိမ္ရာေထာင္သူတို႔သည္၎ ေနၾကကုန္၏။ ထိုသူတို႔၌ သက္ႀကီး ၀ါႀကီး အမိအဖ ဆရာသၼား မိတ္ေဆြ အေပါင္းအေဖာ္ အသိအကၽြမ္း ေဆြမ်ိဳး ေက်းကၽြန္အေစခံတို႔အား ေကာင္းစြာ ျပဳစုေထာက္ပံ့ရမည့္ ၀တၱရားမ်ား တရားေတာ္၌ တည္ၿမဲစြာ ၾကည္ညိဳဆည္းကပ္ရမည့္ ၀တၱရာမ်ား ႐ွိၾကကုန္၏။ ထိုသူတို႔သည္ ဒဏ္အနာတရာျပဳျခင္းကို၎ သတ္ျဖတ္ျခင္းကို၎ လြန္စြာ ခ်စ္ခင္သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းကို၎ ခံၾကရ၏။ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ကို ခံရေသာ ၎တို႔၏ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအေဖာ္ အသိအကၽြမ္း ေဆြမ်ိဳးတို႔သည္လည္း ၎တို႔အေပၚ၌ ေမတၱာ မကင္းျပတ္ေသးပဲ ေသေၾကပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကရကုန္၏။ တတိုင္းျပည္လံုး ဤသို႔လွ်င္ ပ်က္စီးဆံုး႐ွဳံးၾကကုန္၏။ ဤသို႔ ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔ ခံၾကရသည့္အတြက္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး ၀န္ေလးေတာ္မူ၏။
မေရတြက္ႏိုင္ေသာ လူသွ်င္ ဂိုဏ္း အစည္းအ႐ံုးမ႐ွိေသာ တိုင္းႏိုင္ငံဟူ၍ (ကပၸါ၌) မ႐ွိ။ ေယာနတိုင္း၌ပင္လွ်င္ ရဟန္းပုဏၰား မ႐ွိသည္မဟုတ္။ မည္သည့္တိုင္းႏိုင္ငံ၌မွ်လည္း လူတို႔သည္ တခုတည္းေသာ ဂိုဏ္း၌ တလံုးတစည္းတည္း ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ၾကသည္ဟူ၍ မ႐ွိ။
ကလိဂၤတိုင္းကို ေအာင္ရာ၌ အသတ္ခံရ ေသရ အက်ဥ္းေဆာင္ယူခံရေသာ လူအေပါင္းတို႔၏ အပံုတရာပံု၍ တပံု အပံုတစ္ေထာင္ပံု၍ တပံုမွ်ေသာ သူတို႔အတြက္ပင္ ေဒ၀ါနံ ပိယမင္းႀကီးသည္ ယခု သည္းစြာ ေနာင္တရေတာ္မူေလၿပီ။ မိိမိအား ျပစ္မွားသူကိုပင္ သည္းခံႏိုင္သေလာက္ သီးခံသင့္သည္ဟု နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး ေအာက္ေမ့ေတာ္မူူူူူူူူူူူူူူူူူူူူ၏။
နတ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း႐ိွ ေတာသူေတာင္သားတို႔အား မိမိေနာင္တရလ်က္ေနေသာ္လည္း (ႏွိပ္ကြန္ရန္႐ွိက ႏွိပ္ကြပ္ႏိုင္ေသာ) တန္ခိုး မိမိ၌ ႐ွိေသးေၾကာင္းကို မိန္႔ၾကားၿပီးေသာ္ ၎တို႔အား ေဖ်ာင္းဖ်၍ တရားေတာ္၌ သက္၀က္ယံုၾကည္ေစ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ေဆာင္႐ြက္ေတာ္မူသနည္းဆိုေသာ္္္ ထုိသူတို႔သည္ (မေကာင္းမႈမွ) ႐ွက္၍ သတ္ျဖတ္ဖ်က္ဆီးျခင္း မခံၾကရေစရန္ ျဖစ္၏။ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔သည္ မၿငိဳမျငင္ ကိုႏႈတ္ႏွလံုး ေစာင့္စည္းကာ သင့္တင့္ညီၫြတ္လ်က္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေနထိုင္ၾကေစရန္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုေသာ မင္းႀကီး အလို႐ွိေတာ္မူ၏။
နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ တရားေတာ္၏ ေအာင္ျခင္းကို အျမတ္ဆံုးေသာ ေအာင္ျခင္းဟု မွတ္ထင္ေတာ္မူ၏။ ဤတရားေတာ္၏ ေအာင္ျခင္းကိုလည္း နတ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး အႀကိ္မ္ႀကိမ္ ရေတာ္မူေလၿပီ။ မိမိႏို္င္ငံေတာ္ အစြန္အဖ်ားတို႔၌၎ ယူဇနာ႐ွစ္ရာမွ် ကြာေ၀းေသာ အႏၲိေယာဂေခၚ ေယာနမင္း၏ ႏိုင္ငံ၌၎ ထိုအႏၲိေယာဂမင္းပိုင္ ႏိုင္ငံ၏ အျခားဖက္႐ွိ တုလမယ(ေတာလမီ) အႏၲိေကာန မဂ အလိက သုႏၵရအမည္ေတာ္႐ွိေသာ မင္းေလးပါးတို႔၏ ႏိုင္ငံေတာ္တို႔၌၎ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ေအာက္ဖက္(ေတာင္ဖက္) ေစာဍ (ေစာဠ) ပႏၵ တမၺပဏၰိတိုင္းတို႔၌၎ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ေယာန ကေမၺာဇ နာဘက နာဘပႏၲိ ေဘာဇ ပိတနိက အႁႏၶ ပုလိႏၵတိုင္းတို႔၌၎ တရားေတာ္၏ ေအာင္ျခင္းကို ရေလၿပီ။ ထိုတိုင္းႏိုင္ငံခပ္သိမ္းတို႔၌ (လူတို႔သည္) နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး၏ တရားအဆုန္းအမ၌ တည္ၾကကုန္၏။
နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး၏ တန္မန္ေတာ္တို႔ မေရာက္ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံတို႔၌ပင္ နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီး၏ တရားက်င့္သံုးေဆာက္တည္ပံု စီမံခန္႔ခြဲပံု တရားေတာ္၌ သြန္သင္ဆုန္းမပံုတို႔ကို ၾကားရသျဖင့္ တရားေတာ္ကို လိုက္နာၾကကုန္၏၊ လိုက္နာၾကကုန္လတံ့။
ဤသို႔ေသာ နည္းျဖင့္ ရအပ္ေသာ ေအာင္ျခင္းသည္ ခပ္သိမ္းေသာ အရပ္တို႔၌ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏။ ထိုႏွစ္သက္ျခင္းသည္ တရားေတာ္၏ ေအာင္ျခင္းျဖင့္ ရ႐ွိရကား ခိုင္ၿမဲေခ်၏။ ဤႏွစ္သက္ျခင္းပင္ အက်ိဳးမမ်ားလွေသး။ နတ္တုိ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မင္းႀကီးသည္ကား တမႏြန္ေလာက၏ အက်ိဳးကိုသာ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္၏ဟု မွတ္ထင္ေတာ္မူ၏။
ဤအက်ိဳးငွာ ဤတရားကဗ်ည္းကို ေရးထိုးေစ၏။ ငါ၏ အသစ္ျဖစ္ေသာ (တိုင္းႏိုင္ငံ) ေအာင္ျခင္းတို႔ကို ၾကားရသျဖင့္ ငါ၏ သားေတာ္ ေျမးေတာ္တို႔သည္ (ဤကဲ့သုိ႔ေသာ) ေအာင္ျခင္းတို႔ကို တိုးတက္ရယူသင့္သည္ဟု မမွတ္ထင္ရာ။ ေလးျမႇားတို႔ကို ပစ္လႊင့္၍ ေအာင္ရေစကာမူ သီးခံျခင္း သက္ညႇာျခင္း (ေပါ့ေသာ ဒဏ္ကို ေပးျခင္း) ျဖင့္ ေရာင့္ရဲရာသည္။ သို႔ရာတြင္ တရားေတာ္၏ ေအာင္္ျခင္းကိုသာ စင္စစ္ ေအာင္ျခင္းဟု မွတ္စြဲရာ၏။ ဤေအာင္ျခင္းသည္သာ မ်က္ေမွာက္ေလာက တမႏြန္ေလာကအဖို႔ ျဖစ္၏။
ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔သည္ အားထုတ္ျခင္း ခ်မ္းသာ၌ ေကာင္းစြာ ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကေစကုန္သတည္း။ ဤသည္သာ မ်က္ေမွာက္ေလာက တမႏြန္ေလာကအဖုိ႔ စင္စစ္ျဖစ္၏။
(အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)

By His Sacred and Gracious Majesty consecrated eight years was Kalinga conquered. One hundred and fifty thousand in number were those carried off from there, a hundred thousand in number were those who were slain there, and many times as many those who were dead. Thereafter, now, the Kalingas being annexed, became intense l His Sacred Majesty's observance of Dharma, love of Dharma, and his preaching of the Dharma. There was the remorse of His Sacred Majesty having conquered the Kalingas. For where an independent country is forcibly reduced, that there are slaughter, death, and deportation of people has been considered very painful and deplorable by His Sacred Majesty. But this is considered even more grievous by His Sacred Majesty in as much as there dwell
Brahmana and Sramana ascetics, or followers of other sects, or householders, among whom are established (the following virtues), viz., obedience to elders, to parents, and preceptors, proper conduct towards friends, companions, supporters and relatives, servants and dependents and steadfastness of devotion, whom befalls there injury or slaughter or removal of their loved ones.

