ပထ၀ီထဲက သမိုင္း

၂၀၀၇ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတုန္းက ရာဇၿဂိဳလ္နဲ႔ သာ၀တၳိကို သြားျဖစ္တယ္။ အဲဒီကို ေရာက္ေတာ့ ဖတ္ထားမွတ္ထားသမွ် ပါဠိစာေပေတြထဲက သတိရမိတဲ့ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး။ ပါဠိစာေပသင္ခါစက ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြထဲက တစ္ပုဒ္ကိုေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ သတိရမိတယ္။ ေဒ၀ဒတ္အေၾကာင္းပါ။ ဇတ္လမ္းကေတာ့ အားလံုး သိၿပီးသားပါပဲ။



၀ရာႏုဘာ၀သၪၨာတ-၀မၼိေနာပိ ၀ဓတၳိက။
၀သုဓာ ၀ိ၀ဋာ အတၱ-၀ဓာယ ေဒ၀ဒတၱ ေတ။

မဟာက႐ုဏာေတာ္၀တ္႐ံု ဆင္ျမန္းထားေသာ ျမတ္ဗုဒၶကိုမွ
အေသသတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္ အို…ေဒ၀ဒတ္
သင့္အတြက္ေတာ့
ေျမအျပင္သည္
ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးသကဲ့သို႔
ဟင္းလင္းပြင့္ခဲ့ၿပီ…။

ဒီလို စႀကၤာဂါထာေလးေတြကို အၿမဲတမ္း မေရးျဖစ္ဘူး။ တကယ့္ကို အေၾကာင္းညီၫြတ္မွ။ ဒီဂါထာေလးကို ေရးျဖစ္တဲ့ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ ပါဠိစာလံုးေလး တစ္လံုးကို ေတြ႕မိလို႔ပါ။ “အတၱ၀ဓ”တဲ့။ အတၱ=မိမိကိုယ္။ ၀ဓ=သတ္ျခင္း။ Pali Test Society ပါဠိအဘိဓာန္က self-destructionလို႔ ဖြင့္တယ္။
၀ဓမွာ “၀”အကၡရတစ္လံုးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအကၡရာကို အသံုးျပဳၿပီး ဒီဂါထာေလးကို စၿပီး ပံုေဖာ္ရတယ္။ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းမွာ ပါတဲ့ သူကလဲ ေဒ၀ဒတၱ။ ဒီမွာလဲ “၀”အကၡရာတစ္လံုးပါျပန္ေရာ။ နည္းနည္း ႐ုပ္လံုးေပၚလာတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ၀ဓတၳိက=သတ္ျဖတ္ဖို႔ လိုလားသူ။ “၀” ၃လံုး ႐ွိသြားေရာ။ ၿပီးေတာ့ ၀သုဓာ=ေျမျပင္။ ၀ိ၀ဋာ=ဟင္းလင္းပြင့္။ “၀” ၅လံုး ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒါေတြက ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အကၡရာေတြ။
ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ စကားရပ္ကေတာ့ တစ္ခုထဲ။ ၀ရာႏုဘာ၀သၪၨာတ၀မၼီ=ထူးျမတ္ေသာ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာ႐ွိသူ။ ဒါက တိုက္႐ိုက္ ဘာသာျပန္တာ။ “မဟာက႐ုဏာေတာ္၀တ္႐ံုနဲ႔ ျမတ္ဗုဒၶ”ကေတာ့ ဆိုလိုခ်င္တဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ ဒီေ၀ါဟာရမွာ “၀”အကၡရာ ၃လံုးပါတယ္။
ဒီေတာ့ အားလံုးေပါင္း “၀” ၈လံုး။ ဒီဂါထာ ဖြဲ႕စပ္နည္းအရ “၀” ၈လံုး ပါကိုပါရမယ္။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ထားရတယ္။ ဒီလို ဇတ္လမ္းနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာ အကၡရာေတြကို စုစည္းၿပီး ဒီိလို စႀကၤာဂါထာေလးေတြ ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။ အခုေတာ့ မေရးျဖစ္တာ ၾကာေနၿပီ။ အင္း...အကၡရာေတြလဲ ပထ၀ီ၀င္ျဖစ္ကုန္ၿပီလားမသိ။