Or, if there are then incurring misfortune 10 the friends, acquaintances, helpmates, and relations of those whose affection (for them) is unabated, this becomes the affliction of them, too, though they are (themselves) well provided for. Thus these (ills) are of all men in equal shares but felt most by His Sacred Majesty. [There is, again, no country where do not exist these classes, viz., Brahmana and Sramana ascetics, except among the Yonas. ] There is no (place) in any country where there is not a faith of people in one or other of the sects.
Therefore, even a hundredth or the thousandth part of all those people who were wounded, slain, or carried off captives, in Kalinga, would now be considered grievous by His Sacred Majesty. Nay, even if any one does mischief, what can be forgiven is considered as fit to be forgiven by His Sacred Majesty. Even those forest peoples l who have come under the dominions of His Sacred Majesty even these he seeks to win over to his way of life and thought. And it is said unto them how even in his repentance is the might of His Sacred Majesty, so that they may be ashamed (of their crimes) and may not be killed. Indeed, His Sacred Majesty desires towards all living beings freedom from harm, restraint of passions, impartiality and cheerfulness.
And what is Dharma-vijaya? moral conquest, is considered by His Sacred Majesty the principal conquest. And this has been repeatedly won by His Sacred Majesty both here (in his dominions) and among all the frontier peoples even to the extent of six hundred yojanas where (are) the Yona king, Antiochos by name, and, beyond that Antio-chos, the four kings named Ptolemy, Antigonos, Magas and Alexander x ; below, the Cholas, Pandyas, as far as Tamraparni. Likewise, here in the king's dominion, among the Yonas l and Kambojas, among the Nabhakas and Nabhitis, (Nabhapamtis in K.), among Pitinikas, among the Andhras and Palidas, everywhere are (people) following the religious injunction of His Sacred Majesty. Even those to whom the envoys of His Sacred Majesty do not go, having heard of His Sacred Majesty's practice, ordinances, and injunctions of Dharma, themselves follow, and will follow, the Dharma. The conquest that by this is won everywhere, that conquest, again, everywhere is productive of a feeling of Love. Love is won in moral conquests. That love may be, indeed, slight, but His Sacred Majesty considers it productive of great fruit, indeed, in the world beyond.
For this purpose has this religious edict been incited that my sons and great- grandsons that may be, should not think that a new conquest ought to be made; but that if a conquest is theirs (or pleases them), they should relish forbearance and mildness of punishment, and that they should consider that only as conquest which is moral conquest. That is of both this world and the next. And be their pleasure in the renunciation of all (other aims), which is pleasure in morality. That is of both this world and the next.
(Asoka-R.K. Mookerji)